"Czarownice nie płoną" (bo taki jest finalny tytuł powieści "Foster child") to pierwsza książka Jenny Blackhurst, po którą sięgnęłam (dziękuję wydawnictwu za możliwość jej przeczytania!) i nie zawiodłam się.
Czytając zagraniczne recenzje liczyłam na powieść niepokojącą, powodującą gęsią skórkę podczas czytania i tego właśnie doświadczyłam. Narratorkami są dwie główne bohaterki, Imogen - która powraca do swojego rodzinnego miasta jako już dorosła kobieta po tajemniczych przejściach i Ellie - jedyna ocalała z pożaru gdzie zginęli jej rodzice i brat, dziewczynka uważana przez ludzi z miasteczka za dziecko dziwne, wokół którego często zdarzają się niewytłumaczalne wypadki. Losy dwóch bohaterek splatają się w bardzo ciekawy sposób.
Autorka ma lekkie pióro, umie trzymać czytelnika w napięciu niemal od pierwszej strony; troszkę mi przeszkadzały tak krótkie rozdziały (2-3 strony), jednak tutaj rozumiem zamysł żonglowania narratorkami, co nadawało książce ekspresji. Po przeczytaniu 2/3 książki domyślałam się, jakie zakończenie chodzi po głowie autorce i miałam rację, jednak kilka ostatnich stron jednak mnie zaskoczyło; zakończenie jest bardzo nieoczywiste i otwarte, a takie lubię najbardziej. Na pewno sięgnę po inne powieści spod pióra tej autorki i wszystkim polecam!TheJoanstark 2018-10-03 12:17:57

Odkąd na czytniku zaczęłam korzystać z Legimi, nadrabiam zaległości wśród książek autorów, których nowości mnie na maksa do siebie przyciągnęły. Autorka jest jedną z takich osób i czuję, że każda zaległa książka będzie równie dobra. Czy tak się stało w tym przypadku?


'I przyrzekłam sobie, że nigdy więcej nie uronię łzy przez kobietę, która ani razu przez piętnaście lat nie powiedziała, że mnie kocha.'


Ellie jako jedyna przeżyła pożar domu. Jej rodzice i młodszy braciszek zmarli. Dziewczynka trafia to niewielkiej miejscowości, gdzie otrzymuje dom od rodziny zastępczej. Wszystko wydawałoby się w porządku, gdyby nie fakt, że mieszkańcy wzięli dziewczynkę za czarownicę i wszystkie złe wydarzenia przypisują właśnie jej. Jednocześnie do miasteczka wraca Imogen, która pomaga dzieciom takim jak Ellie. Czy uwierzy w jej niewinność i uda jej się pomóc dziewczynce? A może rzeczywistość jest właśnie taka, jak ją opisują mieszkańcy?


'- Zachowują się tak okropnie, bo jesteś inna. - Ściska ją lekko. - Rzadko się odzywasz, a twoja przeszłość skrywa tajemnice. Kiedy ludzie nie znają faktów, zaczynają je wymyślać, a to, co wymyślą, jest dużo bardziej fantastyczne niż prawda.'


Autorka po raz kolejny sięga po temat, który nie jest oczywisty. Zawsze, kiedy głównym bohaterem jest dziecko, całość robi się bardziej mroczna. W tym przypadku również tak było. I chociaż umysł podpowiada, że takie rzeczy nie dzieją się naprawdę to człowiek w to wierzy. Bo przecież może być zupełnie inaczej, prawda? W przypadku Ellie tak właśnie jest. Czytając, nie wiemy czy jest niewinną ofiarą czy małą czarownicą. Sploty wydarzeń wcale nie pomagają w ocenie sytuacji, a zakończenie pozostawia wiele do myślenia.


'Może to, co mówią, co szepczą do siebie, kiedy sądzą, że ich nie słyszy, jest prawdą? Może naprawdę jest zła? Czy da się sprawić, aby coś się stało, tylko tego pragnąc?A jeśli tak, to czy chciała, żeby jej rodzice zginęli?'


Zdecydowanie stałam się fanką autorki. Wiem już, że sięgnę po każdą poprzednią i każdą kolejną jej książkę. W tym przypadku nie zawiodłam się na niczym, a sama fabuła niesamowicie mnie wciągnęła. Zarówno fani gatunku, jak i samej autorki znajdą w tej historii wszystko to, co powinien zawierać dobry thriller. Polecam!


'Znowu zostanie porzucona, nie ma już dla niej nadziei w tym miejscu. Gniew podnosi łeb niczym wąż wijący się w jej ciele i skręcający swe wielkie cielsko.'AgaZaczytana 2020-05-21 07:16:45