Eva Garcia stanęła na wyżynach światowego pisarstwa i jeszcze wyżej podniosła poprzeczkę. Trudno jest ją doścignąć, nawet myślę, że to prawie niemożliwe. Świetna i spójna kompozycja, przemyślana w każdym detalu, znakomity i efektowny pomysł na fabułę, zasługujący na wielki ukłon. Autorka miota czytelnikiem od pierwszych stron, prowokuje, zmusza do ciągłego gonienia. Wydawać się może, że zabójcą może być prawie każdy, kto pojawia się blisko dochodzenia. Jednak niespodziewanie pojawiają się nowe wątki i okoliczności, które burzą nasz porządek i utarty szlak dochodzenia do sprawcy, i znów jesteśmy na samych początku drogi. Oczywiście, że typowałam zabójcę, ale w miarę mijania kolejnych stron moje typy ewaluowały, zresztą jak cała fabuła. Nie łatwo w natłoku tajemnych wydarzeń odkryć sprawcę. Autorka czyniła wszystko, aby nie był znany do końca lektury. I udało się, ostatnie wytchnienia tej powieści są niesamowite, emocje sięgają zenitu i nie sposób nad nimi zapanować. Trzeba być nie lada wytrawnym graczem, aby nie dać się zmanipulować i zachować resztki zdrowego rozsądku. Znakomita i ekscytująca. Trącająca o najwyższe wcielenie skrajnych i wyczerpujących emocji. Tempo akcji nie zwalnia ani na chwilę, wręcz przeciwnie, z każdą stroną przyśpiesza coraz bardziej, nie sposób wyobrazić sobie, jaki będzie finał tej jazdy. Strach się bać.
Perfekcyjnie ukształtowani bohaterowie, każdy jest nieodzownym elementem całego pomysłu, brak któregokolwiek z nich odczuwałoby się od razu. Każdy wnosi cegiełkę do powieści i z tego został zbudowany mur oddzielający tę współczesną Vitorię od tej nam nieznanej, średniowiecznej. Powieść prowokuje czytelnika do uzewnętrzniania swoich wrażeń, z nimi nie sposób borykać się samemu, je trzeba wyrzucić i pozwolić swojemu umysłowi na chwilowe wytchnienie.
Nie pamiętam tak dobrej i ekscytującej lektury, cały cykl to arcydzieło w każdym elemencie. Fabuła, bohaterowie, baskijski klimat i atmosfera, zbrodnia i kara, walka i troska o rodzinę, i oczywiście miłość. Czy jeszcze czegoś tutaj zabrakło? Chyba tylko chwili spokoju, aby spokojnie tropić mordercę i wniknąć w jego zbrodniczy umysł, i spróbować odpowiedzieć na pytanie: dlaczego posunął się do tak okrutnych zbrodni, czym się tak zafascynował, że chciał zostać niezapomniany, jakie motywy i pobudki nim kierowały?
Ta powieść rozbudza apetyt, który rośnie w miarę czytania. I o dziwo, nic nie wskazuje na to, aby zostać poskromiony. Jestem pewna, że ten cykl podbije serca czytelników na całym świecie, nie wyobrażam sobie, aby mogło być inaczej.
Ostrzegam, nie odłożycie, zanim nie poznacie zakończenia!Ambros 2020-02-25 20:50:06

O "Władcach czasu" powiedziano chyba już wszystko, ale dorzucę i swoje trzy grosze.

Pierwsza część była dla mnie objawieniem, więc ucieszyło mnie, że już doczekała się ekranizacji. Druga, nieco mniej zaskakująca, stonowana, grająca na innych emocjach. Zastanawiałam się czym zaskoczy mnie trzecia część trylogii Ciszy Białego Miasta „Władcy czasu”? Czy autorce uda się utrzymać poziom?

Powiem Wam, że podsumowując nie wystarczy napisać, że była genialna. To powieść matrioszka. Książka w książce. Opowieść w opowieści. A obie równie zajmujące, wypełnione intrygującymi zagadkami i bestialskimi zbrodniami.

Bohaterowie, których znamy, przeplatają się z postaciami ze średniowiecznej historii miasta. Ale to historia, która nie nuży, a wkręca nas w ówczesne życie, pełne walki, układów i zdrad. Z tak samo zapartym tchem śledzimy losy Diega Vali, jego najbliższych i miasta, którego bronił, jak i jego współczesnego odpowiednika, równie zdeterminowanego, Unaia.

Ktoś popełnia bestialskie zbrodnie wzorując się na tych opisanych w historycznej powieści. Unai w pogoni za prawdą narazi na niebezpieczeństwo nie tylko siebie. Czy choć raz dobro najbliższych stanie nad dobrem ogółu? Czy jego instynkt bohatera choć raz stłumi miłość do rodziny?

Zakończenie trylogii wręcz fenomenalne, nie mogłabym sobie lepszego wymarzyć. czytanie.na.platanie 2020-03-23 12:31:18

W hiszpańskim mieście Vitoria dochodzi do zabójstwa ze średniowiecznym modus operandi. Inspiracją dla sprawcy stała się książka „władcy czasu”, wydana pod pseudonimem, niestety - nikt nie wie, kto stoi za napisaniem powieści. Śledczych czeka trudne zadanie i wyścig z czasem, bowiem zgodnie z fabułą książki – ofiar może pojawić się więcej.

Do lektury trylogii przystąpiłam z pominięciem pierwszej i drugiej części i faktycznie kilka scen stanowiło dla mnie zagadkę, ale z każdą kolejną stroną autorka na tyle klarownie nawiązywała do minionych wydarzeń, że pomimo braków można było się odnaleźć w fabule.

Osobiście dużą trudność sprawiały mi hiszpańskie imiona i nazwiska postaci, do których zwyczajnie nie przywykłam. Nieszczególnie lubię w powieściach osadzanie akcji w bardzo odległych czasach, jednak we „władcach czasu” zostało to zrobione na tyle umiejętnie i ciekawie, że czytałam tę pozycję z rosnącym zainteresowaniem. Jest to dobrze skonstruowany kryminał, choć trzeba liczyć się z tym, że warstwa obyczajowa i historyczna jest tutaj silnie zaznaczona. Pojawiło się także nieco analizy psychologicznej, chociaż biorąc pod uwagę objętość książki, a ilość tekstu, w jakiej zostały zaprezentowane umiejętności profilera Krakena to smaczków kryminologicznych było tutaj stanowczo za mało. A szkoda.
Bohaterowie z kolei niczym szczególnym się dla mnie nie wyróżniali, wypadli według mnie blado i skonstruowani zostali bez polotu. Wielkie nadzieje pokładałam w osobie Unai Ayali, ale z wielkim rozczarowaniem stwierdzam, że jest on najbardziej bezpłciowym śledczym, z jakim miałam okazję się zetknąć w ostatnim czasie. Podczas niektórych wydarzeń, zwłaszcza przy finale książki akcja przybierała charakter telenoweli, a niestety, nie tego oczekiwałam.

Poprzednie części trylogii z pewnością nadrobię, co też polecam wszystkim, którzy nie mieli do tej pory okazji przeczytać żadnej książki z baskijskiej serii. Niepowtarzalny klimat i opisy miejsc oddziałujące na wyobraźnię to elementy, dla których zdecydowanie warto zapoznać się z twórczością autorki.oczytanakryminolog 2020-04-03 10:40:30