RECENZJA PRZEDPREMIEROWA – książka ukaże się 26 października 2017 r. nakładem Wydawnictwa Literackiego

Przyznam, że sięgnęłam po powieść „Zostań do rana” z obawami – czy aby nie okaże się, że to kolejne na polskim rynku niepoprawne romansidło?
Spotkała mnie jednak miła niespodzianka, gdyż Agnieszka Krakowiak-Kondracka nie poszła na łatwiznę i przygotowała dla czytelników kilka fabularnych niespodzianek, które sprawiły, że lektura była lekka i przyjemna, ale nie banalna.

Niektóre wydarzenia są przewidywalne, ale nie psują one przyjemności czytania. Zwłaszcza że autorka potrafi wywieźć czytelnika w pole – gdy wydaje się, że zaraz nastąpi słodkie rozwiązanie albo wyznanie uczuć, z chwilę dzieje się akurat coś innego.

Trudno nie polubić głównej bohaterki, Baśki, która po rozwodzie została sama w domu położonym może i malowniczo, bo w świętokrzyskiej głuszy, ale jednocześnie oddalonym nawet od małego, prowincjonalnego miasteczka.
Rozstanie z wiarołomnym mężem złamało kobietę i pozbawiło wiary w siebie. Wydawać by się mogło, że Barbara powoli odnajduje szczęście w opiekowaniu się bezpańskimi psami, jednak niepokój o szybko topniejący stan konta na pewno jej w tym nie pomaga.
Gdy na drodze bohaterki niespodziewanie pojawiają się dwaj mężczyźni, robi się jeszcze więcej zamieszania. W dodatku w życie Baśki nagle wkracza jej energiczna matka. To zdecydowanie za wiele nawet dla tak tolerancyjnej kobiety jak młoda pani architekt teraz będąca samozwańczą właścicielką schroniska dla czworonogów.

Losy głównej bohaterki i jej starych oraz nowych znajomych śledzi się zaciekawieniem, zwłaszcza że życie wciąż piętrzy problemy i rzuca kłody pod nogi.
Jak jednak twierdzi matka Baśki, nawet z podarowanych kwaśnych cytryn można zrobić słodką i smaczną lemoniadę.
I ten optymistyczny ton zdaje się unosić nad całą akcją, która wcale nie jest tak prosta i oczywista, jak mogłoby się wydawać na początku lektury.

„Zostań do rana” to powieść wzruszająca, ale i tchnąca optymizmem, życiowa, nieprzesłodzona i wiarygodna.
Ubarwiają ją epizody dotyczące przygarniętych psiaków, najczęściej skrzywdzonych przez ludzi, oraz wątek kryminalny, który również przynosi niespodziewane rozwiązanie i odsłania sporo prawdy o jednym z bohaterów.

Czyta się tę powieść przyjemnie, także dzięki lekkiemu stylowi – to bardzo dobra lektura na szarą jesienną aurę, deszczowe wieczory (i nie tylko).
BEATA IGIELSKA Beata Igielska 2017-10-23 12:58:25