Lisa Harris po raz drugi zabiera nas na przejażdżkę pełną emocji i napięcia, szybką autostradą. Proszę usiąść wygodnie i zapiąć pasy. Będzie szybka jazda, wyboistą i pełną zakrętów drogą. Bo wszystko dzieje się zaledwie w 48 godzin. Powieściopisarka stworzyła pełną emocji, trzymającą w niesamowitym napięciu powieść. Otrzymujemy ogromną porcję niespodziewanych zwrotów akcji, pościgów i poszukiwań. Czujemy się jak uczestnicy opisywanych wydarzeń, ja jeszcze czuję na plecach podmuch wiaterku grozy. Wszystko w tej powieści jest bardzo realistyczne i prawdopodobne, począwszy od głównego wątku, postaci, ich zmartwień i chwil radości, aż po zakończenie. Główni bohaterowie są tacy normalni, nie są w żaden sposób wyidealizowani ani przerysowani, nie mają nadprzyrodzonych mocy ani sił. Przeżywają emocje na swój sposób, kochają i są kochani, zmagają się ze swoją przeszłością, z trwającym bólem po utracie najbliższych.
“Wiesz, ostatnio przeczytałem zdanie, które mnie zastanowiło – zaczął, przysuwając kolejne pudło w swoją stronę. - Że przeżywanie żałoby nie polega na zapominaniu, ale na pamięci”. Wszystko w tej powieści jest dopracowane perfekcyjnie. Każdy opis, szczegół, każda sytuacja jest niezbędna do pełnego opowiedzenia tej historii. Nic tu nie jest zbędne czy przerysowane. Historia każdego bohatera - uczestnika tej zapierającej dech w piersiach przygody - jest konieczna dla pełnego zrozumienia puenty tej powieści.
Lisa Harris obnaża i demaskuje w bardzo zrozumiały i czytelny sposób ludzkie oblicza, charaktery i pobudki postępowania. Chciwość, zazdrość, pazerność żądzą dzisiejszym światem biznesu. A im biznes jest bardziej dochodowy, tym wspomniane cechy przybierają na sile. Człowiek w tej korporacyjnej machinie jest małym trybikiem, umożliwiającym jej funkcjonowanie, często nie mając pojęcia o tym, jaką odgrywa w tym rolę.
Aby dodać smaczku powieści, pojawia się w niej wątek obyczajowy. Jednak jest on nad podziw delikatny i subtelny. Uczucie między bohaterami rozwija się jak majowe pąki bzu, powoli, bez pośpiechu, powiedziałabym nawet, że z pewną dozą nieśmiałości. Takie książki aż chce się czytać i nigdy o nich nie zapominać.
“W ciągu ostatnich miesięcy zdążyłem się nauczyć, że nigdy nie wiadomo, z czym przyjdzie się człowiekowi zmierzyć. Życie nie jest takie proste”.
Powieściopisarka stworzyła niezwykle misterną fabułę, w zaskakujący sposób łącząc tajemnice przeszłości, sekrety skrywane przez bohaterów oraz najciemniejsze strony ludzkiej duszy. Przebiegle i z pewnym wyrafinowaniem wodzi nas za nos, sprawiając, że te prawie 400 stron pokonujemy w szybkim tempie, niecierpliwie pragnąc choć na krok zbliżyć się do odkrycia prawdy.
Autorka ma dar pisania lekkim piórem, językiem dopasowanym do opisywanych zdarzeń. Tam gdzie powinny być emocje, są one świetnie ukazane, gdy jest czas na rozkwitającą miłość, tam wszystko emanuje ciepłem i radością.Od pierwszych stron powieści jesteśmy wodzeni za nos. Wydawać by się mogło, że już na początku poznamy rozwiązanie zagadki morderstw, ale nic z tego, celowym zabiegiem autorka zmusza nas do wytrwania do końca. I to jest niesamowite, jak można budować napięcie, przyssać czytelnika do lektury. Mnie książka tak pochłonęła, że nie potrzebowałam aż 48 godzin, aby poznać mordercę, mnie wystarczyło jedno popołudnie. Już dawno nie przeżyłam tak emocjonującej, pełnej wrażeń podróży, z tak fantastycznymi bohaterami.
Szczerze polecam! Ambros 2018-04-25 20:16:20

Po skończeniu „Wendetty” miałam obawy, czy drugi tom będzie równie dobry. Niektórzy autorzy stawiają na ilość, a nie jakość i tym sposobem sporo razy zawiodłam się na kontynuacjach. Na szczęście, tym razem, moje obawy nie zostały uzasadnione. Wręcz przeciwnie, autorka zafundowała mi jeszcze lepszą lekturę.

„Zaginiona” jest lepszą wersją „Wendetty”. W tym tomie akcja skupia się bardziej na rozgrywających się wydarzeniach, a nie na rozterkach bohaterów, chociaż podobało mi się to w pierwszej części. Pozwoliło to tak zbliżyć się do bohaterów, nadać im realności i wiarygodności. Teraz było mnie o nich samych. Autorka nie zagłębiała się tak w ich psychikę, więc obyło się bez zbytnich spowalniaczy fabuły. I tym razem wciągnęłam się w książkę już od pierwszych stron. Tempo akcji jest nieźle podkręcone, między innymi naprawdę sporą dawką, zupełnie nieprzewidywalnych, zwrotów akcji. Ciężko było mi się oderwać od lektury, byłam ogromnie ciekawa dalszego rozwoju wydarzeń. Lisa Harris posługuje się lekkim i przystępnym piórem, więc z przyjemnością pochłania się absorbującą treść. Już nie mogę się doczekać kolejnego tomu.

To dopracowana i zajmująca książka, która przypadnie niejednemu miłośnikowi zagadkowych historii. Czytaczyk 2018-06-09 12:52:35