Alicja i Julia, dwie młode nauczycielki, postanawiają razem spędzić wakacje. Marzy się im wypoczynek inny niż zawsze. Taki z dużą, gwarantowaną dawką emocji. Szukają odpowiedniego miejsca na wypoczynek, najlepiej tam, gdzie dzieje się coś dziwnego, mrożącego krew w żyłach. Wybierają, przebierają, w końcu wybierają okolice Fromborka. Dlaczego? Otóż dowiedziały się, że grasuje tam duch. A to już coś dla nich.
Kwaterę wynajmują u miejscowej gospodyni Pani Zofii. Przemierzają okolice, słuchają, wypytują, rozmawiają z miejscowymi, którzy potwierdzają, że widzieli w okolicach ducha. Był bardzo wysoki, nie miał twarzy i zawsze unosił się nad ziemią. Brrr ... ciarki przechodzą po plecach. Nauczycielki prowadzą własne prywatne śledztwo. Nie jest to oczywiście na rękę miejscowej policji. Oczywiście konkurencja.
Nasze bohaterki mają to do siebie, że kłopoty to ich drugie imię. Czepiają się ich jak rzep psiego ogona. Nie opuszczają ich nawet na moment. Zapytacie zapewne, jakie to kłopoty mogą mieć dwie sympatyczne nauczycielki? Otóż działają jak lep na … trupy. Pewnego dnia uznały, że w końcu są na wakacjach i wypadałoby coś zwiedzić. Wybrały się do Obserwatorium. I w jego pobliżu natknęły się na ludzkie zwłoki. Od razu zaświeciła się paniom czerwona lampeczka, czyje to są zwłoki? I rozpoczyna się nowy wątek ich dochodzenia. Poszukiwania mordercy. Ale nie będę zdradzać więcej szczegółów, nie będę zabierać wam przyjemności delektowania się tą powieścią. Dla rozbudzenia waszej wyobraźni tylko dodam, że worek z trupami się rozwiązał …
Najnowsza powieść Agnieszki Pruskiej „Wakacje z trupami” to najbardziej zabawny kryminał, jaki miałam okazję przeczytać. Akcja jest oparta na jednym głównym wątku kryminalnym, wokół którego jak satelity krążą mniejsze, ale również istotne wątki kryminalne. Wszystko tworzy świetnie skomponowaną całość. Wszystkie są niezbędnymi elementami układanki – puzzli. Każdy ma swoją rolę do odegrania i jest niezbędnym uzupełnieniem całości.
Nasze bohaterki są przezabawne, pełne energii i wigoru, nowe pomysły wyskakują im jak króliki z kapelusza. Humor nie opuszcza je nawet na chwilę, a to również doskonałe źródło śmiechu dla czytelnika. Ich pomysłowość nie zna granic. A przy tym są niesamowicie skuteczne, bardziej niż miejscowa policja. Wypytują mieszkańców, podglądają, szpiegują, szukają nieustannie, czyhają na ducha i złodzieja, robią zasadzki, pilnują okolicznych domów, a wszystko to wykonują z gracją właściwą tylko dla kobiet. Nie często się zdarza, że bohaterkami kryminałów są osoby o innej profesji niż policjanci. Już utarło się przekonanie, że jak kryminał to prowadzącym dochodzenie musi być super odważny, o nadludzkich cechach policjant. A autorka prezentuje nam całkowicie nową i odmienną od utartej i stereotypowej jakość. Ciszę się, że powstają powieści kryminalne, które nie tylko trzymają w napięciu do ostatniej strony, ale też przy tym są świetną i zabawną rozrywką.
Znakomita lektura, zabawna, lekka i przyjemna. Świetna na chłodne i smutne jesienne wieczory.Ambros 2018-11-21 18:35:50