Niepozorna książka, która zupełnie mnie zaskoczyła - i to pozytywnie, wprowadzająca lekki niepokój i zachęcająca do czytania kolejnych rozdziałów. Z całą pewnością nie będziecie się przy tym tytule nudzić.
Kiedy w jednej z Kopenhaskich kamienic dochodzi do brutalnego morderstwa młodej lokatorki do akcji wkraczają policjanci: Jeppe Kørner i Anette Werner. To właśnie oni, będą kluczowymi postaciami, które zajmą się sprawą, ale i poznamy ich życie osobiste. Wymieniona już kamienica jest własnością Esther de Laurenti, aspirującej pisarki, która marzy o wydaniu własnego kryminału, jednak kiedy na jaw wychodzi to, że ktoś, w jej domu, zamordował dokładnie w ten sam sposób, w jaki opisała w swoim szkicu książki, sprawa znacząco się komplikuje. Już wiele razy zetknęłam się z historią, w której to ginie ktoś dokładnie tak jak w nowo powstałej lub powstającej powieści, to częsty motyw, dlatego też z pewnym sceptycznym podejściem zgłębiałam tę książkę. Nie miałam jednak podstaw, aby bać się nudy i martwić, że powieść mnie nie wciągnie. Wielowątkowość i tajemnica, to dwie główne cechy tej powieści, które tak działają na czytelnika, że nie można się od tej książki oderwać. Mroczny klimat i enigmatyczna atmosfera wprowadzają dodatkowy dreszczyk emocji, co sprawia, że lektura staje się jeszcze większą przyjemnością. Wiele faktów, które z każdą stroną zostają wyjaśnione, albo jeszcze bardziej skomplikowane, fabuła, która wydaje się już przejrzana, my jesteśmy pewni, że wiemy kto jest za co odpowiedzialny, aż tu się okazuje całkowicie coś innego. Autorka ciekawie manewruje akcją w ten sposób, aby dostarczyć czytelnikowi jak najwięcej emocji i wrażeń. Sprytnie poprowadzona narracja z kilku stron daje nam pełen obraz sytuacji, co bardzo pomaga odnaleźć się w lekturze, a w takich kryminałach to, moim zdaniem, podstawa. Nie ma obawy, że czegoś nie zrozumiemy lub pogubimy się w najważniejszej chwili. Dodatkowy plus daję za delikatny wątek życia prywatnego policjantów. Nie wiem dlaczego, ale lubię w tym gatunku mieć taką chwilę wytchnienia w postaci lekkiego obyczajowego wątku, który pozwala spojrzeć na policję jako na zwykłych ludzi, którzy poza pracą mają również inne życie. Książka idealna dla fanów lekkich kryminałów.
Jestem zadowolona z lektury tej powieści, myślę, że i Wy nie macie się czego obawiać. Nie jest to brutalny, ciężki kryminał, którego lepiej nie czytać nocą, a dobrze wymyślona i zaplątana, dynamiczna akcja która może spodobać się szerszemu gronu czytelników. Katarzyna Kat 2019-02-15 21:31:29

W jednej z Kopenhaskich kamienic dochodzi do brutalnego morderstwa młodej dziewczyny. Właścicielką kamienicy jest Esther de Laurenti, która właśnie pisze swój kryminał, w którym ofiara dziwnie przypomina zamordowaną dziewczynę, której twarz została pocięta w zagadkowy wzór. Śledztwo w sprawie tajemniczego i z pozoru pozbawionego motywów zabójstwa rozpoczynają Jeppe Korner i Anette Werner policjanci z kopenhaskiego wydziału zabójstw. W następnych dniach dochodzi do kolejnych zbrodni. Co łączy ofiary? Co mają wspólnego z pisaną powieścią Esther? Na te i wiele innych pytań przyjdzie nam szukać odpowiedzi.
🐊
Historia, którą zaserwowała nam autorka jest nie tylko skomplikowana, ale też dobrze dopracowana. Pisarka ciekawie manewruje akcją w ten sposób, aby dostarczyć czytelnikowi jak najwięcej frajdy podczas próby odkrycia mordercy. W powieści występuje wielu bohaterów, gdzie każda została dobrze opisana, w wieloma szczegółami dotyczącego ich życia prywatnego. Większość z nich jest przedstawiona w taki sposób, że z miejsca stają się kandydatami na naszego mordercę. To sprawia, że nie ma jednego podejrzanego, a niemal każdy z nich skrywa jakieś tajemnice. Taka ilość osób podejrzanych sprawia, że mamy sporo szczegółów do zapamiętania i miejscami można się pogubić. Jednak w miarę upływu czasu ilość podejrzanych się zawęża i nawet jeśli odkryjemy naszego sprawcę to jego motyw nadal jest zagadką.
🐊
"Stróż krokodyla" to przesycony atmosferą starej Kopenhagi wciągający kryminał. Liczne zwroty akcji oraz ciekawa fabuła sprawiają, że nie nudzimy się. Autorka sprytnie wodzi nas za nos i co rusz podsuwa różne tropy które raz przybliżają nas do rozwiązania zagadki, by następnie przerzucić podejrzenia na kogoś innego. Myślę że debiut autorki jest bardzo udany i daje nadzieję na dobrą kontynuację serii z detektywem Jeppe Kornerem. Spursmaniak 2019-03-25 17:22:29