Myślę, że wartość książki można poznać po tym kiedy podoba się nie tylko fanom gatunku, ale zrobi też wrażenie na osobie która zwykle nie gustuje w tego typu powieściach.
Tak było w moim przypadku tym razem...
Autorce udało się stworzyć historię intrygującą do tego stopnia, że stałam się bezkrytycznym obserwatorem i przestałam obiektywnie oceniać tę książkę.
Nie przeszkadzała mi przesycona erotycznym napięciem atmosfera. A to dlatego, że ten erotyzm był naturalny, a bohaterowie prawdziwi.
Daniel Colton kupił mnie swoją bezkompromisowością, niewyparzonym językiem (sporo przeklina, za co lubię go jeszcze bardziej ) i ogromną wolą walki.
Lisanne chociaż delikatna i niedoświadczona, to na prawdę silna i mądra młoda kobieta.

Niewątpliwym atutem książki są dobrze napisane, przezabawne dialogi - dzięki czemu łatwiej wgyźć się tę opowieść, przesiąknąć nią.
I oczywiście jest lekko schematyczna, ale fabuła jest na tyle oryginalna, że nie drażniło mnie to absolutnie.
Żeby była jasność - to jest w jakimś stopniu młodzieżówka, więc nie spodziewajcie się językowej uczty, ale jest napisana na tyle dobrze, że podczas czytania nic mnie nie denerwowało.
Podsumowując...
600 stron, a:
- mój poziom zainteresowania losami bohaterów nie spadł nawet na chwilę,
- nie zorientowałam się kiedy zostało mi kilka stron do końca
- po lekturze miałam wrażenie, że przydałoby się jeszcze jakieś 100 dodatkowych...

Iwona 2018-08-06 08:55:51

Książkę pochłonęłabym w jedną noc gdyby nie to, że zbliżała się godzina czwarta, a ja wiedziałam, że rano wstanę nie wyspana. Nie wiem od czego zacząć, więc może zacznę od bohaterów?
Przyznam szczerze, że postać głównej bohaterki nie od razu polubiłam. Miałam ją za świętoszkowatą lalunię, która uważa, że jej osądy są najsłuszniejsze. Momentami jej zachowanie było dziecinne, niedojrzałe, a to, że wieku dziewiętnastu lat była niedoświadczona w pewnych kwestiach, bardzo mnie zdziwiło. Ba! Zszokowało. Przy jednej ze scen w książce dostałam śmiechowej głupawki. Przeczytacie - zrozumiecie. Jednak czasem w jej zachowaniu przebijała się dojrzałość. Pokazywała siebie z innej strony: wiedziała czego chce, podejmowała decyzje zgodne z jej sumieniem i była w stanie poświęcić wszystko dla drugiej osoby. I chociaż czasami przewracałam oczami na jej dialogi czy pewne zachowania, to jednak Lisanne udało się zyskać moją sympatię.
Nie ukrywam jednak, że moje serce zdobył Daniel. Kurczę! A to nazwisko? Uwielbiam je. Chociaż dla mnie Colton jest tylko jeden, to ten też nie był niczego sobie. O jego zaletach mogłabym pisać i pisać, chociaż ostrzegam - ta postać nie jest również bez wad, a żeby go polubić, trzeba niekiedy czytać między wierszami. Kiedy Lisanne miała pełną rodzinę, to on musiał radzić sobie sam. Był zdany na siebie, kiedy jego rodzice zginęli, a starszy brat, który wziął nad nim opiekę, popadł w poważne tarapaty, coraz bardziej paplając się w bagnie. Daniel robił wszystko, aby ono go nie dosięgło. Był pracowity, wytrwały i przez większość czasu rozsądny. Pękało mi serce z powodu jego bólu i frustracji, które dla mnie były zrozumiałe. Wyobraźcie sobie, że pewnego dnia przestajecie słyszeć. Umilkły wszystkie dźwięki, a Ty musisz radzić sobie z otaczającą cię rzeczywistością. Ludzie już nie patrzą na ciebie jak dawniej i widzą tylko twoją niepełnosprawność. Daniel chciał, aby postrzegano go jak każdego z nas. Dlatego nauczył się czytać z ruchu warg i przez większość czasu radził sobie świetnie. No i powracając do Lisanne. Ona sporo go wspierała, pomagała mu, a pewne sytuacje sprawiały, że mogła chociaż przez chwilę wejść w jego skrórę i zrozumieć emocje, które odczuwał.
Tak jak pisałam te postacie nie są idealne. Obydwoje są wybuchowi i uparci, a Daniel niekiedy nadużywał przekleństw.

Autorka stworzyła historię, która pokazuje jak łatwo nam oceniać kogoś po pozorach i wydawać na tej podstawie własne osądy. O tym, że jeśli kogoś kochamy, jesteśmy gotowi przekraczać własne granice, ale również akceptować tę drugą osobę z jej wszystkimi wadami i zaletami. Red Girl Books 2018-08-22 12:19:59