“Dom na kurzych łapach” to książka nie tylko dla dzieci. Przede wszystkim to cudowna opowieść o dorastaniu i dojrzewaniu do odpowiedzialności. Główną bohaterką jest 12-letnia Marinka, która mieszka wraz ze swą niezwykłą babcią w magicznym domku na kurzych łapkach. Za przyjaciela ma kruka Kubę i żadnej żywej duszy.

Baba Jaga jest Strażniczką – przeprowadza dusze zmarłych przez Bramę, na ich wieczny odpoczynek wśród gwiazd. Pewnego dnia Marinka również zostanie Strażniczą tak, jak jej babcia i każdej nocy będzie wypełniać swoje przeznaczenie dokładnie tak samo, jak jej poprzednicy.

Niestety, dziewczynka nie jest z tego powodu zbyt szczęśliwa. Czuje się bardzo samotna wśród tych wszystkich odchodzących z tego świata dusz. Nawet magiczne zdolności domku i ciepło babci nie są w stanie zapełnić tej pustki w jej sercu.

Nic więc dziwnego, gdy postanawia złamać wszystkie reguły babci i zaprzyjaźnić się z chłopcem, który pewnego dnia trafia pod płot ich domu z barankiem pod pachą. Jest to niestety dopiero początek wielu decyzji, które ostatecznie doprowadzą Mariankę do odkrycia bolesnego sekretu, który skrywała przez nią Baba Jaga.MamaKakaludka 2020-02-17 22:32:33

Historia Marinki, głównej bohaterki książki, sprawiła, że poczułam się jak mała dziewczynka i niejako weszłam w jej skórę. Pragnienia dziewczynki myślę, że są bliskie wielu czytelnikom, którzy sięgną po tę pozycję. Książka nadaje się również dla młodszych czytelników, ale tutaj polecałabym najpierw rozmowę o odchodzeniu i śmierci. Generalnie książka bardzo mi się podobała i polecam każdemu, kto za czymś tęskni...Marta 2020-07-25 18:31:01

Książka „Dom na kurzych łapach” chodziła za mną już jakiś czas. Opis mnie intrygował, a pozytywne opinie tylko podsycały moją ciekawość. Teraz, gdy jestem po lekturze, powiem tylko jedno – czytajcie „Dom na kurzych łapach”!

Sięgając po tę książkę spodziewałam się magicznej baśni. Ale takiej wiecie, zwykłej magicznej baśni. A otrzymałam coś znacznie lepszego – magię życia i śmierci. Autorka - Sophie Anderson, w niezwykły sposób wykreowała świat, którego nie chcę opuszczać. Książka nie jest wesołą opowieścią, a wręcz pełna jest zadumy, poczucia niesprawiedliwości i ciągłych przeciwności, które napawają pesymizmem. A mimo to, chcę tam być, chcę tam wrócić i tam być. Tam życie co chwilę styka się ze śmiercią, a marzenia z rzeczywistością. I jest coś, co jest niezbędne do tego, by to wszystko razem udźwignąć – nadzieja. Książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, a łez na koniec nawet nie próbowałam powstrzymywać.

Myślałam, że „Dom na kurzych łapach” to będzie lekka podróż do baśniowej krainy. Dostałam książkę skłaniającą do refleksji, która zajęła szczególne miejsce w moim sercu. I żałuję tylko jednej rzeczy - żałuję, że to tak szybko się skończyło. motyle_w_glowie 2021-11-22 19:44:42