Wraz z bohaterami odbyłam długą podróż w poszukiwania tytułowej Przystani Nadziei. Towarzyszyłam i kibicowałam im na każdym kroku, bardzo się z nimi zżyłam. Ich sympatia do drugiej osoby, okazywana na każdym kroku cierpliwość i wyrozumiałość, nieodparta chęć niesienia codziennej pomocy potrzebującym spowodowały, że tych bohaterów nie da się nie pokochać. Oni stają się nam tak bliscy, jakbyśmy się znali od zawsze. Dzisiaj – w czasach wiecznej pogoni za czymś – człowiek nie ma czasu na rozmowę z drugim człowiekiem, a co dopiero mówić o drobnym, miłym geście czy choćby zwykłym uśmiechu. Naprawdę tak niewiele, a taką radość możemy sprawić innym, zwłaszcza osobom samotnym czy doświadczonym boleśnie przez los.
“Dawać z siebie wszystko, a resztę zostawić Bogu”.
Ta wspaniała książka zmusza nas właśnie do takiej, czasem bolesnej, refleksji. Chociaż jej główny wątek to przygody zwykłych ludzi z codziennymi przyziemnymi problemami, to tak naprawdę niesie ona w sobie przesłanie dla wszystkich: zauważcie człowieka obok was, wyciągnijcie do niego pomocną dłoń, zapytajcie, czy nie potrzebuje waszej pomocy lub chociażby tylko waszej obecności.
Losy bohaterów intrygowały, sprawiały, że wraz z nimi przeżywałam kolejne wydarzenia, trzymając kciuki za to, by było dobrze. Na początku bohaterowie trzymają się na dystans, nie było różowo i kolorowo, ale w końcu między bohaterami zaczęło iskrzyć, oboje uczyli się wzajemnego zaufania i zrozumienia. Jednak im bliżej końca, to w życie bohaterów wkrada się nuta niepewności i lęku, zwłaszcza dla Tracy, która obawia się, że Michael jednak nie jest nią zainteresowany. Irene Hannon przykuła moją uwagę i ją utrzymała do samego końca. Pisze lekkim, plastycznym językiem, zadbała o opisy, emocje i napięcie.
“Przystań nadziei” to bardzo refleksyjna lektura o rodzącej się miłości, miłości dwojga ludzi dorosłych i z bagażem doświadczeń, ale potrafiących zdefiniować i określić swoje potrzeby. Ukazany w powieści wątek miłosny jest bardzo sensualny i delikatny, pokazany z wielkim wyczuciem smaku. To również historia bohaterów, którzy potrafią zrozumieć drugiego człowieka i wybaczyć mu jego niewłaściwe postępowanie w przeszłości. Zwycięża miłość, wiara i nadzieja.
Jestem pewna, że Ciebie również powieść skłoni do refleksji nad otaczającym Cię światem, panującymi relacjami między ludźmi, obserwowanym często egoizmem wśród ludzi, obojętnością. I jeżeli tak naprawdę jest, to uważam, że ta powieść spełniła swoją rolę.
“Przystań nadziei” była dla mnie czystą przyjemnością. Spodziewałam się po niej dużo, a dostałam jeszcze więcej. Sama nawet nie wiem kiedy mnie pochłonęła. Czas przy niej spędzony był na prawdę cudowny. Żałuję jedynie, że opowieść skończyła się tak szybko.Ambros 2018-05-13 18:19:05

Tracy Campbell po życiowej tragedii i stracie ukochanej osoby powraca do rodzinnej miejscowości, aby postawić na nogi upadającą plantację żurawiny, której grozi bankructwo. Nie ma w planach kolejnej miłości, tak samo jak Michael Hunter, który pojawia się w Przystani Nadziei, aby móc na nowo uporządkować własne życie i odnaleźć nową drogę.

Niefortunne zdarzenia doprowadzają do tego, że mężczyzna zostaje zwerbowany przez Tracy do miejscowej organizacji charytatywnej. Z czasem, w niezwykłej miejscowości, krok po kroku nadchodzą zmiany, które niosą ze sobą nadzieję, miłość i odkupienie.


"Przystań nadziei" to historia nie tylko o Tracy i Michael'u, którzy stracili bliskie sobie osoby i tkwiły w bólu i rozpaczy. W książce przewija się również historia Anny - starszej kobiety u której Michael się zatrzymał. Kobieta straciła najpierw męża, który zmarł, a potem syna, który podczas jednej z kłótni opuścił dom i już nigdy nie wrócił. Co łączy te wszystkie postacie? Żal, poczucie winy, ból i ogromny smutek.



Ta książka jest przewidywalna, ale niesie ze sobą wiele dobrego. Pokazuje, że pomimo wszystko rodzina jest najważniejsza i nie warto marnować czasu na złość i urazy. Każdy zasługuje na drugą szansę, ale przebaczenia należy szukać najpierw w sobie. Warto też wyciągnąć do innych pomocną dłoń i wyjść poza własny egoizm, bo kto wie? Może my kiedyś będziemy jej potrzebować.



W tej książce nie zabraknie wątku miłosnego, który rozwija się powoli i subtelnie. Autorka porusza takie tematy jak przebaczenie, pojednanie oraz wiara w Boga, która nie raz zostaje wystawiona na próbę. Co mnie najbardziej poruszyło w tej książce? Ludzka dobroć i serdeczność oraz siła miłości, która jest w stanie pokonać wszelkie przeszkody.

"Przystań nadziei" to przyjemna w czytaniu książka, która zmusza nas do uśmiechu i do zastanowienia się nad tym, co w życiu i w relacjach międzyludzkich jest ważne. Red Girl Books 2018-05-27 23:34:12