Charles Bukowski: poeta, powieściopisarz, nowelista, scenarzysta filmowy i rysownik. A także kobieciarz, pijus, awanturnik, samotnik, wielki fan wyścigów konnych. „Świecie, oto jestem” to zbiór wcale nie tak licznych wywiadów i spotkań, które odbyli z Bukiem dziennikarze z całego świata w latach 1963–1993.
A wywiadów nie jest tak dużo, w każdym razie jak na 30 lat, ponieważ pisarz nie przepadał za spotkaniami z pismakami, i szczególnie na początku częściej odmawiał rozmów, niż się na nie zgadzał. Buk uważał, że niespecjalnie jest o czym gadać, jeśli chodzi o jego twórczość, i że jeśli ktoś chce wiedzieć, o co chodzi z Bukowskim, Chinaskim i całą resztą to może sobie po prostu poczytać jego dzieła.
(...)
Jako że pisarz garściami czerpie z własnego życia, tworząc swe wiersze i powieści, można powiedzieć, że Henry Chinaski to alter ego Buka, który skazuje go na te same przeżycia i przywary, co siebie samego. Jedno jest pewne: Bukowski nie udaje, nie bajeruje ani nie koloryzuje. Lubi przekładać życie na twórczość 1:1 i pisać o tym, co sam znał i przeżył.
Jeśli ktoś zna choć trochę postać i twórczość Charlesa Bukowskiego to obraz, jaki wyłania się z zebranych w tym tomie wywiadów i spotkań go nie zaskoczy. Z tego powodu „Świecie, oto jestem” będzie dobrym tytułem albo dla osób, które praktycznie nic o Buku jeszcze nie wiedzą i nie mieli styczności z jego książkami, albo dla żelaznych fanów, którzy są spragnieni każdego słowa Bukowskiego.
(...)
Ale wracając do meritum, czyli do omawianych przeze mnie wywiadów: o czym one są? W dużej mierze o pisaniu, choć Bukowski unika tego tematu jak ognia, trochę o inspiracjach i o autorach, którzy się Bukowi znudzili, sporo o kobietach, o zwykle przegranych bójkach z własną samotnością, o trudnej młodości pisarza i o jego uzależnieniu od alkoholu, o bliskim spotkaniu ze śmiercią, ze szponów której cudem udało się mu wyrwać… Jest i o obstawianiu wyników wyścigów konnych, o jego najsłynniejszym bohaterze, czyli Chinaskim, a także o pewnej – również literackiej – osobności.
Nie da się ukryć, że „Świecie, oto jestem” to nie jest zbiór idealny. Może dobór prezentowanych tekstów mógłby być lepszy, bowiem pewne tematy i motywy nawracają natrętnie w kilku rozmowach, a że Bukowski nie ma nic nowego do powiedzenia na wałkowany temat, repety zaczynają w pewnym momencie lekko nużyć. Zdaje się jednak, że Calonne wziął sobie za cel jak najszersze i jak najdokładniejsze przedstawienie rozmów i spotkań dziennikarzy z Bukiem, przez co zastosowanie skrótów czy wręcz ominięcie niektórych tekstów wydawało mu się szkodliwe dla całości.
(...)
Fanom jego twórczości z pewnością nie muszę polecać „Świecie, oto jestem”, lecz zachęcałabym do sięgnięcia po omawiane wywiady również tym, którzy dopiero przymierzają się do jego twórczości i chcą sprawdzić, czy styl Buka przypadnie im do gustu.tanayah czyta 2018-10-15 21:55:45