Wystarczy, że raz wyrzucisz odpowiednią ilość oczek, a twoje życie posunie się do przodu w zawrotnym tempie. Wystarczy też raz zapędzić się w przód, by cofnąć się daleko w tył.

Nie wiem jak wy, ale ja zawsze przed lekturą dokładnie studiuję okładkę. Wierzę, że ona również ma nam coś ważnego do przekazania.
Paleta barw, w nieprzypadkowej kolejności. Z ciemnych zieleni, do jasnych żółci. Czy życie to nie tęcza? Płynne przejścia z granatu na spokojną czerwień, w końcu życie ma swoje wzloty i upadki. A pociąg? Czy on ma jakieś szczególne znaczenie w tym utworze? Myślę, że bez niego nie zrodziłby się pomysł, ale o tym przekonajcie się już sami...

Rodzina to garstka osób błądzących w jednym labiryncie. Niby wszyscy się wspierają, ale jakie tajemnice tak naprawdę kryją się pod dywanem? Choroba to pewnego rodzaju ślepy zaułek, kłamstwo to przepaść.

Arthur był dobrym graczem. Za każdym razem trafiały mu się same szóstki. Dziewczyna, collage, stypendium, tenis... Jednak pewnego dnia jeden rzut zadecydował o jego przyszłości. Stracił wszystko co dobre, a jedyne co mu zostało to wspomnienia i wiersze?

Wersy i strofy, w nich czuł się jak ryba w wodzie. Arthur Louis Pullman? Nie do końca, ale przecież trafił aż do Kent, więc musiał go dobrze znać. Przynajmniej tak mu się wydawało...



Arthur Louis Pullman - sławny pisarz, nie do końca znany, tajemniczy, normalny dziadek, choruje na zaburzenia pamięci, umiera w nieznanych okolicznościach, zostawia po sobie ślady.
Arthur Louis Pullman Trzeci- wnuk, uzależniony od adrenaliny, zagubiony, impulsywny, dociekliwy, pełen nadziei, ogromna wiara w czyny dziadka.



Zagubiony nastolatek wyrusza w daleką podróż w poszukiwaniu siebie. Nie idzie w stronę słońca, w kierunku wiatru, za wskazówkami kompasu. Prowadzą go wiersze. Słowa wypowiedziane wprost z ust dziadka, ale czy na pewno do niego?


Serdecznie polecam, książka niesamowita 10/10.
- połączenie prozy i poezji
- oszałamiające przemyślenia
- morze cudownych cytatów
- piękne porównania
- historia życia, które się dopiero rozpoczęło...


Polecam :)JuMi 2019-02-03 16:59:14

Okładka to zdecydowanie ważna część książki, to ona zachęca nas do przeczytania lektury, czasami jest tak że siadamy do książki z piękną okładką i okazuje się że ciężko dobrnąć nam do końca a innym razem okładka która nas odpychała skrywa piękną opowieść, jak było tym razem?
Arthur jest chłopcem wychowanym tylko przez ojca, razem z nimi mieszkał ich dziadek, pisarz który w niewyjaśnionych okolicznościach zmarł pięć lat temu. "Prowadzenie mało imponującego życia było chorobą, która panoszyła się w mojej rodzinie. Matka zdała sobie z tego sprawę i zostawiła nas, gdy miałem dziewięć lat." Arthur bardzo kochał swojego dziadka i nie może poradzić sobie z tym że jego ojciec tak źle go wspomina co wzmaga tylko konflikt między ojcem a synem. Po próbie napaści na swoją dziewczynę dostaje sądowy zakaz zbliżania się do niej oraz traci stypendium, ojciec wysyła go do Truckee gdzie ma przez jakiś czas zamieszkać ze swoim wujostwem. Nie zostaje tam jednak długo, oglądając pokój w którym ma mieszkać przegląda album z ptakami a z pomiędzy stron wypada wiersz jego dziadka napisany dawno temu. "Zamknąłem oczy i ścisnąłem kartkę w dłoni, uświadamiając sobie najważniejszą rzecz: dziadek nie zostawił jej ot tak na widoku. Ukrył ją w konkretniej stronie z opisem ptaka, o którym kiedyś opowiedział pewną szczególną historię swojemu wnukowi: o chłopcu, który dostał znak od niebios i postanowił za nim podążyć." Arthur nie mówiąc nic nikomu, wyszedł z domu i pojechał pociągiem do Elko szukając dalszych wskazówek aby dowiedzieć się gdzie przed śmiercią pojechał jego dziadek.
Arthur jest postacią trudną, jest bardzo zamknięty w sobie i nie chce pomocy, ukazują mu się postacie jego byłej dziewczyny i przyjaciela z którym go zdradziła co może ktoś uznać za chorobę psychiczną. Kocha bezgranicznie swojego dziadka który większość jego życia chorował na Alzheimera i za wszelką cenę chce dowiedzieć się co robił przed śmiercią.
Książka zdecydowanie należy do tych trudniejszych i nudniejszych, kiedy akcja zaczyna wciągać to kończy dość nietypowo, historia nie dla mnie zdecydowanie wolę love story, w tym przypadku nieciekawa okładka równa się nieciekawa książka.Everyfree00 2019-02-26 19:37:28