Wieczna wojna została wydana w 1974 roku i otrzymała nagrodę Campbella, Hugo i Nebulę. Co ciekawe, gdyby nie wytrwałość autora, być może powieść nigdy nie ukazałaby się w formie książki, ponieważ nikt nie chciał jej wydać. Wielu wydawców uważało ją za "powieść science fiction o Wietnamie" i częściowo to prawda, ponieważ Haldeman w niej uczestniczył i przeniósł do książki swoje żołnierskie doświadczenia i obserwacje. Autor zawarł w powieści wiele uniwersalnych przemyśleń i obserwacji, które są prawdziwe dla każdego konfliktu zbrojnego, nie tylko tego w Wietnamie. Powoduje to, że historia głównego bohatera wciąż potrafi zainteresować i wzbudzić u czytelnika wiele różnych emocji.

W książce obserwujemy dwa główne wątki, które razem wzajemnie się uzupełniają i skłaniają do przemyśleń, każda na nieco inne tematy. Pierwszą kwestią jest konflikt zbrojny z Taurańczykami. Haldeman pokazuje różne oblicze wojny, ludzkie dramaty, codzienność żołnierzy, ich rozterki, wątpliwości i utratę kolegów z oddziału. Dla bohaterów książki wojna, w której uczestniczą, jest niezrozumiała, nie wiedzą dlaczego to właśnie oni zostali powołani i muszą ginąć gdzieś daleko w kosmosie. Choć przechodzą trening, używają nowoczesnej broni i wyposażenia, to nieodparcie towarzyszy im poczucie, że są tylko "mięsem armatnim", a ich życie to tylko cyfry w raportach. Nie chcą pokonać wroga, ale przeżyć i wrócić cało do domu. Autor posiada bardzo dobre wyczucie w opisywaniu tych ludzkich dramatów, a oszczędność w słowach jeszcze dodatkowo to podkreśla. Dlatego pacyfistyczne nastawienie płynące z książki tak bardzo przemawia do czytelnika i nie sposób nie przyznać racji Haldemanowi w wielu rozważaniach.

Drugą kwestią, jaka jest poruszana w książce, jest związana z efektami relatywistycznymi, w wyniku których Mandella starzeje się na misjach o parę lat, ale Ziemia o wiele stuleci. W tym czasie nastąpiły liczne zmiany w społeczeństwie i na samej Ziemi, których bohater jest częściowo świadkiem, Po pierwszej misji wraca na Ziemię, próbuje się przystosować, odnaleźć w tej nowej rzeczywistości, ale po pewnym czasie poddaje się i znów zaciąga się do wojska, ponieważ jest to jedyna rzecz, którą potrafi aktualnie robić. Tutaj również Haldeman jest oszczędny w słowach, przedstawia tylko niezbędne fakty i informacje, które skłaniają do myślenia. Co ważne, wizja autora nie trąci myszką, wciąż potrafi zainteresować i skłonić do refleksji nad przyszłością naszej cywilizacji i problemami z jakimi się aktualnie boryka.

Wieczna wojna opowiada o losach pojedynczego żołnierza, który bierze udział w niekończącej się wojnie z obcą cywilizacją. Pomimo upływu blisko 50 lat książka nie zestarzała się, a zawarte w niej przesłanie jest wciąż jak najbardziej aktualne. Polecam!Hrosskar 2020-02-10 17:27:04

Dom Wydawniczy Rebis stworzył serię wydawniczą pod tytułem „Wehikuł czasu". Ma ona zapoznać nas z klasykami z gatunku sci-fi. Od razu spodobał mi się pomysł zapoznawania się z klasykami, gdyż do tej pory, jeśli sięgałam po coś z półki science fiction to były to nowości. Gdy zaczęłam czytać książki z lat pięćdziesiątych, sześćdziesiątych, siedemdziesiątych, to od razu poczułam, że zostały napisane te kilkadziesiąt lat temu. I ogromnie mi się to spodobało. Poznawanie wyobrażeń ludzi, którzy żyli kilkadziesiąt lat temu, jak świat będzie wyglądał w według nich w przyszłości, a naszej współczesności jest bardzo ciekawym doświadczeniem, a ja bardzo lubię o tym czytać. W „Wiecznej wojnie" także znajdziemy fragmenty historii, które dzieją się w naszej teraźniejszości.

„Wieczna wojna" nie skupia się jednak tylko na naszych latach. Historia w niej opisana dzieje się przez setki ziemskich lat. Mówi o dziejach Williama Mandelli, który urodził się w latach siedemdziesiątych XX wieku. Uczestniczy on w kosmicznej wojnie z Taurańczykami przez co może powracać na Ziemię dopiero po upływie długiego czasu. Ziemia się starzeje o wiele szybciej od niego, dzięki czemu ma możliwość obserwować jak się ona zmienia przez wiele dziesięcioleci, jakie zmiany na niej zaszły od czasów, gdy była jego stałym domem.

Książkę „Wieczną wojnę" czyta się naprawdę przyjemnie. Podczas czytania nie miałam żadnych wątpliwości, dlaczego autor dostał za nią kilka nagród. Jednak nie do końca była w moim stylu. Bardzo polubiłam te części, w których autor opisywał zmiany jakie zaszły na Ziemi, co się dzieje też na innych planetach. Te fragmenty, które opisywały wojnę i wszystko, co się z nią wiązało po prostu mnie nie ciekawiły. Nie zmienia to faktu, że „Wieczna wojna" to bardzo dobra książka. Jestem pewna, że spodoba się niejednemu czytelnikowi fantastyki naukowej. AnnieK 2020-03-19 14:05:11