Po książkę Corey'a sięgnąłem z czystej ciekawości, żeby sprawdzić dlaczego jest to tak chętnie czytana seria. Niebagatelny wpływ miała również adaptacja w postaci serialu, którego jeszcze nie miałem okazji oglądać. Dlatego postanowiłem sięgnąć po Przebudzenie Lewiatana i najpierw poznać pierwowzór książkowy. Autor przedstawił ciekawy, choć znany już motyw, w którym ludzkość skolonizowała Układ Słoneczny i stoi przed pojawiającymi się konfliktami i wyzwaniami. W wizji Corey'a ludzkość jest podzielona się na takie trzy autonomiczne obozy: Ziemię, Mars i Pas. Ostatnie dwie frakcje, a szczególnie Pas, są silnie uzależnione od Ziemi i produktów, jakie tylko tam można wyprodukować. To powoduje, że napięcie pomiędzy tymi trzema grupami są bardzo duże i nie potrzeba wiele, żeby wybuchła wojna, która zresztą dość szybko wybucha. W związku z tym bardzo dużo się dzieje w książce, mamy wiele potyczek i bitew, nie tylko w kosmosie, ale również na stacjach i na statkach. To powoduje, że trudno odłożyć chwilami książkę, ponieważ ciągle chce się wiedzieć co będzie dalej. Trudno też nie docenić, jak autor zgrabnie połączył ze sobą wszystkie wątki w spójną całość i jak stopniowo dowiadujemy się całej prawdy.

Niemniej jednak nie wszystko przypadło mi do gustu w tej książce. Szczególnie na początku, jak bohaterowie wspominają o jakimś wynalazku, bądź zdarzeniu, to zaraz mamy to wyjaśnione w kolejnym akapicie. Może się wydawać, że przesadzam, ale czytałem już wiele książek science-fiction, w której autor traktował czytelnika jakby znał opisywany świat i technologię, a szczegółach wydarzeń, bądź funkcjonowania danej rzeczy musiał domyślić się z rozmów, bądź nielicznych opisów na ten temat. Wówczas taką książkę czyta się znacznie lepiej i w rezultacie zapada nam w pamięć. W Przebudzeniu Lewiatana czegoś takiego nie ma, są po prostu opisy, które zwyczajnie wszystko tłumaczą. Dla jednym może to być wada, dla innych zaleta. Mnie nie do końca to przekonało. Ponadto, brakowało mi lepszego wyjaśnienia jak niektóre rzeczy i wynalazki funkcjonują, a nie tylko bardzo pobieżnego wzmiankowania. Oczywiście, jest to space opera z dużą ilością akcji, ale chwilami aż się prosi o więcej informacji na niektóre tematy.

W kwestii bohaterów to nie mam większych zastrzeżeń. Jim Holden to idealista, który ma własny kodeks moralny i sztywno się go trzyma. Troszczy się o swoją załogę i za wszelką cenę chce ją utrzymać przy życiu. Nie da się go nie lubić, choć nie jest to mój ulubiony typ bohatera. Natomiast Miller ma zdecydowanie bardziej elastyczny kręgosłup moralny. Lubi doprowadzać sprawy do końca, za co zostaje wyrzucony z pracy, ale nie poddaje się, tylko dalej prowadzi śledztwo na własną rękę. Jest to zdecydowanie ciekawszy i bardziej złożony bohater aniżeli Holden. Oprócz tej dwójki, poznajemy jeszcze załogę Holdena - mniej lub bardziej, ale nie ma to dużego znaczenia podczas czytania. Ogólnie, kreacja bohaterów jest dobrym poziomie, choć niektórym z nich przydałaby się im większa głębia osobowości oraz lepsze poznanie ich wcześniejszych losów.

Przebudzenie Lewiatana otwiera ciekawą serię książek science-fiction, w której ludzkość skolonizowała Układ Słoneczny i stanęła przed nowymi wyzwaniami. Dużo akcji, potyczek i bitew, czyli space opera pełną krasą. To prosta i niezbyt skomplikowana lektura, przy której miło spędziłem parę godzin.Hrosskar 2018-10-22 19:56:36