Pierwszy tom cyklu Teatr Węży był powieścią tylko dobrą i zabrakło mi w niej jednego, głównego wątku, który spajałby wszystkie przygody Krzyczącego w ciemności. Dłuższy czas myślałem, czy chcę kontynuować moją przygodę z książkami Agnieszki Hałas, ale ostatecznie dałem się skusić i była to zdecydowanie dobra decyzja.

Po wydarzeniach z Dwóch Kart, Brune zdołał się pozbierać się po wydarzeniach w kryjówce Marshii Lavalle. Nie jest mu jednak dane długo cieszyć się rutyną, ponieważ dość szybko interesują się nim Srebrni, których drażni obecność Czarnego maga. Nie jest to jego największym zmartwieniem, ponieważ dręczą go dziwne sny i wizje, a dodatkowo uzależnił się od opium. To wszystko powoduje, że popada w coraz większy obłęd… Co więcej, przeszłość również zaczyna upominać się o Brune’a i musi odkryć prawdę o sobie i kim był, zanim będzie dla niego za późno…

Początkowo miałem pewne obawy, czy drugi tom cyklu Teatr Węży nie będzie podobny do pierwszego tzn. zawierał dużo mało powiązanych ze sobą wątków. Jednak po kilkudziesięciu stronach zaczyna wyłaniać się główny wątek – problemy Krzyczącego ze snami, jego poszukiwania tożsamości oraz zainteresowanie Srebrnych. Fabuła zdecydowanie nabiera na liniowości, co korzystnie wpłynęło na mój odbiór książki. Sama zaś akcja biegnie w swoim tempie, autorka stopniowo rozbudowuje poszczególne wątki poboczne i historię Krzyczącego w ciemności. Autorka zdradza wiele nowych szczegółów na temat jego życia oraz przeszłości. Oprócz losów Brune'a, w drugim tomie poznamy m.in historię pewnego początkującego pisarza, który nabywa grymuar, komunikujący się z czytelnikiem, młodą szlachciankę, która płaci wysoką cenę za przypadkowe otwarcie niewłaściwej koperty, a inna młoda kobieta przechodzi przemianę w żmija. Te trzy oraz kilka innych wątków pobocznych bardzo ciekawie uzupełniają całą historię, a jednocześnie rozbudowują świat przedstawiony i grono bohaterów, szczególnie bohaterek.

Drugi tom przynosi odpowiedzi na wiele nurtujących pytań. Już na samym początku, w Prologu, mamy okazję przeczytać dlaczego czarna magia jest przeklęta oraz tępiona, jakie były początki jej skażenia i jakie konsekwencje z tego wynikają. Nieco dalej poznajemy jak przebiega proces przemiany w żmija, jak również więcej dowiemy się więcej o sferach, enklawach i wielu innych. Świat, jaki stworzyła Hałas jest niesamowicie interesujący, który wciąż skrywa wiele tajemnic i zagadek. Po lekturze drugiego tomu zdecydowanie chcę go poznać jeszcze lepiej.

Pośród cieni bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło, ponieważ czytało mi się tę książkę zdecydowanie lepiej niż pierwszy tom. Głównie za sprawą faktu, że fabuła nabrała wyraźnej liniowości, poznajemy kolejne szczegóły świata przedstawionego i nowych, interesujących bohaterów.Hrosskar 2018-04-12 20:42:08

Krzyczący w Ciemności przetrwał, pomimo starania pewnych osób mężczyzna uszedł żywy spośród zgiełku, bitwy i wrzawy ludzi.
Niestety konsekwencją ujawnienia mocy, jaką posiadał dotychczas i która tak długo się w nim kumulowała było utracenie jedynego miejsca, które było według niego bezpieczne. Dni beztroski i spokoju już dawno się zakończyły, a Podziemia już nie gwarantują jakiegokolwiek zabezpieczenia na przyszłe życie.

Pewnego razu siedząc w knajpie i racząc się alkoholem, magik poznaje swoją niedaleką przyszłość. Dziwna kreatura znajdująca się w wielkim słoju, spokojnie pływająca w oleistej mazi nieznanego pochodzenia wyjawia mu, że niedługo bardzo krwawo zakończy się jego żywot. Osobą, która stanie się zgubna dla niego będzie kobieta w obandażowanych rękach, cała w czerni, a jej oczy skrywać będzie żałobny woal. Oczywiście Krzyczącemu jest bardzo ciężko uwierzyć w takie brednie, ponieważ on, ten który włada czarną magią nie może od tak zginąć.
Wychodząc z karczmy nagle postanawia zobaczyć co takiego zmieniło się na powierzchni. Przechadza się pustymi uliczkami, pod osłoną nocy i nagle spostrzega, że pod jednym z domów, trzęsie się z zimna mały czarny kształt. Poruszony bardzo szybko podchodzi i nagle okazuje się, że niby bezużyteczna przepowiednia staje się rzeczywistością, ponieważ osobą, którą skrywa mrok jest kobieta.
Zabandażowane ręce jeszcze bardziej podsycają ciekawość alchemika i ten zabiera kobietę w czerni ze sobą. Jednak w Podziemiach już na samym początku drogi Krzyczący napotyka małą niedogodność. Cały legion złożony z metalicznych golemów na czele z przywódcą właśnie go szukają, a jeżeli go znajdą to nieciekawy los, ponieważ czeka go bardzo szybka śmierć.

Drugi tom z cyklu „Teatr Węży”, a już staje się mroczniej i jednocześnie ciekawiej. O tyle o ile pierwszy tom bardzo mi się spodobał, to z dumą mogę powiedzieć, że tym razem autorka także mnie nie rozczarowała i sprostała moim oczekiwaniom, ponieważ nie ma co, książka naprawdę dobrze napisana.
Jako osoba, która we wszystkich wątkach dopatruje się jednego, dla małej zachęty mogę napisać, że nasz kochany Krzyczący może w końcu znajdzie sobie drugiego towarzysza, Jednak jak to będzie i co się stanie niestety już nie zdradzę, a to moi mili możecie spokojnie wyczytać w książce.
dobrerecenzje.pl 2018-06-15 11:00:16