„Światło Anioła” Izabeli Zawis to powieść zwłaszcza dla nastoletnich czytelników. Bohaterowie to ich rówieśnicy, więc zapewne nie będą im obcy, nadają na podobnych falach, mają podobne problemy i rozterki, i jednakowe wyobrażenie o świecie. To lektura, której akcja rozgrywa się równolegle w dwóch płaszczyznach, w realnym świecie oraz w świecie nieosiągalnym dla zwykłego śmiertelnika – świecie istot pozaziemskich, aniołów i diabłów. Anioł urzeczywistnia piękno – dobro w najczystszej postaci, natomiast diabeł jest za pan brat ze złem. Bohaterka przenika do świata pozaziemskiego, odnajduje tam swoje drugie życie. To tam zostaje wystawiona na wielką próbę. Czy ją przejdzie i jakie będą tego skutki?
Ta ciekawa, pełna miłości i ciepła historia to tak naprawdę pretekst dla czytelnika do zastanowienia się nad głębią tej powieści. Przecież wiadomo, że zamysłem autorki nie było przedstawienie kolejnej sielanki dla młodych ludzi, ale zrozumienie prawdziwego przekazu tej powieści. Autorka w świetny i metaforyczny sposób pokazuje odwieczną walkę dobra ze złem. Walkę Anioła z Diabłem. Kto zwycięży w tej walce? Oczywiście każdy chciałby, aby zwyciężył Anioł urzeczywistniający wszelkie dobro tego świata. Ale nic nie jest do końca tak pewne i proste, jednoznaczne. Ludzie muszą dokonywać codziennych nieustannych wyborów, między dobrem a złem. Nie da się dokonać wyboru raz w życiu i zatwierdzić go na zawsze. Nasze codzienne życie to nieustanny wybór, codzienna walka z kuszącym Diabłem, który oferuje nam coś lepszego, piękniejszego, a tak naprawdę to oferuje nam zło ubrane w odświętne ubranie. Próbuje, kto się da skusić i złapać na jego promocję. Promocję zła. Dlatego tak ważny jest zdrowy rozsądek, wybór mniej reklamowanych wartości, ale nadających piękno naszemu życiu i relacjom z innymi ludźmi. „Światło Anioła” Izabeli Zawis to delikatnie i subtelnie ubrana w pięknego Anioła nieskazitelna historia dobroci, miłości, przyjaźni i serdeczności. To napawająca optymizmem wizja najbardziej cennych wartości tego świata, niezniszczalnych i niezatapialnych, mających szansę przetrwać wieki, ale tylko dzięki nam wszystkim, dzięki naszym staraniom, a zwłaszcza ich systematycznej pielęgnacji. Dzięki naszej bohaterskiej odwadze do przeciwstawiania się złu, do jego niszczenia i nie dopuszczania blisko siebie dobro jest i będzie na zawsze potęgą. Zawsze mamy wybór, tylko należy zachować rozsądek, wiarę w naszą rozwagę i nie dać się opętać kuszącemu nas z każdej strony złu.
Z czystym sercem polecam tę niesamowicie mądrą i pouczającą lekturę. Zachęcam, wczytajcie się w nią, wydobądźcie z jej głębi przesłanie dla nas wszystkich. Rozkoszujcie się jej powabną lekkością. Ta metaforyczna historia na zawsze odbije w Was swoje piętno i zawsze będzie Wam pomocna przy konieczności dokonywania wyboru! Ambros 2018-12-30 19:18:19

Jako fanka anielskich klimatów, wszystkiego, co ma zabarwienie fantastyczne, nie mogłam przejść obok takiej premiery obojętnie. Świdrujące spojrzenie okładki, skrzydła, ta biel, to wszystko, co sprawiło, że zdecydowałam się na to, aby wybrać właśnie tą pozycję. Naturalnie jest to debiut, więc za wiele od niego nie oczekiwałam. Byłam ciekawa historii, która będzie się rozgrywała przed moimi oczami wyobraźni. Izabela Zawis zdecydowała się na zabranie nas w podróż, przedstawiając życie nastolatki z sekretem. Każda historia ma drugie dno, jak to wygląda w przypadku „Światła Anioła”?

„-Wsłuchaj się w siebie i w głos swojej intuicji. Kieruj się emocjami. To są Twoje mocne strony, zaufaj sobie”.

Chociaż książka jest krótka i nie wciągnęła mnie od pierwszych stron dałam jej się oczarować. Po przebrnięciu przez pierwszy rozdział zaczynamy poznawać historię nastoletniej Megan. Mieszka z matką w mały miasteczku, wydaje się być nastolatką, jednak jej życie, to prawdziwe wygląda zupełnie inaczej. Dziewczyna odradza się, raz za razem, jako niemowlę trafiając w inne miejsce, do innej rodziny czekając, aż ON ją odnajdzie. Za każdym razem traci wspomnienia nie pamiętając, kim i czym jest.
Zawis potrafi dawkować przekazywanie nam informacji, podsycając ciekawość, a następnie pozwalając na to, aby chęci poznawcze zmalały. Podrzuca czytelnikowi jakiś zwrot wydarzeń, który sprawia, że na nowo chętnie zapadamy w wir budujących się zjawisk.

„-(…)Wiele setek lat temu pojawiła się pierwsza i jedyna para: Arcyanioł w towarzystwie Arcyświatła. Z nich narodziły się Anioły, które dla równowagi musza mieć swoje Światło, aby zawsze mogły trafić do swoich domów. Aniołowi przypisane jest zawsze to samo Światło…”.

Cała fabuła opiera się ma równowadze walki Dobra ze Złem, wszystko toczy się w anielskich kręgach, gdzie zwiedzeni łatwo moją upaść stając się Upadłymi. Zło zazdrosne ma swoje plany, aby przechylić szalę na swoją stronę. Jak zareaguje Megan na tak wiele informacji, które wydają się nieprawdopodobne? On zawsze ją odnajdzie, nim zło położy na niej swoje dłonie. Czy zaufa Adamowi? Czy uzna to za figle, które płata jej umysł?

„Ma się rozumieć, że równowaga została zachwiana i nie rodzą się już Anioły”.

Autorka wykorzystała potencjał powieści i na tych lekko ponad dwustu stronach postarała się pokazać wiele ważnych wydarzeń, nie ubierając ją w niepotrzebne wypełniacze i ozdobniki. Odpowiednio dozuje przekazywane informacje, abyśmy dowiadywali się nowych rzeczy o Megan w we właściwym momencie. Jako, że jest to nowość wydawnicza staram się nie zdradzić Wam zbyt wiele, abyście mogli poczuć to wszystko na własnej skórze. Jest to opowieść z potencjałem, po której zakończeniu wiemy, że pojawią się kolejne części. Historia Megan i Adama nie zakończyła się, wręcz przeciwnie mam wrażenie, że to dopiero początek. Izabela Zwis nie wypowiedziała ostatniego słowa, pewnie jeszcze nie jednym przyjdzie jej nas zaskoczyć.
Styl autorki wymaga dopracowania, ale jest przyjemny w odbiorze, nie razi aż tak mocno. Widać, że przed Izabelą jeszcze wiele pracy, ale powinna mieć swoją szansę. Dialogi zazwyczaj są poprawne, ma się wrażenie, że są poprowadzone naturalnie, jednak zdarzało się, kilka takich, że wydawała się zagubić w ich celowości. Co jest wydało mi się ciekawym zabiegiem? W „Świetle Anioła” nie mamy bezpośrednio nawiązania do Boga, nie ma w nim odniesienia do religii, ani też faworyzowania, jakiejkolwiek ze stron, czy to dobrej, czy to złej. Wszystko dzieje się z perspektywy neutralnej, oglądamy świat na przemian oczami Megan lub Adama, który jest jej Światłem.
„Światło Anioła” jest przyjemną młodzieżówką, która powinna spodobać się młodym czytelnikom, a także fanom Aniołów, które przecież krążą dookoła nas.
Snieznooka 2019-01-06 10:23:45