„Śnieżna siostra” to opowieść o tym, że magia świąt jest tak naprawdę w naszych sercach. Bywa tak, trudno cieszyć się z nadchodzącego Bożego Narodzenia, zwłaszcza gdy zabraknie w naszych domach kogoś, kto rozświetlał ten czas, jak i każdy inny dzień, swoim uśmiechem, zwariowanymi pomysłami, kto zawsze był i wspierał nas w najtrudniejszych chwilach. Warto jednak wtedy pamiętać, że są inni ludzie, którzy potrzebują świątecznego nastroju, potrzebują normalności. Rodzice Juliana pogrążyli się w smutku, zapominając o całym świecie, próbując radzić sobie z tęsknotą i żalem na swój sposób, który nie okazał się skuteczny, nie przybliżył ich ani o krok do zaakceptowania myśli, że już nigdy nie zobaczą córki, że o niej zapomną. Bo prawda była taka, że nikt o niej zapomnieć nie chciał, a Boże Narodzenie to najlepszy czas, aby być z tymi, których najbardziej się kocha i myśleć tylko o nich, o dobrych chwilach z nimi spędzonych.
Przekonajcie się, czy Julian przeżyje swoje kolorowe święta, czy tchnie wypierane przez jego rodziców życie w codzienność swojej rodziny. Opowieść Mai Lunde jest piękna, wzruszająca, pełna tej nieuchwytnej, świątecznej magii, która potrafi zdziałać cuda, złagodzić wszelkie zło i przywrócić uśmiech. Nie sposób nie wspomnieć o cudownych ilustracjach Lisy Aisato, które czynią ze „Śnieżnej siostry” śliczną zimową i świąteczną perełkę, które tak ekspresywnie oddają wszystkie uczucia bohaterów książki. Można się w nie wpatrywać godzinami, bez nich książka nie miałaby takiej mocy, takiej urody. Serdecznie polecam waszej uwadze, bo to naprawdę wartościowa pozycja w całej ofercie świątecznej, jaką wkrótce zostaniemy zalani.
LiterAnka 2019-10-16 11:25:38

      Strata kogoś bliskiego sprawia niewyobrażalny ból i smutek. Ciężko jest się pogodzić z taką sytuacją i nie każdy potrafi sobie z nią poradzić. W takich chwilach ważna jest rodzina, przyjaciele i ogromna siła ich wsparcia.
     Nadchodzi czas wypełniony miłością, kolędami, gwarem, pysznymi potrawami i aromatami. W domach pojawia się choinka i inne świąteczne akcenty. U większości rodzin tak właśnie wyglądają przygotowania do Wigilii, ale nie u Juliana, który w tym dniu obchodzi również urodziny. Tegoroczne święta będą zupełnie inne, a może nawet nie będą obchodzone wcale. Rodzina pogrążona jest w żałobie po śmierci Juni, starszej siostry chłopca. Nawet najmłodsza z rodzeństwa Augusta nie jest już "dynamitem" jak kiedyś. Wszyscy się zmienili i stali się cieniem dawnych siebie, nie ma radości, nie ma świętowania, nie ma niczego poza pustką, żalem i tęsknotą. Pewnego dnia Julian zauważa rudowłosą dziewczynkę przyciśniętą do szyby pływalni. Szeroki, szczery uśmiech Hedvig budzi w chłopcu zapomniane uczucia i staje się jego siłą napędową...
     Książka idealnie spełni funkcję kalendarza adwentowego, chociaż muszę przyznać, że ciężko jest się oderwać od tej poruszającej historii i rozłożyć czytanie na kolejne dni. Losy chłopca i jego rodziny uderzą w najczulszą strunę naszych serc, niejednokrotnie z oczu popłyną łzy, skłonimy się do refleksji. Opowieść pokazuje jak ważna jest przyjaźń, miłość, wsparcie i nadzieją. Jak ważny jest impuls, żeby przerwać wegetację i zacząć żyć od nowa, czerpać radość z dawnych rzeczy. Dopełnieniem 24 rozdziałów są duże, barwne ilustracje, zachwycające swoją szatą graficzną, która pobudzą wyobraźnię. Ta książka idealnie nadaje się na prezent dla czytelnika w każdym wieku. mopsowe.czytanie 2020-11-29 21:48:24

Z twórczością autorki zetknęłam się po raz pierwszy i od razu zaznaczam, że stała się moją ulubioną. To najprawdziwsza z baśni, gdzie już same obrazki nie tylko ukazywały nam dane sytuacje, czy też mimikę dzieci. One w jakiś magiczny sposób oddawały ich przemyślenia, sugestie, jakby za pomocą naszych oczu sprawiały, że widzieliśmy i odczuwaliśmy ich każdy smutek, zaskoczenie, strach, czy też radość. Oczywiście nie zabrakło tutaj tajemniczości, którą wnosił dziwny starszy mężczyzna, który pojawiał się praktycznie znikąd. Chłopak się go bał i uważał, że chce on zrobić krzywdę jego przyjaciółce.
No właśnie. Nasz bohater nigdy wcześniej nie miał przyjaciół. Jedyna taką osobą była jego siostra, która niestety odeszła ze świata żywych. On sam często ją wspomina. Jego świat ponownie nabiera barw za pomocą małej rudej dziewczynki, która wiecznie ma coś do powiedzenia i która często się uśmiecha. To ona uświadomiła mu, że nadal na tym ponurym świecie jest ktoś, kto może wnieść do niego radość.
Czy to nie cudowne, że lubi jeść to samo co chłopiec? W jej domu są same smakowite rzeczy, które chłopca przyciągają. Sprawiają, że nie myśli w tym czasie o własnym domu, gdzie zagościł smutek i cisza. Przeraźliwsza od szmeru myszy, czy też szeptu ducha. Zostało tak niewiele czasu do świąt, a oni nawet nie przystrajają domu. Siedzą skuleni w fotelach z daleka od siebie zatracając się w tylko dla nich znanym świecie. Niestety do tego świata należy też ten chłopiec, choć wcale mu się to nie podoba. Chciałby bardzo, aby było jak dawniej. Właśnie za sprawą rudowłosej koleżanki wyjmuje zakurzony stroik świąteczny i sam go naprawia. On łaknie zauważenia, tak bardzo chce, by rodzice zobaczyli, że on nadal pozostał. Że wciąż maja kogo kochać...
W pewnym momencie cała historia nabiera tajemniczości. Okazuje się bowiem, że ona wie kim jest tajemniczy mężczyzna. Wie, tylko nie może nic o nim powiedzieć.
Dlaczego?
Czy was tez to ciekawi?
Czy wciąż czujecie, że nawet w was istnieje gdzieś ukryte dziecko? Jeśli tak, to przeczytajcie ją. Wiem, że i was zarazi swoją wyjątkowością:-)przyrodaz 2021-11-26 13:19:08

„Śnieżna siostra” Mai Lunde z ilustracjami Lisy Aisato to książka, którą miałam OGROMNĄ PRZYJEMNOŚĆ przeczytać.

Teraz mam zagwozdkę, jak Wam o niej napisać, żeby wszystkich zachęcić do jej przeczytania? Jak przekonać Was do tego, żeby ta książka znalazła miejsce w Waszych serduchach? Jak namówić Was na poznanie przejmującej historii pełnej bólu, ale i nadziei, pełnej szarości, ale i ogromu ciepła i blasku, pełnej śmierci, ale też pełnej życia? Jak skusić Was na wyprawę do świata tak zwykłego i jednocześnie tak magicznego? Jak nakłonić Was do sięgnięcia po książkę, przy której niejednokrotnie się uśmiechniecie, ale i niejednokrotnie będziecie czuli łzy na policzkach? Jak słowami powiedzieć Wam o przepięknych, wymownych i ujmujących ilustracjach, które idealnie oddają treść? Jak wzbudzić Wasze zainteresowanie książką, która z racji podziału na 24 rozdziały idealnie nadaje się na formę kalendarza adwentowego? Jak podsycić Waszą ciekawość książką, która może być pięknym prezentem dla młodszych, dojrzalszych i starszych czytelników? No jak?

Może po prostu napiszę, że ta książka jest niesamowita, czarująca, przepiękna, magiczna, zachwycająca, niezwykła, ujmująca, fascynująca, atrakcyjna, porywająca, olśniewająca, emocjonująca i po cichu będę liczyć, że znajdzie miejsce również w waszych sercach. motyle_w_glowie 2021-11-29 09:01:50