Czasem możemy kogoś uratować przed tragiczną śmiercią, choć nie zdajemy sobie z tego sprawy. Pozory potrafią zmylić, gdy widzimy człowieka pogrążonego w absolutnym bólu. Czy dobrze jest trzymać się cudzych sekretów? Jaką cenę za to trzeba zapłacić?

Życie Chrisa Hayesa wydaje się być zupełnie bezsensowne. Jego żona, Julia, umarła. A co gorsza, nikt z ich bliskich nie zna całej prawdy. Myślą, że wyjechała do Australii, aby odwiedzić ojca. Chris idealnie zaplanował swoje samobójstwo: peron, środek nocy, nadciągający pociąg. Żadnych świadków. Jednak tuż przed ostatecznym krokiem pojawia się nieznajoma kobieta, która przypadkowo ratuje mu życie. Sarah właśnie rozstała się z partnerem, nie ma pieniędzy nawet na bilet i czuje, iż wszystko się wali. W chwiejącym się Chrisie dostrzega własny ból, dziwny magnetyzm. Wściekły Hayes proponuje Sarze małą pożyczkę na kawę, by mogła się ogrzać. Chce po prostu pozostać bez obserwatorów jego smutnego końca. Niestety, kobieta odbiera to jako akt przyjaźni — widzi w nim bratnią duszę. Do samobójstwa nie dochodzi, a Sarah wpada w obsesję na punkcie nowo poznanego mężczyzny. Koniecznie musi odkryć jego pobudki. A egzystencja Chrisa nie jest łatwa — okazuje się, że Julia została brutalnie zamordowana, a świadkiem był jej mąż. Sprawca zagroził mu poważnymi konsekwencjami, jeśli zdradzi prawdę. Na domiar złego, przyjaciele Hayesa zaczynają podejrzewać, iż Julia wcale nie wyjechała, a jej zniknięcie jest co najmniej dziwne. Nadchodzą monstrualne kłopoty — czy uda się złapać mordercę zanim ponownie zaatakuje?

Ostatnio zdecydowanie często trafiam na kryminały, thrillery i wszystko inne, co powinno wzbudzać lekki dreszczyk niepokoju. Tak upłynął mi lipiec, zaczyna upływać sierpień. Z tego względu mogę pokusić się na różne porównania, jeżeli chodzi o aktualne premiery. Postanowiłam przeczytać debiutancką powieść autorstwa Darrena O’Sullivana. Anglik swoją zawodową ścieżkę rozpoczął w, nomen omen, roli aktora teatralnego, następnie reżysera, a kolejno zajął się pisaniem scenariuszy. Finalnie, zainteresował się prozą. Z jakim skutkiem? Tego dowiecie się za moment. Odkryłam, że O'Sullivan zdążył już stworzyć nową książkę, więc sądzę, iż niedługo ukaże się w Polsce. Wspominam o tym fakcie, bo domyślam się, że autor może zebrać w naszym kraju grono fanów. Na razie skupmy się na jego literackim debiucie, który przeczytałam naprawdę szybko, co jest niezłym wyczynem spoglądając na tę rozleniwiającą pogodę. Dwie parne noce — i koniec.Erna 2018-08-09 23:25:04

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co jesteście w stanie zrobić w dokładnie osiem minut? Na przykład ja jestem w stanie przejechać w tym czasie połowę drogi do pracy, kiedy nie ma korków albo wypić kawę. Ewentualnie mogę przeczytać około 15-20 stron książki. Okazuje się bowiem, że osiem minut to szmat czasu.

Sara kolejny raz zawodzi się na swoim partnerze i postanawia od niego odejść. Robi to w nocy, kiedy ludzie szykują się do spania. Ona zmierza na dworzec i spotyka tam tajemniczego mężczyznę, który dziwnie blisko stoi torów. Przez przypadek jej gadulstwo zmusza go porzucenia swojego planu, którym było popełnienie samobójstwa. Sara pojawia się w życiu Chrisa dokładnie osiem minut za wcześnie.

Powiem szczerze, że książka wciąga, aczkolwiek w pewnym momencie staje się dość przewidywalna. Widać, że debiutujący autor musi jeszcze popracować nad podkręcaniem napięcia i wprowadzaniem czytelnika w ślepe zaułki. Jednak z pewnością warto zwrócić na nazwisko O'Sullivan uwagę, ponieważ jestem przekonana, że ten autor jeszcze nas zaskoczy.

Książkę polecam na letnie i jesienne wieczory, które nieuchronnie się zbliżają. Myślę, że spędzicie przy tym thrillerze dobry czas. Natomiast z pewnością nie jest to historia, do której się wraca.#MALINOWSKAK 2018-08-18 16:32:45