Pierwsze z opowiadań jest skierowane do nieco młodszych czytelników, bowiem jest oparte na wymyślonej przez autora bajce, „Łazikanty” przedstawia historię pieska, który nazywa się Łazik. Przez pewien incydent naraża się czarodziejowi, co niestety nie kończy się dobrze. Ma wspaniałe i bardzo liczne przygody, jak na przykład wyprawa na Księżyc i w morskie głębiny. To wszystko przybliży dzieciom baśniowy świat, a także wartość prawdziwej przyjaźni, uczy, że nieuprzejmość nie popłaca, a przede wszystkim, że warto dążyć do obranego celu. Każda z opowieści Tolkiena czegoś uczy, można by powiedzieć, że maj a styl gawędziarski, taki przy ognisku, gdzie spotykają się przyjaciele i wspólnie raczą siebie opowiastkami.
Akcja opowieści „Gospodarz Giles z Ham” toczy się na terenach Wielkiej Brytanii, możemy tutaj doszukać się powiązań do historii o Arturze Pendragonie. Mamy tutaj szereg różnych stworzeń od smoków, poprzez olbrzymy, a także magiczne artefakty. Aegidius jest bohaterem bardziej z przypadku, udaje mu się przegnać ze swych ziem olbrzyma, który tratował wszystko na swojej drodze. Taki wyczyn może się spotkać jedynie ze sławą i docenieniem wielkiego męstwa, także przez króla. Co będzie, kiedy królestwo będzie zagrożone przez smoka? Do kogo król się zwróci o pomoc i jaki będzie tego finał?
„Przygody Toma Bombadila” to składające się z szesnastu, dłuższych lub krótszych wierszy, dotyczących tytułowego bohatera Śródziemia. Ta część książki może nie przypaść do gustu ludziom, którzy nie są miłośnikami twórczości Tolkiena, ci drudzy powinni być zadowoleni.
„Kowal z Przylesia Wielkiego” opowiada historię miasteczka, w którym dokładnie, co dwadzieścia cztery lata zostaje urządzone przyjęcie dla dzieci, w trakcie, którego jedzą przepyszny tort, w którym ukryta zostaje gwiazdka będąca kluczem do Krainy Czarów. To pewnego rodzaju pożegnanie tytułowego kowala z światem magii jego walkę z rzeczywistością jej pozbawioną. Szarą i pozbawioną czarów. Człowiek, który nie posiada wyobraźni zaprzecza każdej formie istnienia zaczarowanego świata. Kowal nie jest „ślepy”, widzi elfickich wojowników, którzy szykują się do walki. To także opowieść o tym, że w każdym z nas jest pragnienie poznania czegoś niezwykłego i bycie tego częścią.
"Liść dzieło Niggle'a” to przypowieść o tym, że nie powinniśmy pozwalać, aby drobiazgi sterowały naszym życiem. Myślę, że można się tutaj doszukać autobiograficznych fragmentów samego autora. Lęk i wątpliwości nie omijały nikogo, a już w szczególności kogoś, kto stworzył tak obszerne uniwersum. Tytułowy Niggle, tak naprawdę bardzo się bał śmierci, chciał przed nią zdążyć skończyć swoje dzieło.
„Opowieści z Niebezpiecznego Królestwa” kończy esej autora „O baśniach”, dowiadujemy się z niego wszystkiego na temat baśni, co z nich wyciągamy? Skąd się wzięły? Czym tak naprawdę są? Jest to ciekawe zwieńczenie historii, wyjaśnienie brakujących kwestii.
Snieznooka 2018-12-13 19:10:29