Po wydarzeniach z trzeciego tomu, Strażnicy Kamieni zostają rodzieleni. Kate postanawia pozostać w Cienistej Krainie wraz z Lilian i Darriem, natomiast pozostali przebywają w Londynie i Elphame. Nie mogą dojść do porozumienia, ponieważ część z nich opowiada się za Tir-Na-Nog, a reszta jest przeciwna temu królestwu i uważa ich zamiary za wrogie. Jak się okazuje, już wkrótce trzeba będzie doprowadzić do połączenia sił obu krain, ponieważ zagraża im znacznie większe niebezpieczeństwo. Jednak ciężko dojść do porozumienia, jeśli w gre wchodzą wzajemne żale, pretensje, a przede wszystkim brak kontaktu między bohaterami.
Królowa Tir-Na-Nog wtajemnicza Kate w wiele istotnych spraw związanych z królestwem, jak również dba o rozwój jej magii. W międzyczasie odbywa się ślub Fione i jej syna, który zostaje pięknie opisany w książce. Jednak radosne chwile nie trwają długo, gdyż widmo odradzającego się Przeklętego wisi nad Jaarem, zbierającego coraz więcej popleczników. Ważną rolę odegrała tu postać, o której bym tego nigdy nie powiedziała - Mel, przyjaciółka Kate. Zadziwiające jest to, że nie mając ze sobą kontaktu od dłuższego czasu, przypadkowo obie stały się częścią tej samej historii.
Tajemne imię jest na pewno emocjonującą lekturą, przynosi wiele nowych wydarzeń, jak również postaci. Poznajemy lepiej losy mieszkańców Jaaru, historię ludów, mity z nią związane. Jednak ilość tajemnic i mroczny klimat, nadaje mu specyficzny charakter. Nie brak momentów strasznych, smutnych, a nieraz niewyjaśnionych. Na szczęście z czasem część spraw zostaje (lub dopiero będzie) rozwiązana. Mam nadzieję, że kolejny, piąty tom, odkryje jeszcze więcej tajemnic Jaaru. PaulinaWu 2020-02-27 18:13:12

Uzależniające jest obcowanie z całą serią Kronik Jaaru, tym bardziej, gdy akcja pędzi jak szalona, a autor za każdym razem funduje nam sporą dawkę nowych zdarzeń i pikantnych szczegółów ze świata fantasty. Zarówno "Tajemne imię" jak i poprzednie części wciągają i nie pozwalają się oderwać, dlatego wychodzę z założenia, że każdą książkę tego autora trzeba mocno dawkować, aby uniknąć kaca czytelniczego w postaci pustki, że to już koniec. Co odróżnia "Tajemne imię" od pozostałych części? Bardziej brutalniejsza, mroczna i z pewnością mniej kolorowa - tak w skrócie oddałabym klimat panujący w czwartym tomie. Między bohaterami coraz częściej dochodzi do kłótni i nieporozumień, znika niewinność, odradza się zło, a widmo Przeklętego wisi nad całą krainą Jaaru. Jak pokonać grożące niebezpieczeństwo, gdy do głosu dochodzą wzajemne pretensje i żale? Czy krainy zjednoczą się i podejmą wspólną walkę ze złem, które coraz bardziej przybiera na sile? Trzeba przyznać, że w tej części zabrakło tych ciepłych barw i przyjemnego klimatu, który osłodzony został jedynie przez ceremonie zaślubin Fione. Brawa da autora za oryginalność, pomysłowość i niezwykły klimat - jeśli miałabym wymienić fragment, który zachwycił mnie najbardziej byłaby nim właśnie wspomniana ceremonia. Jeśli jeszcze nie sięgnęliście po "Tajemne imię", a czytaliście poprzednie części, to szczerze zachęcam do zapoznania się z kolejną obowiązkową pozycją dla wielbicieli literatury Adama Fabera,.ilona_m2 2020-03-31 21:03:36