W swoim życiu miałem już okazję przeczytać kilka długich cykli, jak chociażby Czarna Kompania, czy Malazańska Księga Poległych, więc nie straszna mi była perspektywa przeczytana czternastu (piętnastu z prequelem) pokaźnej grubości tomów. Tyle bowiem liczy cykl Koło Czasu Roberta Jordana. Przed lekturą Oka świata, czyli pierwszego tomu serii, miałem dość mgliste pojęcie o czym jest ten cykl, ponieważ nie chciałem zbyt wiele o nim czytać, obawiając się spojlerów, których nie sposób uniknąć, kiedy już cała seria została wydana. Dlatego też bardzo miło zaskoczyłem się już na początku. W powieści Jordana akcja biegnie swoim ustalonym i często nieśpiesznym tempem, choć nie brak w niej momentów, przy których wprost nie można się od niej oderwać. Oko świata jest też zarazem takim mocnym i solidnym wprowadzenie do realiów świata Koła Czasu. Jest on złożony, z bogatą historią liczącą wiele tysięcy lat, mnóstwem obcych nazw, miejsc, baśniowych i legendarnych istot i starych tajemnic. Jordan bardzo pięknie i umiejętnie potrafił oddać piękno i niezwykłość tego świata, ale również niebezpieczeństwo i zagrożenia, jakie w nim czyhają na bohaterów.

Książka zaczyna się bardzo klasycznie – od pierwszych stron można poczuć, że coś złego dzieje się na świecie, wiosna nie przychodzi, a do tego odżywają stare proroctwa wedle których pewnego dnia Czarny powróci i zniszczy świat. Przeciwko niemu ma stanąć Smok Odrodzony, czyli wcielenie Lewsa Therina Telamona, który niegdyś pokonał Czarnego, ale udało mu się to tylko częściowo. Jest nim któryś z trojga chłopaków, których ratuje Moraine i ucieka z wioski zaatakowanej przez trolloków. I praktycznie przez całą książkę bohaterowie będą czuć na sobie oddech sług Czarnego, którzy chcą pojmać Randa, Mata i Perrina i nie dopuścić do spełnienia się proroctwa. Rozpoczyna się zatem wyścig z czasem, w trakcie którego przeżyjemy z bohaterami całą masę przygód i poznamy kawał świata oraz jego historii.

Bohaterów jest w tej książce całkiem dużo, ale przez większość czasu podróżują razem, co z początku utrudniło mi lepsze poznanie niektórych z nich. Jednak w miarę czytania kolejnych stron coraz lepiej ich znałem. Każde z nich posiada swoje wady i zalety, jest w czymś dobre, czegoś nie wie, ale razem tworzą drużynę, która przeciwstawia się wszelkiemu złu. W książce głównie obserwujemy Randa, Mata i Perrina, którzy nie znali dotąd świata poza okolicznymi wioskami. Wszystko dookoła nich jest nowe i razem z nimi poznajemy nieznane miejsca i ich historie, dzięki czemu ma się poczucie, jakbyśmy byli kolejnym uczestnikiem wyprawy, a nie tylko czytelnikiem. Powoduje to, że z jeszcze większą uwagą śledziłem ich losy, jak się zmieniają i jak przeżywają kolejne przygody.

Zdążyłem ostatnio zatęsknić za klasycznym fantasy, w którym akcja nie jest najważniejsza, ale opowiadana historia i kreacja świata. To wszystko, nawet więcej znalazłem w Oku Świata, pierwszym tomie cyklu Koło Czasu Roberta Jordana. Polecam!Hrosskar 2019-06-05 21:27:59