Mała bieszczadzka wieś, idylliczne krajobrazy i zmodyfikowana wersja wąpierzy z ludowych wierzeń. Brzmi zachęcająco? To moje pierwsze spotkanie z piórem Stefana Dardy i byłam bardzo ciekawa czy się polubimy. A ze względu na wakacyjne plany, wizja bieszczadzkiego horroru intrygowała podwójnie.⠀
⠀
Wieńczysława Pskita, nazywanego przez wszystkich Wieńczykiem (przez nielicznych Sławkiem), poznajemy jako jedenastolatka wychowującego się u boku starszej kuzynki Moniki, zwanej Niką. Dzieciaki są ze sobą naprawdę blisko, dlatego wieść o nieszczęśliwym wypadku skutkującym śmiercią Niki, uderza w Wieńczyka z niesłychaną mocą. W dodatku podczas uroczystości żałobnej ku pamięci zmarłej mały Wieńczysław staje się świadkiem niewyobrażalnego zdarzenia, które zmieni go na zawsze. Odtąd bohaterowi przestaje na czymkolwiek zależeć, dorasta bez emocjonalnych wzlotów i upadków, stając się jakby biernym obserwatorem własnego życia, zamiast jego aktywnym uczestnikiem. Sam mawia, że w jego żyłach krąży "szara krew". Wkrótce przenosimy się w czasie do wieńczykowej teraźniejszości, gdzie ponad czterdziestoletni mężczyzna wciąż pielęgnuje swój żal o wydarzenia z dzieciństwa. Chciałby poznać odpowiedzi na pewne pytania, tymczasem cała rodzina milczy, jakby nie było o czym mówić. Wkrótce umiera wujek bohatera - ojciec Niki. To wydarzenie jest brzemienne w skutkach, bo zmusza Wieńczyka i jego matkę do powrotu w rodzinne strony. Na miejscu okazuje się, że żona zmarłego zaginęła. Akcja przyspiesza, wypadki przyjmują nieunikniony obrót, tworząc łańcuch o mechanice przewracających się jedna o drugą kostek domina.⠀
⠀
Potrzebowałam trochę czasu by dać się wciągnąć, ale ostatecznie zaskakujące zwroty akcji przekonały mnie, że przeczytanie "Jednej krwi" jest tym, co mi do szczęścia potrzebne ;). Interesującą kwestią są też kreacje bohaterów. Nikt nie jest tutaj jednoznacznie dobry ani zły, a najlepszym tego przykładem jest sam Wieńczysław Pskit. Czytelnik może go odbierać jako dziwnego, czy irytującego, ale wszystko to ma uzasadnione podłoże fabularne. Człowiek z traumą, umysłowo zakorzeniony w bolesnych wydarzeniach z dzieciństwa ma prawo zachowywać się różnie.⠀Książka opowiada o obsesji, skłania czytelnika do stawiania pytań o granice wierzeń czy zabobonów. Wreszcie docenić należy bogato rozwiniętą warstwę obyczajową. Podsumowując, moje wrażenia po lekturze najnowszej powieści Stefana Dardy są pozytywne, nie jestem ani zachwycona, ani zawiedziona. Z ciekawości sięgnę po inne tytuły autora, na pierwszy ogień pójdzie najpewniej "Dom na wyrębach". A... i podczas wyjazdu w Bieszczady będę uważała na klątwę "jednej krwi" :Dmurder.in.the.library 2020-07-22 19:45:59