Zapach goździków,
Z jednej strony to bardzo ładna, wartościowa i pouczająca powieść, w której czuć ducha i klimat świąt. Z drugiej zaś strony, nie ma co ukrywać, bardzo nudziłam się przy czytaniu tej historii. Może właśnie najgorzej było z samym początkiem. Bardzo opornie mi szło, nie mogłam się wciągnąć w tę historię, dopiero w połowie książki spodobała mi się tematyka, polubiłam bohaterów i tak jakoś ciężko było mi się rozstać z tą historią, musiałam ją doczytać do końca. Bardzo podobało mi się to, że akcja na początku jest bardzo powolna, bo na tym etapie mamy miejsce na poznawanie bohaterów, zaprzyjaźnienie się z nimi, poznanie ich losów.
Może też właśnie często nudziłam się przy lekturze przez fakt, iż książka miejscami ma sporo obszernych opisów. Czasem wczytywałam się w nie, bo niektóre były bardzo ciekawe, ale nie wszystkie niestety. Ta książka jest bardzo banalna, prosta, ale piękna, bo z drugiej strony jest subtelna i dopracowana. I ważne jest też to, że nie jest to żadna przesłodzona książka, nie ma tutaj miejsca na cukierkową miłość i piękny happy end. Może to i dobrze, bo zazwyczaj takiego rodzaju książki właśnie kończą się w ten a nie inny sposób. Uwadze na pewno nie ujdzie nam też przepiękna okładka, która według mnie jest jedną z najpiękniejszych w tym świątecznym pakiecie.
Pewnego zimowego wieczoru, jeden z głównych bohaterów, Arkadiusz, otrzymuje telefon od znajomego, którego nie widział od lat. Jest tym faktem zdziwiony, bo nie widzieli się od dawna, ale chce spotkać się z dawnym kolegą. Oboje spotykają się w niezwykłym miejscu, które od razu porywa nas w tą całą otoczkę świąt, bo w tym miejscu dosłownie jest czuć zapachy i tak jakby ta magia w powietrzu…
Jak się okazuje, jego przyjaciel pragnie rozmawiać z Arkadiuszem o pewnej winnicy w Alzacji. A u naszego bohatera trwają przygotowania do świąt, jak co roku, nikogo z rodziny nie może na nich zabraknąć…
Recenzentka doskonala 2019-11-27 13:43:37