Tytuł książki „Przysięga miłości” znakomicie obrazuje opisaną w niej historię; historię bardzo nieśmiałej, wydawałoby się, nie mającej szans na powodzenie miłości. I to nie miłości nastolatków, tylko ludzi dojrzałych, po przejściach, ale bardzo samotnych i zagubionych. Każde z nich miało od losu szansę na szczęśliwe życie, ale jej nie wykorzystało, nie zawsze ponosząc za to odpowiedzialność. Ich poprzednie związki nie należały do udanych. Nie chcą więc pochopnie wiązać się z nowymi partnerami, są trochę zdystansowani, czasem wycofani, chcą być pewni, że jeżeli się z kimś zwiążą, ... to na całe życie.
Matthew uważa, że Deirdre na niego nie zasługuje. Już jedną kobietę w przeszłości stracił, przez swój upór. Chociaż uważam, że zbytnio siebie obciąża za śmierć żony, nie był w stanie jej pomóc, przegrała walkę z chorobą. Ale jak to może być? Mąż - lekarz, nie potrafił pomoc żonie? Ta świadomość przegranej nie pozwala mu się otworzyć, wyjść na przeciw szczęściu, delikatnie pukającej do jego serca miłości. Deirdre nie potrafi do niego dotrzeć, jest on zamknięty w swojej skorupie niedostępności. Ale w miarę wspólnego pobytu nabierają do siebie sympatii, która z czasem przeradza się w miłość. Ale też żadne z nich nie chce się do tego przyznać. Nikt z nich nie chce zrobić pierwszego kroku, obawiają się kompromitacji, boją się odrzucenia, nie chcą zostać ponownie zranieni. Ludziom skrzywdzonym przez los jest trudno znowu komuś zaufać. Potrzebują więcej czasu, aby przekonać się co do prawdziwości intencji drugiej osoby. „Przysięga miłości” to niewątpliwie powieść obyczajowa, napisana bardzo przyjaznym językiem, pełna delikatności i subtelności. Umiejscowienie przez Susan Anne Mason historii tej miłości w pięknym, uroczo malowniczym krajobrazie dodaje jej sielskości i naturalności. Autorka doskonale kreśli portrety psychologiczne bohaterów, nie tylko pierwszoplanowych. Poznajemy ich emocje, zmagania z uczuciami, obawy o przyszłość. Obok głównych bohaterów - Matthew i Deirdre – nie można przejść obojętnie, nie da się ich nie lubić. Im bardziej się z nimi zaprzyjaźniamy na kolejnych stronach tej powieści, tym większą darzymy ich sympatią, rozumiemy ich obawy, niepokoje i troski. Chociaż początek ich znajomości rozpoczął się dość niefortunnie, to jednak w miarę upływu czasu starali się zatrzeć te pierwsze niemiłe wrażenia. Cenie i szanuję Deirdre za jej upór, wytrwałość, wspaniałomyślność, poświęcenie dla dobra innych, dobre, kochające serce. Matthew pod maską twardziela i gbura skrywa spokojnego, wyrozumiałego, oddanego mężczyznę, kochającego na zawsze.
Książka daje nam świadectwo, że należy mieć marzenia, nadzieję na miłość. W odpowiednim, najmniej spodziewanym momencie do nas zawita. Nie warto zmagać się z przeszłością, trzeba zostawić ją z tyłu, za sobą i iść dalej do przodu. Do celu - jakim jest realizacja marzeń. Ale też uświadamia nam, że nie można walczyć z przeznaczeniem, bronić się przed miłością. Trzeba ją przyjąć z wielkim sercem, podziękować Najwyższemu za jej dar. Książkę polecam zarówno tym zakochanym, jak i tym, którzy na miłość czekają. Otwórzcie się i przyjmijcie ją z wielka radością! Ambros 2018-02-22 19:58:43