Dziecko z Ziemi
Fuminori Nakamura
Dziecko z Ziemi
Fuminori Nakamura
- Wydawnictwo: Kwiaty Orientu
- Rok wydania: 2020
- ISBN: 9788394432782
- Ilość stron: 128
- Format: 12.5x18.5cm
- Oprawa: Miękka
Niedostępna
Opis: Dziecko z Ziemi - Fuminori Nakamura
Mrocznie melancholijna opowieść Fuminori Nakamury - zwycięzcy nagrody im. Akutagawy - pogrąża nas w otchłani pełnej krętych ścieżek, niespokojnej psychiki młodego człowieka.
Cyniczny narrator bez imienia rzuca pracę sprzedawcy, by zostać taksówkarzem w Tokio. Pewnego dnia bez konkretnych przyczyn zaczyna walkę z grupą motocyklistów i zostaje mocno pobity.
Następnie dowiaduje się, że jego ojciec jeszcze żyje (on sam został porzucony przez rodziców) i zaczyna rozmyślać, jak wyglądałoby jego życie, gdyby dano mu szansę normalnie dorastać. Krok po kroku Nakamura zdradza coraz więcej szczegółów, sprawiając, że bohater, który na początku wydaje nam się dziwny, staje się nam coraz bliższy. Wartka akcja prowadzi do finału, w którym wyjaśnia się też znaczenie tytułu utworu ? Dziecko z ziemi.
Fuminori Nakamura urodził się w 1977 roku. Studiował na Uniwersytecie Fukushima, który ukończył w 2000 roku. Zdobył wiele prestiżowych nagród, w tym najważniejsze w Japonii -Nagrodę im. Akutagawy oraz e Prize. Kieszonkowiec, jego pierwsza książka przetłumaczona na angielski, znalazła się w finale Los Angeles Times Book Prize. Nakamura jest uznany za najbardziej utalentowanego pisarza kryminałów w Japonii.
Szczegóły: Dziecko z Ziemi - Fuminori Nakamura
Tytuł: Dziecko z Ziemi
Autor: Fuminori Nakamura
Wydawnictwo: Kwiaty Orientu
ISBN: 9788394432782
Język oryginału: japoński
Tłumacz: Latoś Dariusz
Języki: polski
Rok wydania: 2020
Ilość stron: 128
Format: 12.5x18.5cm
Oprawa: Miękka
Waga: 0.12 kg
Recenzje: Dziecko z Ziemi - Fuminori Nakamura
Młody, tokijski taksówkarz przemierza ciemne zakamarki miasta, krząta się bez celu, nie ma pomysłu na spędzenie wolnego czasu, prowokuje grupę napotkanych motocyklistów. Jak się kończy spotkanie z nimi? Zostaje brutalnie pobity, do nieprzytomności. Sam się o to prosił.
Wkrótce dowiaduje się, że jego ojciec jeszcze żyje. Został porzucony przez rodziców, wychowywany był w rodzinach zastępczych. Przeżywał tam piekło, był bity, poniewierany, znęcano się nad psychicznie i fizycznie.
„Kiedy człowiek chce użyć przemocy, wybiera słabszych od siebie. Wie, że ze słabszym może wygrać, dlatego. Ludzie to tchórze”.
Zaczyna rozmyślać, zastanawia się, jak wyglądałoby jego życie, gdyby dostał szansę dorastania w normalnej rodzinie. Czy dane byłoby mu cieszyć się rodziną, czy realizowałby się zawodowo? Stawia pytania o sens życia, o wartość ludzkiej egzystencji, konieczność istnienia w tym ponurym i ogarniętym złem świecie. Pytania są ponadczasowe, zadawane w każdej szerokości geograficznej, przyprawiają o palpitacje serce, prowokują do zmierzenia się z ponurą i – często - tragiczną przeszłością.
Ta pozornie prosta historia opowiedziana przez bezimiennego narratora daje nam obraz młodego japońskiego społeczeństwa, często pozbawionego złudzeń i szans na lepsze życie. Traumatyczne przeżycia z przeszłości mają niesamowity wpływ na dalsze losy bohatera, pozostawiają rysę na jego psychice. Cierpienia, których doznawał od przybranych rodziców, pozbawiły go możliwości okazywania uczuć, nie nauczyły miłości i zrozumienia, a wręcz przeciwnie – nastawiły go wrogo do świata. Stał się nieufny, obcy, unikał ludzi i jakichkolwiek bliższych związków z nimi, stał się wyobcowany. Bohater toczył nieustanną walkę z samym sobą, zadawał sobie setki egzystencjalnych pytań, na które oczywiście nie znał odpowiedzi. Jego śmierć na nikim nie wywarłaby wrażenia, nikt po nim by nie płakał – smutne, ale prawdziwe. Dziecko z ziemi to obraz niespokojnej, targanej skrajnymi emocjami psychiki młodego człowieka, pozbawionego złudzeń, marzeń i nadziei na lepsze jutro. Człowieka bez celu, pozbawionego szans na szczęśliwe życie. Liczy się to, co jest tu i teraz, przyszłość to odległa i nieosiągalna mrzonka. Ta powieść to wizja świata zepsutego, ogarniętego złem, zniszczonego przez ludzi, którzy sami są źródłem tego zła. Alkoholizm, przemoc, bezsilność, bezsens życia wyzwalają w ludziach najgorsze z możliwych instynktów, ogarnia ich niemoc i bezsilność, które stanowią rodzaj buntu przeciwko ponurej rzeczywistości.
Do przeczytania tej powieści trzeba dorosnąć. Nie da się jej szybko przeczytać i odłożyć na półkę. Refleksja przychodzi po kilku dniach od jej przeczytania. Ta lektura prowokuje nas, zmusza do refleksji nad sensem istnienia. Sami staramy się odpowiedzieć sobie na pytania, z którymi zmierza się bohater; pytania są trudne, a odpowiedzi często bywają zaskakujące.
Nie ma w tej opowieści zbędnych sytuacji, opisów czy bohaterów. Każda szczegół jest niezbędny do zrozumienia przekazu tej powieści. Przekazu ponurego i pozbawionego optymizmu.
Polecam, Dziecko z ziemi, to lektura wskazana dla każdego, szczególnie w tych trudnych i zabieganych czasach, gdzie człowiek nie ma czasu na nic, nie mówiąc już o zwróceniu uwagi na drugiego człowieka, na poświęcenie mu choćby kilku minut. Jak często słyszy się odpowiedź „nie mam czasu”, „za chwilę”. Zmieńmy to, to od nas zależy, jaki będzie ten świat. Ambros 2018-10-30 19:47:07