Na pierwszą książkę przeczytaną w roku 2020 wybrałam "Między pragnieniami" Ani Bednarskiej. Jest to raczej typowa literatura kobieca i myślę, że przypadnie do gustu wielu czytelniczkom.

Historia opowiedziana w trzeciej osobie dotyczy kilku osób, których życie toczy się wokół wspólnego tzw. studenckiego mieszkania. Współlokatorzy właściwie już skończyli studia, ale niewiele zmieniło się. Natalia, Nina i Remigiusz wciąż mieszkają razem - od 7 lat. Raczej unikają siebie nawzajem, rzadko integrują się. Na ich drodze pojawiają się nowe osoby - Bartek i Maks, którzy trochę namieszają im w głowach.

Każda z postaci ma jakieś swoje tajemnice, traumy, niezbyt przyjemne wspomnienia, problemy z wyrażaniem emocji. Czy będą potrafili rozprawić się ze swoją przeszłością i pójść nową drogą? Fabuła zmierza właśnie w tym kierunku. Do końca nie wiedziałam, czy na ostatnich stronach przeczytam o szczęśliwym zakończeniu czy może wprost przeciwnie.

Myślę, że wiele czytelniczek w poszczególnych postaciach dostrzeże siebie. Książkę czyta się dość szybko, ale mimo to w trakcie lektury czułam cały czas niepokój, który sprawił, że bohaterowie książki pojawiali się w moich snach. Powieść młodej pisarki wywołała we mnie emocje - a o to przecież chodzi w czytaniu. Młodzi ludzie z powieści byli tym bardziej mi bliscy, że są w podobnym do mojego wieku. Dzięki temu łatwiej było mi zrozumieć ich problemy, wczuć się w sytuacje i współczuć im.

Książka Ani Bednarskiej porusza wiele problemów typowych dla ludzi między 25 a 30 rokiem życia. Bohaterowie zmagają się z bezsennością, uzależnieniami od nikotyny, problemami w pracy czy trudnymi relacjami z rodzicami. Na ich drodze pojawią się ludzie, którzy zarówno mogą ich skrzywdzić, jak i pozwolić zacząć nowe lepsze życie.

"Między pragnieniami" to dobra książka, chociaż moim zdaniem nieco przydługa. Dla wielbicielek kobiecych powieści będzie to raczej dobry wybór.Marta Ginter 2020-01-04 15:58:20

Między pragnieniami to nie jest łatwa lektura, pomimo że czyta się ją zdecydowanie szybko. Problemy trzydziestolatków, próby określenia własnej tożsamości, trudne relacje z rodzicami, nieustanne poszukiwanie swojego miejsca w życiu. Dotykają ich typowe problemy dzisiejszego młodego pokolenia. Ciągły pośpiech, stres, bezsenność, nerwowość, brak wiary w swoje możliwości, toksyczne relacje z bliskimi, niepewność zawodowa. Jednak najważniejszą kwestią, dającą wiele do myślenia, jest samotność i wyobcowanie. Ci młodzi ludzie nie mogą się odnaleźć w świecie, nie potrafią do końca zdefiniować swoich potrzeb. Powieść jest ponadczasowa i uniwersalna. Niezależnie od szerokości geograficznej opisane w tej książce problemy dotykają ludzi. Syndrom dzisiejszych czasów, złudnie łatwych i nakierowanych na rozwój ludzi, a tak naprawdę mamy czasy ciągłego pośpiechu, pogoni „za czymś”, ale nie do końca wiadomo, za czym. Za lepszym życiem, tylko pytanie, jak ono wygląda? Czy wiemy, czego chcemy, czy tylko dążymy ślepo do przodu, łapiemy przysłowiowego uciekającego króliczka.
Ta obszerna historia pokazuje, jak żyć, jak nie popełniać i powielać błędów innych. Trzeba na chwilę przystanąć, zauważyć osobę obok nas i zamienić z nią kilka słów. Na początek to już wiele, to otwarcie na innych i ich potrzeby. A przy okazji próba nawiązania pozytywnych relacji w czasach, gdzie człowiek chowa się w wirtualnym świecie i nie potrafi czasami nawet się komunikować z innymi. Autorka stara się uchwycić kryzysowe chwile w życiu młodych ludzi, pokazać, jak potrafią sobie z nimi radzić. Ci trzydziestolatkowie mają też marzenia i pragnienia, ale balast przeszłości ciąży na nich i nie potrafią się z nią rozprawić skutecznie. Ale próbują, mają świadomość, że bez podjęcia zdecydowanych działań nie będą mieli szans wkroczyć w przyszłość w poszukiwaniu prawdziwego szczęścia.
Pomysł na fabułę ciekawy i pożądany w dzisiejszych czasach. Jedynym minusem jest zbytnie przegadanie tematu, momentami było trudno. Całą historię można skrócić, bez uszczerbku dla jej przesłania. Czasami takie długie lektury są nużące i z niecierpliwością oczekuje się końca. Ja miałam chwilowe załamania przy tej książce, jednak dobrnęłam do końca.
Ciekawy temat, inspirująca lektura, jednak nie wstrząsnęła mną, wielkich i niezapomnianych emocji nie pozostawiła po sobie. Czy warto po nią sięgnąć? Oczywiście, warto zmierzyć się z problemami dotykającymi młodych ludzi i odpowiedzieć sobie na pytanie: jak ja poradziłbym sobie, będąc na ich miejscu? Czy byłbym tak wytrwały i odważny? Czy potrafiłbym zostawić przeszłość i rozpocząć wszystko od nowa? Czy jestem otwarty na nowe wyzwania? Ambros 2020-01-27 21:21:01