Miłość nie zna granic. Każdy ma do niej prawo. Dziecko powinno być kochane przez rodziców. Nastolatki przeżywają swoje pierwsze wzniosłe momenty. Ludzie dojrzali też chcą kochać i być kochanymi. Nie ma znaczenia ile lat mamy, w jakim kraju żyjemy, jaki jest nasz światopogląd. Wszyscy odczuwamy potrzebę miłości. Ludzie od zawsze szukają szczęścia, swojej drugiej połowy. Niektórzy znajdują ją bardzo szybko, inni przeżywają wiele doświadczeń, by dość późno trafić na tę właściwą, pisaną im osobę. Czy Wy też, tak jak i ja sądzicie, że każdy ma prawo do miłości? Czy każdy wiek i pora jest odpowiednia, by kochać? Odpowiedź na tak postawione pytanie znajdziecie między innymi w nowej powieści Magdaleny Majcher "Wszystkie pory uczuć. Zima".
Mimo, iż powieść stanowi drugą część cyklu "Wszystkie pory uczuć", można ją przeczytać bez zapoznawania się z jej poprzedniczką. Jednak nie byłabym sobą, gdybym najpierw nie posmakowała "Jesieni". W pierwszej części poznajemy Hanię, która - przyznam szczerze, często mnie irytowała. Autentycznie podczas lektury miałam ochotę potrząsnąć (gdyby to tylko było możliwe!) główną bohaterką. Wokół niej jest wiele bliskich jej osób: rodzina, ekscentryczna sąsiadka - wróżka, przyjaciółka z domu dziecka Asia i pani Róża..., którą autorka obsadziła w roli bohaterki w omawianej dziś kolejnej części serii.
"Wszystkie pory uczuć. Zima" to nie jest zwykła powieść obyczajowa. Tym razem autorka podjęła również wątek kryminalny. Tak moi drodzy! Mamy tu też elementy stricte psychologiczne. Jedna chwila, która miała wpływ na życie tak wielu osób. Słodko-gorzki smak zawiłej siostrzanej relacji, żal po utraconej miłości, poświęcenie się pracy dla innych, rodzinne tajemnice i niewyjaśnione sprawy. Wreszcie spokój i ukojenie w ramionach cudownego mężczyzny. Wspaniała dojrzała miłość, która udowadnia, że każdy znajdzie swoje szczęście. Że każdy ma prawo do miłości, bez względu na wiek.
Magdalena Majcher zabierze Was w świat... PRL-u, na sylwestrową prywatkę oraz opowie co wydarzyło się pewnej zimy w Sosnowcu. Powieść niejednokrotnie zaskakuje, wprowadza w nastrój wyczekiwania. Jest pełna różnego rodzaju emocji, a przy tym napisana tak lekko, że nie zauważycie kiedy dotrzecie do ostatniej strony. No i ta cudowna okładka... Przyznajcie, że od razu ma się ochotę wziąć do ręki książkę, kubek gorącej herbaty i rozsiąść się wygodnie w fotelu przykrywając nogi ciepłym kocem :)
Więcej na blogu Zwykłej MatkiZwykła Matka 2018-01-12 07:48:35

Róża - główna bohaterka powieści Magdaleny Majcher”Wszystkie pory uczuć-zima”to ciepła i miła kobieta, która całe swoje życie podporządkowała swojej młodszej siostrze-Miłce, która była niepełnosprawna.
Ludmiła urodziła się z lekkim niedotlenieniem mózgu i gołym okiem było widać, że odstaje od swoich rówieśników pod względem zachowania i inteligencji.
Więc Róża jako starsza siostra zawsze już była za Miłkę odpowiedzialna.
Nawet zrezygnowała ze swojej pierwszej miłości i całkowicie poświęciła się siostrze i dzieciom z domu dziecka, w którym od lat pracowała.
Pracował tam również Tadeusz – człowiek ”o gołębim sercu”, który po cichu kochał się w Róży lecz zbytnio swych uczuć nie okazywał.
Aż do pewnego czasu, gdy postanowił się Róży oświadczyć.
Czy Róża przyjmie oświadczyny Tadeusza?
Czy weźmie z nim ślub?
A co stanie się z Miłką?
Czy młodzieńcza przeszłość Róży i Miłki już na zawsze pozostawi rysę na ich życiu?
Co tak naprawdę stało się jak dziewczynki były nastolatkami?
Dlaczego Róża, która tak bardzo kochała Janka, nagle zrezygnowała z tej miłości?
Tak wiele pytań, ale i książka jest przewspaniała.
Czyta się ją jednym tchem, z duszą na ramieniu.
Autorka stworzyła portret kobiety- Róży, tak idealnej, dobrej i wspaniałej, która jest już w wieku sześćdziesięciu lat, ale nawet w takim wieku czyż nie należy się jej odrobina szczęścia, miłości, czułości od kochającego ją mężczyzny?
Czy na zawsze już do końca życia miłość do siostry będzie na pierwszym miejscu?
Czytajcie.
Nie zdradzę nic więcej.

Autorka swoich bohaterów umieściła w latach siedemdziesiątych, a więc za rządów Gierka.
Edward Gierek obiecał Polakom, że zamrozi ceny żywności na dwa lata.
Róża w tym czasie dorastała, a ponieważ akcja rozgrywa się w Sosnowcu, a Gierek też pochodził z tamtych stron, dzieciaki wciąż powtarzały znany wierszyk:
„Za Bieruta strzelanina
Za Gomułki suche bułki
Dzisiaj mamy chleb i serek
Niech nam żyje Edward Gierek”.
Książka napisana w trzech częściach, w miękkiej oprawie, zawiera 18 rozdziałów i 362 strony.
Tak bardzo wciągnęła mnie ta lektura, bo porusza z życia wzięte tematy.
W tej serii jeszcze cztery historie, tak jak cztery pory roku.
Już niedługo ma się ukazać kolejna powieść - wiosna, na którą czekam z niecierpliwością.
Zachęcam Was do lektury, bo naprawdę warto ją przeczytać.dobrerecenzje.pl 2018-03-01 13:32:52