Klaustrofobiczna, głucha, głośna, niejednoznaczna i wspaniała lektura – tak myślę kiedy mam przed sobą „Strach” Jozefa Kariki. Co to była za powieść. Taka duszna, ściśnięta mrozem, nieufna, ciemna… Opowiada o dzieciach, które zaginęły podczas niepogody. Jożo Karsky był prawie jednym z nich. Ciemność i mróz już go miały ale wyrwał się – w zamian dostały jego siostrę, Alicę. Po latach wraca w rodzinne strony a historia się powtarza. Nagle w zimowe noce giną dzieci. Ludzie powiadają że zamieniają się w papierowe stwory o pustych oczach. I te potworne dzieci idą po Karskiego i grupę innych osób, które wyrwały się… Tylko komu? Czemu? Jożo i inni postanawiają walczyć z nieznaną siłą ale ogarnia ich niewyobrażalny strach… Bo jak spojrzeć takiemu dziecku w oczy? Czy przypadkiem nie odbije się w nich to co mnie przeraża? Bardzo polecam. Antonia 2019-01-22 22:08:29