Kochankowie Burzy to pełna subtelnej miłości i nadziei historia. Nie brakuje w niej bólu i smutku, ale przez to jest szczera i prawdziwa, w żaden sposób nie wyidealizowana. Urocza w każdym momencie. Ale czy jest to miłość spełniona i odwzajemniona? Czy tylko ciche wzdychanie do ukochanego? Przekonacie się sami. Ale jest też druga strona opowieści; cierpienie, zazdrość, codzienne intrygi i krwawe porachunki. Nie sposób w kilku zdaniach przenieść wrażenia po lekturze powieści na papier. Trudno jest uzewnętrznić wszystkie emocje, to co przeżyliśmy wspólnie z bohaterami zostaje w nas, my się z tym musimy zmierzyć. Ta powieść dała wiele do myślenia nad stanem relacji międzyludzkich. Bo to nie jest aż tak bardzo istotne, czy historia dzieje się w XIX wieku czy obecnie. Zawsze ludźmi rządziły określone popędy i emocje niezależnie do wieku, w którym żyli, zawsze grzeszyli i realizowali swoje zamierzenia, nie zważając na to, że czasami krzywdzili bliskich. Człowiek z natury jest grzeszny, tylko czasami określone okoliczności i stosunki wyzwalają jego zachowania w danej sytuacji.
Od tej historii miłosnej bije blask i prostota, chociaż ma miejsce w kręgach arystokratycznych. Młoda niewinna dziewczyna zakochana w starszym ułożonym mężczyźnie prosto i bez zbytniej wstrzemięźliwości wyznaje swoje uczucia. Kocha i nie ma zamiaru się z tym zbytnio ukrywać. Wie, że jej miłość nie ma szans na rozwinięcie skrzydeł. Mówi to, co myśli, co nie zawsze wychodzi jej na dobre. Jest wrogiem małżonki hrabiego, z oczywistych powodów. Stanowi zagrożenie dla ich związku.
Autorka z wielką znajomością przedstawiła nam realia historyczne, czasy, w których dzieje się ta opowieść. Opisuje wydarzenia, które miały miejsce w rzeczywistości, co jeszcze bardziej uwiarygadnia tę powieść. Można chociażby wspomnieć o masakrze na Placu Zamkowym czy zamachu na Wielkiego Księcia Konstantego Romanowa. Nie brak opisów krwawych walk i zamachów, konspiracyjnych spotkań, intryg i walk o władzę. Ale jest też obraz pełnego poświęcenia za Ojczyznę, miłości do swojego kraju i gotowości poświęcenia życie za jego wyzwolenie. Szlacheckie pobudki są widoczne i godne podziwu, zwłaszcza przez nas, żyjących w XXI wieku.
Powieść czyta się z wypiekami na twarzy. Ciekawość wodzi nas za nos, nad emocjami trudno jest zapanować, tu i teraz chcemy wiedzieć, jak się się potoczą losy Niny. Ale to lektura dla wytrwałych i pełnych zapału, gdyż trzeba przebrnąć przez prawie 700 stron, aby poznać finał pierwszej części. Ale naprawdę warto.
Przygodą z tą pozycją literacką to jak dryfowanie po niespokojnym oceanie emocji i wrażeń, zmaganie się z silnym huraganem uczuć i przeżyć, by dopłynąć do brzegu i ukoić wewnętrzne rozterki. Polecam, miła lektura, zwłaszcza na słoneczne wiosenne dni, sprzyjające rozkwitowi prawdziwego i szczerego uczucia. Ambros 2020-05-22 15:16:12

Bardzo rzadko sięgam po książki o podobnej tematyce. Cieszę się jednak, że miałam możliwość przeczytania tej historii.
"Kochankowie Burzy" mają bardzo dużą objętość. Czcionka jest drobna, a na stronie jest sporo tekstu, przez co bardzo szybko męczą się oczy. Żałuję również, że książka nie ma twardej oprawy. Byłam bardzo mile zaskoczona, ponieważ styl pisania autorki jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze. Budynki, parki, miasta są opisane w cudowny sposób. W książce jest ogromna ilość wątków i bohaterów, nie sprawia to jednak przytłaczającego wrażenia. Jest to piękna opowieść o Ninie, sierocie, która ponad wszystko pragnęła miłości. Ludność stoi u progu wybuchu powstania, kolejne represje ze strony zaborcy burzą naród. W tle głównych wydarzeń obserwujemy rytm życia na wsi. Autorka opisuje również codzienność różnych warstw społecznych żyjących na wsi jak i w mieście. Ta książka jest naprawdę dobrze napisana. Na każdej stronie widać ogrom wiedzy i przygotowania Autorki do napisania tej książki. Każdy wątek łączy się w bardzo przemyślany sposób z pozostałymi, dając bardzo dobrą całość. Dawno nie czytałam książki z wątkiem historycznym tak ciekawie napisanej. Stanowi ona niejako przewodnik o tamtych czasach. Każda czynność dnia codziennego znajduje tutaj swoje odzwierciedlenie. Całość przedstawia bardzo piękny obraz życia polskiej szlachty, mieszczaństwa. Serdecznie Wam polecam. Przeczytanie tej książki zajmuje trochę czasu ale wierzcie mi - warto. Lubię To Czytam 2020-05-24 23:25:48

Sięgając po tę książkę byłam trochę przerażona ilością stron i małą czcionką. Obawiałam się, że będzie mi się dłużyć oraz, że ciężko będzie się ją czytało. I przez pół książki tak było. Nie potrafiłam się wciągnąć. Nie działo się nic co by sprawiło, że nie mogłabym się od niej oderwać. Chociaż może gdybym miała więcej czasu na czytanie było by inaczej. Jednak goście, następnie przygotowania do urlopu nie sprzyjają czytaniu.

Ale wróćmy do książki. Historia młodej Niny, która życia łatwego nie ma. Mieszkając u swej ciotki, traktowana jest, jako służąca tylko, dlatego iż nie ma posagu. Jednak jej los odmienia daleki krewny, hrabia Aleksander, w którym dziewczyna się podkochuje. Gdy tylko hrabia dowiaduje się o losie Niny, postanawia przejąć nad nią opiekę, i proponuje jej zamieszkanie w przepięknym Makowie. I tak zmienia się życie naszej głównie bohaterki. Wydawać by się mogło, że Panna Nałęczowska wiedzie życie niczym pączek w maśle, jednak los rzuca jej kłody pod nogi, a raczej nie los a żona Hrabiego.

Akcja książki dzieje się w latach 60 XIX wieku. Uwielbiam czytać historie z dawnych lat, dowiadywać się jak to kiedyś było. W tej powieści mamy bardzo dużo opisów, jednak daje nam to dokładne wyobrażenie sobie tamtych czasów.

Tak jak wspominałam wyżej, dla mnie książka mogłaby się zacząć od około 300 strony. Dopiero wtedy według mnie zaczęło się coś dziać. Pierwszą połowę książki uważam za mocno przeciągnięty wstęp.

W tej historii znajdziemy mnóstwo postaci i wiele wątków. Na początku przyznam, że miałam problem połapać się w tych imionach i tytułach, jednak z każdą przeczytana stroną jakoś się odnalazłam.

Czy uważam, że watro przeczytać tę książkę? Po przeczytaniu całości stwierdzam, że jak najbardziej. Jeśli tylko lubicie nawiązania do historii Polski, to tak. Ja przyznam, że uwielbiam czasy, w których kobiety zawsze nosiły suknie, jeździło się bryczkami. Chciałabym móc, choć na jeden dzień przenieść się do tamtych czasów.

Tak wiec podsumowując, mimo trudnego (jak dla mnie) początku, książkę uważam za dobrą i trochę szkoda, że drugi tom się nie ukaże.
MrsBookBook 2020-07-29 23:56:25