„Mądrość polega na tym, aby rozpoznać moment, w którym należy odpuścić marzenia albo nawet bardziej, by wiedzieć, kiedy one opuszczają człowieka”.
Niespotykane piękno to szczera i prawdziwa powieść o potędze i sile drzemiącej w miłości. Ona jest wielka, ma moc stwórczą czynienia rzeczy niemożliwych i nierealnych. To również historia odwagi i niezłomnej wiary, obrony swoich przekonań i racji. Obraz poświęcenia dla dobra innych, bez względu na głosy i opinie innych osób, chęć niesienia pomocy i zaspokajania przyziemnych potrzeb ludzi będących w potrzebie. Nie liczę się „ja” i moje dobro, tylko inni, pokrzywdzeni przez los, często opuszczeni przez najbliższych. Chwała, że są ludzie, którzy czują potrzebę niesienie bezinteresownej pomocy innym i w dodatku nic za to nie oczekują. Szczęście innych to ich największa radość i zapłata.
„Każdy ma swoją drogę w życiu, proszę panienki. I nie wszystkie są zawsze piękne”.
Ta powieść przeniosła mnie w odległe, tak inne od dzisiejszych czasy. Ludzie byli do siebie nastawieni przyjaźnie, chętni do wzajemnej pomocy, mili i uprzejmi. Tak bardzo dzisiaj brakuje tego poświęcenia wśród ludzi, tak rzadko jeden pomaga drugiemu, nie oczekując żadnej zapłaty. Tamten świat był taki nierealny i trudny dzisiaj do wyobrażenia.
Przy powieści Tamery Alexander spędziłam mile i ciepłe chwile, nabrałam nadziei, że być może ten świat nie jest jeszcze tak zepsuty, że nie tylko dobra materialne są ważne, ale ważniejszy jest drugi człowiek. Jak miło jest wyciągnąć pomocną dłoń do potrzebującego, nie oczekując nic w zamian, gdzie jedyną nagrodą jest uśmiech i szczere „dziękuję”.
Polecam gorąco, piękna i subtelna powieść w każdym calu. Serdeczna i pełna nadziei na lepsze jutro, tak wielce napełniającą wiarą każde serce. Szczera lekcja pokory dla każdego i dziękczynienia za to, czym obdarza nas Pan. Ufajmy Panu, a on nas nigdy nie opuści, zawsze postawi na naszej drodze ludzi gotowych nam pomóc, zwłaszcza w chwilach zwątpienia i osamotnienia. Ambros 2019-05-19 19:01:15