Co do tej książki to mam mieszane uczucia.
Naomi, główna bohaterka jest mężatką i mamą Pure. Jest kobietą dążącą do perfekcji. Z mężem już jakiś czas starają się o drugie dziecko. Skrupulatnie prowadzą kalendarzyk, który maja zsynchronizowany na swoich telefonach. Odnoszę wrażenie ze to ona ma większa presję na drugie dziecko.
Chris mąż Naomi pracuje w domu, zmaga się z depresją. W moich oczach w tym związku to główna bohaterka nosi spodnie. To ona o wszystkim decyduje, dba o finanse, o remont.

Co do fabuły, to początek był jak dla mnie trochę zbyt nudny. Rozumiem, że musimy poznać bohaterów, lecz można to zrobić w ciekawszy sposób. Te pierwsze kilkadziesiąt stron nie było porywające. Wszystko mogłoby się dziać trochę szybciej.
Dopiero później akcja zaczyna się rozkręcać. Nie bardzo rozumiem, co autor chciał osiągnąć przez te kilka wcieleń Seana, który stara się namieszać w życiu Naomi i jej rodziny.

Zakończenie myślałam ze będzie mega przewidywalne. Jednak tu przyjemnie się rozczarowałam, ale to dopiero na samym końcu.
Po thrillerze obyczajowym spodziewałam się czegoś więcej. Oczekiwałam, że już od pierwszych stron nie będę mogła się oderwać. Zwłaszcza że już jakiś czas nie trafiłam na książkę, która mnie naprawdę pochłonęła.
Odnoszę wrażenie, że autor ma w głowie tyle pomysłów na książkę i wszystkie koniecznie chciał wykorzystać w tej jednej.

Jak dla mnie oceniałbym tę książkę, jako przeciętną, jednak dzięki zaskakującemu zakończeniu, które jest otwarte na pomysły na dalszy ciąg, historię uważam za dobrą.MrsBookBook 2020-01-30 21:59:54

Naomi prowadzi względnie udane życie – ma męża, córkę, pracę, dom. Jednak do pełni szczęścia brakuje jej jedynie kolejnego dziecka. Starania, które czynią wraz z mężem nad poczęciem rodzeństwa dla małej Prue wciąż kończą się niepowodzeniem. Frustracja w małżeństwie narasta, a Naomi coraz słabiej sobie z nią radzi. Wkrótce popełnia błąd, który zaburzy jej całą dotychczasową, z pozoru sielankową codzienność. Co sprawi, że życie Naomi wywróci się do góry nogami? I czy uda się jej przywrócić je do normalności?

Po stylu autora i wielu niedociągnięciach nietrudno zauważyć, że wskazana pozycja to jego pierwsze, dziewicze podrygi w sferze literackiej. Sam gatunek, jakim jest thriller obyczajowy raczej sugeruje, że po książce nie należy oczekiwać zbyt wiele, ani nastawiać się na zbyt ambitną treść. Z takim też podejściem przystąpiłam do lektury, jednak mimo to moja ocena nie jest zbyt wysoka.

Wśród wszystkich postaci mąż Naomi, Charlie, był dla mnie najmniej uciążliwy. Nieco mimozowaty, pogrążony w depresji, nieodpowiedzialny i momentami nawet infantylny, ale reasumując – dość spójny. Za to postać Naomi może mniej cierpliwych doprowadzać do szału. Jej nadwrażliwość, wręcz chorobliwe pragnienie spłodzenia rodzeństwa dla córki, brak zrozumienia wobec męża potęgowały moją niechęć. Do tego postać małej Prue – rozpieszczonej, robiącej co chce, wcale nie pomagała mi w tym, by zrodziły się we mnie jakiekolwiek pozytywne uczucia, czy też przywiązanie do bohaterów. Bez cienia wątpliwości w całym tym rozdrażnieniu i wydawać by się mogło, ogromie wad, dostrzegam jedną, duża zaletę tej pozycji. Nie da się jej omówić, że budzi emocje. W jakiś sposób intryguje i wciąga, choć w moim wypadku nastąpiło to dopiero po 200 stronie.

Książkę śmiało mogę polecić osobom, które dopiero zaczynają swoją przygodę z czytaniem i nie chcą brać na swoje barki zbyt dużego ciężaru. Jednak przystępując do lektury należy mieć na uwadze, że debiuty nie zawsze powalają na łopatki. Wierzę, że wraz z kolejnymi popełnionymi pozycjami, autorowi uda się rozwinąć żagle i naprostować to, co jeszcze u niego kuleje. oczytanakryminolog 2020-02-05 13:05:53

Książka nie jest szczególnie mroczna. Nie trzyma w napięciu i niepewności, kto jest tym złym i dosyć wcześnie dowiadujemy się, kto i dlaczego stara się doprowadzić małżeństwo Noemi do rozpadu. Jednak kiedy już się wydaje, ze kryzys został zażegnany, prześladowca jednak wypowiada swoje ostatnie słowo, potencjalnie realizując swoje plany. Zakończenie jest zaskakujące i pozostawia nas z pytaniem, kto ostatecznie wygrał.
Sądzę, że bliżej tej książce do literatury obyczajowej niż thrillera. Czyta się łatwo, ale bez fajerwerków. Stylistycznie widać cechy, które są charakterystyczne dla scenariusza, opisywanie działań bohaterów skupione na detalach, niedostrzegalnych ruchach i w czasie teraźniejszym, z czym nieczęsto spotykam się z literaturze, jednak nie traktowałabym tego w kategoriach wady czy zalety. Zwróciłam na to uwagę, bo jest, przynajmniej w moim doświadczeniu czytelniczym, rzadkością. Przedstawiona historia jest jednak spójna i pomysłowa. Bohaterowie może trochę początkowo niewyraźni, pod wpływem intrygi stają się waleczni i jasno określają to, co dla nich ważne. Tym samym polecam książkę wszystkim, którzy znudzeni literaturą obyczajową chcą choć odrobinę podkręcić swoje czytelnicze doświadczenia.
LiterAnka 2020-03-04 09:23:11