Główna bohaterka książki to Sara Leszczyńska spełniająca się zawodowo nauczycielka w niewielkiej wsi. Kobieta samotna, ale także córka, która według ojca przyniosła rodzinie wstyd. Sara jest niezwykle wrażliwą dziewczyną i może nieco naiwną, dlatego niektórzy znaleźli w niej sobie obiekt do drwin i szykan, tylko, dlatego, że uciekła sprzed ołtarza. Uważała, że to najlepsza decyzja, jaką mogła podjąć, co nie znalazło zrozumienia u jej ojca, jak i wielu innych ludzi. Wstyd, jakim okryła rodzinę, co pomyślą ludzie? Sara stałą się niezwykle zamknięta w sobie, miała wiele lęków, mieszkała sama w domu rodzinnym, a kiedy chciała odnaleźć spokój i ukojenie przenosiła się do domu po jej babci, który należy teraz do niej, siostry i matki. Zgodnie z opisem na okładce istniał jeszcze trzeci dom, o którego remoncie marzy, został jej przekazany przez ciotkę, jest położony nad brzegiem jeziora. Na jesieni udaje się wynająć dom po babci mężczyźnie po trzydziestkę z przeszłością- Grzegorzowi Solerowi.
Dorota Pasek pokazuje nam jak radzić sobie z traumatycznymi wydarzeniami dotykającymi nas w życiu, a przede wszystkim, że na dobro i miłość, na drugiego człowieka nie powinniśmy się zamykać. Nie możemy skazywać samych siebie na ból i cierpienie godząc się ze strachu na życie w szklanej bańce. Każde wydarzenie pozostawia w nas ślad, który kiełkuje wraz z upływem czasu, tylko od nas zależy, jak długo mu na to pozwolimy. Jeden dzień, jeden mężczyzna zmienił dla Sary wszystko, los bywa przewrotny i nie pozwolił kobiecie tkwić w bezpiecznej stagnacji.
„Czas gniazdowania” to powieść obyczajowa zabarwiona romansem pozornie zwykła, jednak pozostawiająca ciepło na sercu. Przeczytałam wiele książek o podobnej tematyce, w każdej z nich znajdowałam coś dla siebie, co rozgrzewało serce, sprawiało, że pokochałam bohaterów i bardzo mocno im kibicowałam, tak samo wydarzyło się i w tym przypadku. Było mi żal Sary, tego jak niełaskawie obeszło się z nią życie i własny ojciec, chciałam, aby po tych ciężkich chwilach mogła w końcu odpocząć. Odetchnąć pełną piersią odnajdując szczęście u boku mężczyzny. Zagłębiając się w losy bohaterów mimo braku szybkiej akcji nie czułam się znużona, czy też znudzona, uspokajałam się pragnąć poznać dalsze losy. Nie można uciekać w nieskończoność, prędzej, czy później świat się o nas upomni.
To wartościowa i emocjonalna opowieść o skrzywdzonych duszach, które próbują się chronić przed tym, co może ich złego spotkać. Bohaterowie są przesiąknięci żalem i tęsknotą, próbują doszukać się skrzętnie ukrywanej prawdy o sobie. Każdy kiedyś musi zmierzyć się ze swoimi demonami, zaściankowość otoczenia dokłada zmartwień, pokątne szepty i niedomówienia roznoszone z prędkością błyskawicy krzywdzą, zatruwają i utrudniają egzystencję.
Autorka pragnie zwrócić nam uwagę na to, jak łatwo jesteśmy w stanie pozwolić komuś destrukcyjnie wpłynąć na nasze życie, podporządkowanie innym nie przynosi niczego dobrego. Zabija kreatywność, poczucie własnej wartości, poniewiera człowiekiem, a przecież nie da się zmienić przeszłości, jedynie z przyszłością uda się negocjować, chwytać za rogi i budować ją taką, o jakiej marzymy.


Snieznooka 2018-07-18 18:13:29

Sara, nauczycielka po przejściach, mieszkająca na małej wsi, przyjmuje pod swój dach lokatora, Grzegorza. Ona, z wiszącą w pokoju suknią ślubną, pozostałością po ślubie który się nie odbył, on - przeżywający żałobę po zakończonym drastycznie małżeństwie. Mieszająca się w życie wszystkich do około siostra Sary, Ewa. Co wyniknie z wspólnego mieszkania pod jednym dachem tej dwójki? Jakie emocje nimi pokierują? Czy Sarze uda się wygrać z demonami przeszłości i zapanować nad własnym życiem? I jaką rolę w całej historii odegra Ewa? Przeczytajcie!



Spodziewałam się lekkiego romansu, niestety, może dla innych jest on lekki, u mnie jednak uderzył w bardzo osobiste tony. Za bardzo. Nie będę więc pisać o relacji pomiędzy Sarą i Grzegorzem, by za dużo nie powiedzieć o sobie. Mimo wszystko polubiłam bardzo postać Sary, za jej upartość, determinację w dążeniu do wyznaczonego celu, odporność na opinie innych, hardość charakteru, i odwagę, a jednocześnie wewnętrzną delikatność. Za walkę o niezależność, od wpływu innych ludzi, ale i od przeszłości, która przez długi czas definiowała jej życie. Mamy tutaj ładnie pokazany rozwój uświadomionej sobie seksualności i życia seksualnego, w bardzo subtelny sposób. Dla mnie zbyt subtelny, jednak może komuś pozwoli zaakceptować siebie i swoje pragnienia. Nie podoba mi się jedynie słownictwo związane z seksem, albo zbyt wulgarne, albo delikatne do bólu, by czasem nie wymówić nazw wagina albo łechtaczka. Odzwierciedla ono niestety język jakimi posługuje się polskie społeczeństwo i naszą rzeczywistość. Większość treści zajmuje opis rozwoju związku głównych bohaterów, szczególnie z perspektywy Sary, a o tym, jak już wspominałam, pisać nie chcę. Podobały mi się zawarte w treści nawiązania do mitologii, która za czasów szkoły podstawowej była moim "konikiem". Znacie rzeczywistość małych wsi, gdzie każdy każdego zna, od pokoleń, wie i plotkuje o wszystkim? Książka idealnie odwzorowuje ten świat. Nikomu nie polecam życia w takim miejscu, zwłaszcza jeśli rzucacie się w oczy, wiem co mówię. Niestety zauważyłam też kilka niedopracowanych fragmentów, szczególnie na początku książki, jest to jednak debiut, więc można je wybaczyć.

Czy polecam? Miłośnikom i miłośniczkom romansów, zwłaszcza tych, gdzie nie ma przeszkód i nieporozumień, a to niepewność uczuć drugiej osoby jest na pierwszym planie. Jeśli jednak macie w swoim życiu podobne doświadczenia, lektura może być pełna łez.Nietoperz 2019-03-01 13:17:35