Pisałam Wam już kilka razy o moim wielkim zamiłowaniu do rodzimych autorów. Dziś przedstawiam Wam powieść, która stanie się sztandarowym przykładem na to, że ta moja słabość jest w pełni uzasadniona. Przyznam też, że uwielbiam odkrywać nowych twórców i nawiązywać z nimi czytelnicze relacje. Poznawać ich, śledzić rozwój i podążać w kierunki, w które postanawiają wyruszyć. Za autorem „Królika w lunaparku” wyruszę w te drogi w ciemno. :).

Michał Biarda, do tej pory pisał programy komputerowe, na szczęście dla rodzimej literatury, postanowił sprawdzić się również jako pisarz powieści. Jakich? Chyba do końca trudno to określić, ponieważ jego pierwsza książka nie do końca pasuje do jakiekolwiek kategorii. Przyznam szczerze, że bardzo mi ta niejednoznaczność gatunkowa odpowiada.

W „Króliku w lunaparku”, poznajemy historię, opowiedzianą z perspektywy trzech bohaterów, których na pozór nic ze sobą nie łączy. Pierwszą z tych osób jest Paweł, student z niesamowitą pamięcią. Gdy zostaje potrącony przez samochód, zapada w śpiączkę. Po wybudzeniu okazuje się, że genialna pamięć zaczyna płatać mu figle. Zaczyna odzyskiwać wspomnienia, których do końca sam nie jest pewien czy faktycznie się wydarzyły. Drugą postacią jest Kasia – licealistka, która dzięki wypadkowi w szkole dowiaduje się, że ma guza nerki i pozostało jej zaledwie pół roku życia. Jedynym ratunkiem jest zagraniczne leczenie, które wyszukał jej ojciec. Jak wiadomo jednak, jest ono niewyobrażalnie drogie. Trzecim bohaterem jest Zbyszek – taksówkarz i podleczony alkoholik, który próbuje ułożyć sobie życie i naprawić relacje z córką. Tak jak wspomniałam, to na pozór trzy zupełnie odrębne historie. Jednak stanowią one spójną całość.



Michał Biarda, swoim debiutem, zdecydowanie podbił moje serce. Przyznaję, że uwielbiam takie powieści: świeże, ciekawe, bardzo nieoczywiste, wręcz surrealistyczne. Najbardziej intrygujące wydaje się połączenie tych trzech zupełnie różnych bohaterów i wpisanie ich w dość osobliwe wydarzenia. I jaką rolę w tych zajściach, odgrywa Królik z lunaparku? Tego dowiecie się oczywiście sięgając po tę książkę. Ja ze swojej strony mogę Wam zagwarantować, że nie będzie to czas stracony.

„Królik w lunaparku” to niebanalna i nieoczywista historia. Dodatkowym plusem powieści okazał się dla mnie styl, w którym została napisana. Pan Biarda pisze lekko, czytelnie, w sposób barwny i niezwykle plastyczny. Z drugiej zaś strony robi to po męsku, rzeczowo, tak, jak należy. W umiejętny sposób manipuluje swoimi czytelnikami, co mnie osobiście urzekło, ale wzbudziło też jakiś podskórny niepokój. Przyznaje, że trochę obawiałam się tych zapowiedzianych elementów fantastycznych. Niepotrzebnie. Bowiem to właśnie te momenty zafascynowały mnie najbardziej i to one wzbudziły najwięcej emocji, ponieważ uderzyły w moje lęki, umiejscowione pomiędzy rzeczywistości a jej brakiem.

Żeby nie było tak słodko. Jak na mój gust „Królik w lunaparku” ma jedną zasadniczą wadę. Jest zdecydowanie zbyt krótki. Mam tez nadzieję, że na kolejną powieść autora, nie będzie trzeba zbyt długo czekać. Ja będę wyglądać jej z niecierpliwością.
Zdecydowanie polecam.kochamciemojezycieblog 2017-12-12 11:53:44