Nowe, fajne wydanie tekstu, który część fanów Martina może już znać. "Żeglarze nocy" pod innym tytułem byli już drukowani w miesięczniku "Fantastyka" jakieś 30 lat tem,u a także zostali umieszczeni w zbiorze opowiadań pt. "Retrospektywa". Z przyjemnością przeczytałam jeszcze raz, chociaż to nie "Gra o tron", mam też nadzieję, że serial nie zawiedzie. Cara 2019-01-28 08:14:01

Opowiadań w tym zbiorze jest sześć i są one dość znikomo ze sobą powiązane i nie stanowią kontynuacji tytułowego opowiadania. Wspólne elementy są subtelne i chwilami trudno je nawet zauważyć - są to z reguły nazwy planet lub inteligentnych ras, które bohaterowie wspominają w rozmowach. Być może powiązań jest więcej, ale mnie udało się znaleźć tylko kilka. Nie będę opisywał wszystkich opowiadań, ale jedynie trzy, które zrobiły na mnie największe wrażenie.

Żeglarze nocy są ciekawym studium psychologicznym na temat tego, co dzieje się z ludźmi zamkniętymi w ograniczonej przestrzeni, którzy nie mogą dowiedzieć się jak wygląda naprawdę ich kapitan, a jednocześnie dostają sygnały od telepaty, że coś jest nie tak. Jak się łatwo domyślić, kolejne osoby zaczynają próbować dowiedzieć się, co nie kończy się dla nich szczęśliwie, przez co sytuacja powoduje coraz większe zdenerwowanie oraz strach wśród pozostałych osób. Jednocześnie cały czas bohaterowie podróżują, żeby spotkać się z tajemniczą rasą wolkrynów, choć w pewnym momencie ten wątek zostaje niestety odsunięty na bok. Nie da się jednak ukryć, że Martin świetnie zarysował nastrój grozy, niewiadomego, które może czaić się za ścianą, a rozwiązanie zagadki jest bardzo nieoczywiste. Jest to opowiadanie które czytało mi się najlepiej, choć żałuję, że w zasadzie już na samym wstępie autor zdradza zakończenie historii.

Weekend w strefie wojny przedstawia dość ciekawą i niecodzienną tematykę. Otóż dla znudzonych życiem ludzi powstał zupełnie nowy biznes. Płacisz i możesz uczestniczyć w prawdziwej wojnie, z prawdziwym karabinem i z prawdziwym przeciwnikiem. Możesz zginąć, zostać postrzelony, ale jeśli przeżyjesz i zabijesz wystarczająco wielu, to awansujesz na kolejne stopnie i możesz pochwalić się znajomym. Pomysł na to opowiadanie jest bardzo ciekawy i został ukazany z perspektywy mężczyzny, który postanowił spróbować pierwszy raz swoich sił w tego typu rozrywce, licząc, że szef go zauważy i w ten sposób awansuje. Jest to dobre opowiadanie, choć moim zdaniem autor powinien bardziej zaakcentować, czy też przedstawić na początku, co kieruje ludźmi, którzy decydują się na taką rozrywkę, wówczas całość miałaby zdecydowanie mocniejszy wydźwięk.

Pieśń dla Lyanny jest to ostatnie opowiadanie, a zarazem jedno z najciekawszych. Lyanna wraz Robbem przylatują na planetę zamieszkałą przez Shkeenów, której rozwój cywilizacyjny zatrzymał się na dość wczesnym etapie, a jedyną religią jest tzw. Kult Zjednoczenia, której członkowie popełniają samobójstwo, wcześniej wyznając publicznie wszystkie swoje grzechy. Lyanna i Robb, to psioniczne Talenty, których celem jest dowiedzenie się dlaczego również ludzie zaczęli się nawracać na tę dość niezwykłą religię. Jest to historia o miłości, osamotnieniu, ale także o odkupieniu i poszukiwaniu bliskości, którą Shkeenowie realizują w niecodzienny sposób. Jest to opowiadanie, przy którym autor najwięcej zawarł tematów do przemyśleń, jak również własnych rozważań, co jest dużym plusem tego tekstu.

Żeglarze nocy i inne opowiadania są interesującym zbiorem opowiadań science-fiction George R.R. Martina, w którym znajdziemy szeroki przekrój tematów. Od błahych i prostych, po nieco trudniejsze i zawierających więcej przemyśleń autora. Hrosskar 2019-02-11 20:42:21