Pomysł na Orsinię przyszedł Ursuli Le Guin do głowy już w 1949 roku podczas studiów w Radcliffe, ale pierwsza i jedyna powieść z tego świata, czyli Malafrena ukazała się dopiero w 1979 roku. Pomysł na nią był wielokrotnie zmieniany, ale na szczęście autorka nigdy go nie porzuciła. Opowieści ze świata Orsini nie zdobyły jednak nigdy takiej popularności jak inne książki autorki. Wiąże się to z faktem, że Le Guin w Malafrenie przedstawia stosunkowo prostą historię młodego bohatera, który pragnie niepodległości swojego kraju i jest zdeterminowany zrobić wiele, aby to osiągnąć. Trudno tutaj o emocjonujące wydarzenia, zaś akcja biegnie swoim nieśpiesznym tempem. Pomimo tego po kilkudziesięciu stronach Malafreny nie mogłem się od niej oderwać i wyczekiwałem momentu, kiedy znów usiądę do lektury. Jest to zasługa znakomitej kreacji bohaterów, która zasługuje na ogromną pochwałę. Natomiast jeśli chodzi o opowiadania, to nie są one ze sobą powiązane, ale przewijają się w nich postacie znane z powieści lub też opisują wydarzenia wspomniane w Malafrenie. Nie wszystkie z nich jednakowo polubiłem, ale kilka mocno zapadło mi w pamięci.

Jak już wspomniałem, niezwykłą siłą tej powieści są bohaterowie i ich kreacja. Mamy Italego, skonfliktowanego z nim ojca, przyjaciółkę z dzieciństwa Laurę, zakochaną w nim baronównę Pierrę oraz przyjaciół i znajomych. Wszyscy z nich zostali wykreowani z ogromną starannością. Znamy ich marzenia, plany, historie, uczucia i wiele więcej. Snują niekiedy długie dyskusje ze samym sobą, dzięki czemu poznajemy jakie trapią ich problemy i przed jakimi wyzwaniami oraz trudnymi wyborami stoją. W większości są to rozważania dotyczące codzienności i targających nimi uczuć, ale czasami są one bardziej skomplikowane i poruszające kwestie rewolucji, wolności, walki z okupantem, ale również miłości, przyjaźni, czy wyborów, jakich muszą dokonać, aby żyć tak, jak tego chcą. Wiele z tych przemyśleń jest bardzo uniwersalna i skłaniają czytelnika do samodzielnego zastanowienia się nad wieloma kwestiami. Z tego względu w książce możemy dość często spotkać bardzo obszerne akapity, ale nie ma co się tym zrażać. Po pewnym czasie opowieść tak mnie wciągnęła, że z wielką przyjemnością czytałem i poznawałem bohaterów i ich losy, a długie opisy nie były mi straszne.

Cała Orsinia została wydana w identycznym formacie, co pozostałe zbiorcze wydania twórczości Ursuli Le Guin. Całościowo kolekcja prezentuje się wspaniale i bardzo się cieszę, że wydawnictwo w tak piękny sposób wydało całą twórczość tej autorki. W Całej Orsini znajdziemy dodatkowo kalendarium z ważnymi datami i wydarzeniami z życia pisarki. Zajmuje ono raptem kilka stron, ale pozwala, w choć minimalnym stopniu, poznać, jaką osobą była Ursula Le Guin, jak żyła, co robiła w życiu i jak wiele osiągnęła.

Cała Orsinia rozgrywa się w XIX-wiecznej Orsini - fikcyjnym państwie w Europie Środkowej pod okupacją Cesarstwa Austrii. Główny bohater jest ziemianinem, który dusi się na prowincji i wyjeżdża na studia, gdzie angażuje się w działalność patriotyczną. Jest to z pozoru prosta historia, która jednak potrafi zainteresować niezwykle mocno czytelnika. Polecam!Hrosskar 2019-12-15 20:35:45