Już za dwa dni do księgarni trafi kontynuacja Ocalonej, debiutanckiej książki Alexandry Duncan , zatytułowana Głęboka próżnia. Tym razem czytelnikom przyjdzie towarzyszyć nowej bohaterce – Miyole – podopiecznej Avy z Ocalonej. Wszystkich ciekawych jak wypada kontynuacja i czym jeszcze autorka zaskoczy czytelników zapraszam do lektury przedpremierowej recenzji.

Miyole, którą opiekowała się Ava, dorosła, a dokładniej niemalże dorosła. Szesnastoletnia dziewczyna dzięki pomocy swoich opiekunów staje się członkiem załogi stacji badawczej, gdzie może realizować swoje marzenia i rozwijać karierę naukową. Niestety nie wszystko okazuje się takim jakim sobie to początkowo wyobrażała, a osoby wśród których liczyła, że poczuje się jak jedna z nich jedynie pogłębiają jej samotność. Jakby tego było mało dziewczyna staje przed trudnym wyborem, który może zaważyć na wszystkim co dotychczas osiągnęła. Na jej drodze staje bowiem Cassia – dziewczyna uratowana z ataku piratów, która nie cofnie się przed niczym by uratować porwanego brata, a której pomoc może przekreślić dalszą karierę naukową Miyole.

Podczas lektury tęskniłam za Avą, do której zdążyłam się dość mocno przywiązać podczas przygody z Ocaloną. Nie oznacza to jednak, że Miyole jest gorszą bohaterką. Wręcz przeciwnie, pod wieloma względami jest to postać o wiele bardziej złożona, a przede wszystkim znacznie różniąca się od bohaterki pierwszej części serii. Dzięki temu mamy okazję zobaczyć wykreowany przez Aleksandrę Duncan świat z zupełnie innej perspektywy i dowiedzieć się o nim nowych rzeczy. Miyole mimo młodego wieku jest wyjątkowo inteligentna, a w połączeniu z jej zaangażowaniem w naukę czyni to z niej dodatkowe źródło informacji.

W książce przyjdzie nam opuścić Ziemię i ponownie przemierzać przestrzenie bezkresu kosmosu – tytułową Głęboką Próżnię. I choć teoretycznie czytelnik zostaje wrzucony wraz z bohaterką w bezmiar kosmicznej pustki, zaskakuje ona bogactwem porównywanym do tego, którego można było doświadczyć podczas lektury Ocalonej. Ze statku badawczego przyjdzie nam udać się na wyprawę ratunkową, w której trakcie napotkamy między innymi kosmicznych piratów, zajrzymy za kulisy świata przestępczego, a to dopiero początek długiej listy. Mówiąc krótko, podczas lektury nie będzie można narzekać na nudę.

Głęboka próżnia to historia o dokonywaniu wyborów, które rzutują na całe dotychczasowe życie, zmuszając do wyboru między tym co słuszne, a wygodne i bezpieczne. To opowieść o samotności wynikającej z inności, poświęceniu, rozliczeniu z przeszłością i walce z lękami. Jest to także książka z jednym z lepiej napisanych wątków homoseksualnych jaki miałam okazję przeczytać. Duncan w przeciwieństwie do autorów zdaje sobie sprawę, że homoseksualizm to nie cecha osobowości, ani element, który powinien określać całokształt danej postaci. Co więcej stworzyła dobrze napisany wątek romantyczny, poczynając od zauroczenia, poprzez zacieśnianie więzi i wzajemne poznawanie drugiej osoby.

Głęboka próżnia to bardzo dobra kontynuacja, z którą mogą zapoznać się również osoby nie mające wcześniej okazji przeczytać Ocalonej. Brak znajomości pierwszej części nie zepsuje przyjemności z śledzenia przygód młodej Miyole, choć zdecydowanie zalecam zapoznanie się również z losami Avy. Aleksandra Duncan stworzyła interesującą i oryginalną wizję przyszłości, a w swoich książkach porusza wiele niełatwych tematów. Z niecierpliwością będę wypatrywać kolejnych książek jej autorstwa, mając nadzieję, że jeszcze nie raz pozytywnie mnie zaskoczy. I Was również zachęcam do śledzenia kariery tej początkującej pisarki.Kosz z Książkami 2017-11-20 20:38:14

Z kontynuacjami jest różnie. Raz trzymają poziom swojej poprzedniczki, raz są dużo gorsze i naciągane, a czasami zdecydowanie lepsze. Jedno jest pewne, najlepiej móc sięgać po nie w niedługim czasie od przeczytania pierwszej części, bo wówczas niewiele szczegółów umyka i wciąż jesteśmy w temacie. Tak było tym razem, udało mi się sięgnąć po kontynuację prawie świeżo po przeczytaniu 'Ocalonej'.


'Poczułam w żołądku nerwowy skurcz. Oto ja z nieszczęśliwą miną użalam się nad sobą z powodu tego, że szef telemetrii wziął mnie mylnie za cudzoziemkę, podczas gdy ona przeżywa prawdziwy dramat, gdyż straciła kogoś bliskiego.'


'Głęboka Próżnia' opowiada historię Miyole, którą w pierwszej części poznajemy jako małą ośmiolatkę uratowaną przez Avę. Szesnastoletnia już dziewczyna postanawia spełnić swoje marzenie i zostaje badaczką na jednym ze statków kosmicznych. Jej zadaniem jest genetyczna modyfikacja pszczół i motyli, aby były dostosowane do planet, na których mają powstać nowe ludzkie kolonie.


'Na co zdałyby się moje szczęście i edukacja, gdybym nie mogła tego dokonać? Na co zdałby się mój pobyt tutaj, gdybym nie podjęła przynajmniej próby naprawienia tej jednej sprawy?'


Pewnego dnia na statek trafiają kosmiczni piraci, którzy napadli na inną załogę. W efekcie tych wydarzeń Miyole poznaje Cassię, której brat został porwany. Obie dziewczyny wraz z Rubiem, pilotem statku badawczego, postanawiają wyruszyć w podróż i odszukać Nethaniela. Czy im się to udaje? Wszystko przedstawione jest na kartach historii.


'Przez całe życie szukałam sposobu uczynienia świata odrobinę lepszym, a teraz, kiedy zyskałam taką szansę, nie zamierzałam z niej zrezygnować.'


Druga część jest podobna poziomem do swojej poprzedniczki. Podobało mi się to, że autorka przedstawiła opowieść i losy kolejnej postaci z 'Ocalonej'. Pojawiają się oczywiście wspomnienia Avy, jednak nie jest to wątek przewodni.

Miyole zmaga się z własną przeszłością. Próbuje odnaleźć siebie i swoją tożsamość. Stara się poukładać po latach swoje wspomnienia po tragicznej śmierci matki. Zdaje sobie sprawę, że bez tego nie ruszy naprzód bez względu na to, jak bardzo by się starała. Jednocześnie stara się odnaleźćc swoje miejsce w świecie, odnaleźć siebie.


'Każdy kiedyś odejdzie. Każdy umrze. Więc czyż nie lepiej odejść pierwsza? Czyż nie łatwiej skryć się w równaniach i pracach semestralnych albo wyprawić do najdalszego zakątka Głębokiej Próżni, kiedy czujesz, że te więzi zaczynają cię przykuwać? Po co czekać, aż zdarzy się nieuniknione rozstanie?'


Polecam, jeśli lubicie nietypową fantastykę. Świat przedstawiony, statki kosmiczne, planety - wszystko to przedstawione jest w ciekawy i wciągający sposób. Co więcej, po książkę wcale nie trzeba sięgać jeśli nie zna się 'Ocalonej', co też jest sporym plusem.


' - Czy tam skąd pochodzicz, nie masz kogoś, kto na ciebie czeka?
- A czyż każdy nie ma kogoś takiego? - zripostowałam.'AgaZaczytana 2017-12-27 14:30:30