Lubię sięgać po książki obyczajowe polskich autorów. Mam nawet kilka ulubionych, po których książki sięgam ślepo. Nie czytam wtedy nawet opisu, a i tak wiem, że historia przypadnie mi do gustu. Kiedy zobaczyłam książkę Anny Bichalskiej pod tytułem „Dom po drugiej stronie jeziora" to moją uwagę przyciągnęła okładka. Z jednej strony dosyć prosta, z drugiej mająca coś w sobie, co spowodowało, że zainteresowałam się tą książką. Okładka mnie zachęciła, jednak opis już nie za bardzo. Trochę się wahałam, czy sięgnąć po tę książkę. W ostateczności stwierdziłam, że przeczytam i najwyżej szybko o niej zapomnę.

Książka „Dom po drugiej stronie jeziora" bardzo szybko mnie wciągnęła. Już od pierwszych stron byłam ciekawa jak potoczy się historia bohaterów. Nie mogłam się doczekać, kiedy bohaterki rozwikłają tajemnicę rodzinną. Historia toczy się współcześnie i w latach dwudziestych. Te kilkadziesiąt lat temu stało się coś, co spowodowało rozpad rodziny. Teraz, bohaterka tamtych wydarzeń wraz z Małgorzatą próbują odkryć, co tak naprawdę się stało. Wydaje się, że jest to niemożliwe, gdyż prawie wszyscy, którzy mogli wiedzieć, co się wtedy działo już umarli. Jednak na światło dzienne wychodzą nowe dowody, które tylko powiększają ciekawość bohaterek, jak i naszą, czytelników.

W książce „Dom po drugiej stronie jeziora" oczywiście nie wszystko kręci się wokół rozwiązania tajemnicy rodzinnej. Mamy też kilka innych wątków. Jedne są bardziej udane, drugie trochę mniej, a rozwiązań niektórych wątków da się domyślić o wiele wcześniej. Nie zmienia to faktu, że czytałam tę książkę z czystym zaciekawieniem i byłam zadowolona, co dostawałam, nawet jeśli było tu trochę za dużo zbiegów okoliczności. Tę książkę czyta się po prostu dobrze i chce się ją czytać dalej. Smutno mi było, gdy historia się skończyła. To było moje pierwsze spotkanie z panią Bichalską, ale na pewno nie ostatnie. Jestem zachwycona, że odnalazłam kolejną dobrą polską pisarkę. AnnieK 2020-02-24 17:01:47