Koniec dzieciństwa zadebiutował blisko 70 lat temu, w 1953 roku i od tamtej pory motyw spotkania ludzkości z obcą cywilizacją był wykorzystywany przez dziesiątki pisarzy. W wizji Clarke'a przybywają w kluczowym momencie, zanim ludzkość sięgnęła gwiazd i zaprowadzają dobrobyt i pokój. Jednak przez pierwsze pięćdziesiąt lat nie ujawniają się, nie pokazują jak wyglądają, a jedyną osobą, która z nimi rozmawia jest sekretarz generalny ONZ Rikki Stormgren. Dzięki niemu mamy okazję zobaczyć jak Zwierzchnicy widzą ludzi i co zamierzają wobec nich, ale praktycznie do samego końca nie wiadomo jaki jest prawdziwy cel ich działania. Akcja książki biegnie nieśpiesznie i autor pokazuje różne zachowania ludzi na przybycie obcych i jak to się zmienia z czasem. Po blisko 70 latach książka wciąż się broni, a wizja i poruszane w niej problemy są wciąż jak najbardziej aktualne. Finał zaś okazuje się niezwykle intrygujący i ciekawy, co utwierdziło mnie w przekonaniu, że jest to klasyka, którą każdy czytelnik fantastyki powinien znać.

Książka powstała w zasadzie tuż po II Wojnie Światowej, więc na całym świecie echa tego konfliktu były wciąż bardzo świeże. Stąd w Końcu dzieciństwa przybywają obcy, którzy kończą wszelkie konflikty, zaprowadzają powszechny pokój, dobrobyt oraz jednoczą wszystkie państwa. Wydawać by się mogło, że to idylla, i że do tego właśnie powinna dążyć ludzkość, ale prawda okazuje się zupełnie inna. Zwierzchnicy rozwiązują wszystkie problemy, ale jednocześnie tracimy to, co czyni nas wyjątkowymi. Pojęcie dobra i zła przestaje istnieć, za sprawą powszechnego dobrobytu nikt już nie musi pracować, naukowcy widząc przepaść między ziemską technologią, a przybyszy z kosmosu, szybko zaprzestają jakichkolwiek badań. Natomiast religie świata nie wytrzymały próby, kiedy Zwierzchnicy dali ludziom możliwość prześledzenia dowolnego wydarzenia do kilku tysięcy lat wstecz i zobaczenia początków własnej wiary. Po Złotej Erze nastąpiła stagnacja, nie ma motywacji do działania, nie ma celów do zrealizowania, lecz to co przyjdzie później diametralnie zmieni ludzkość na zawsze...

Okładkę Końca dzieciństwa, jak również pozostałych trzech tomów, stworzył Igor Morski i stanowią one połączenie Photoshopowej fotomanipulacji z grafiką 3D. Od samego początku wzbudziły one gorące dyskusje i były krytykowane, że wyglądają jak okładki książek z lat 80-tych. Początkowo również nie do końca byłem przekonany do tych okładek, ale po jakimś czasie stwierdziłem, że jednak mają one coś w sobie. Nie są zbyt rzucające się w oczy, ale jednocześnie pokazują ważny motyw występujący w danej książce np. w Końcu dzieciństwa są to statki obcych wiszące nad miastami. Poza tym na żywo okładki prezentują się zdecydowanie lepiej aniżeli na komputerze, szczególnie w połączeniu z twardą oprawą i z białymi grzbietami.

Koniec dzieciństwa to jeden z pierwszych tytułów nowej serii Wehikuł czasu od wydawnictwa Rebis. Książka Clarke'a opisuje spotkanie ludzkości z obcą cywilizacją, która zaprowadza pokój i powszechny dobrobyt na Ziemi, ale ma w tym swój ukryty cel, który zmieni ludzkość na zawsze. Polecam!Hrosskar 2019-04-17 22:25:26

Nie czytam książek science fiction tak często jakbym chciała. Gdy zobaczyłam, że Wydawnictwo Rebis planuje wydać klasyki tego gatunku, stwierdziłam że to będzie idealna okazja aby w końcu przeczytać kilka dobrych pozycji sci-fi. Swoją przygodę z serią ,,Wehikuł czasu" rozpoczęłam od książki ,,Koniec dzieciństwa".

Nie słyszałam wcześniej o książce ,,Koniec dzieciństwa". Nazwisko sir Clarke'a kojarzyła mi się raczej z ,,Odyseją kosmiczną", z którą jeszcze nie miałam okazji się zapoznać. Po przeczytaniu wstępu, przestraszyłam się trochę tego, że książka została napisana w latach pięćdziesiątych i będę mieć trudności w czytaniu. Teraz, nie mam pojęcia skąd wziął się ten lęk, ponieważ styl autora tylko uprzyjemnia lekturę i prawie przez cały czas nie czuć, że historia ma już ponad sześćdziesiąt lat.

Książkę czyta się dosyć szybko i przyjemnie. Opisywana historia mnie zaciekawiła. Momentami podziwiałam autora za pomysł napisania tej książki. Jednak bywały momenty kiedy gubiłam się w czytaniu i potrzebowałam chwili, aby dopasować opisywany fragment do całej fabuły. Na szczęście, nie przeszkadzało mi to zbytnio w odbiorze całej książki i nie zniechęciłam się. Byłam zbyt ciekawa jak skończy się ta historia, aby taki szczegół mi przeszkodził. A zakończenie totalnie mnie zaskoczyło. AnnieK 2019-05-09 16:35:17