Samantha Andretti – trzynastoletnia uczennica wybrała się na spotkanie z kolegą, jednak do schadzki nigdy nie doszło. Sam została porwana przez mężczyznę, który następnie więził ją i poddawał torturom aż przez 15 lat. Kiedy dorosła już Samantha nagle zostaje odnaleziona w okolicy bagien służby robią wszystko, by odnaleźć jej oprawcę. Do akcji wkracza także Bruno Genko – prywatny detektyw, którego wiele lat temu wynajęto po to, by odnalazł dziewczynkę. Genko ściga porywacza, za to jego ściga śmierć. Sprawa Samanthy ma dla detektywa bardzo osobisty wydźwięk, dlatego ostatnie dni swojego życia mężczyzna przeznacza na odkupienie swoich win i odnalezienie dewianta. Czy uda się pojmać psychopatycznego sprawcę?

Muszę przyznać, że fabuła była momentami przewidywalna, ale to nie odbierało przyjemności z lektury. Autor świetnie gra na emocjach czytelnika za sprawą dylematów moralnych, jakie mają przed sobą bohaterzy książki. Spodziewałam się, że będzie to pozycja nastawiona na szokowanie i nieustanne trzymanie w napięciu, jednak silnie zaznaczona warstwa obyczajowa pozwala odsapnąć od nadmiaru akcji i umożliwia oddanie się chwilowej refleksji. „W labiryncie” poruszane zostają tematy transseksualizmu, prostytucji, błędów przeszłości. Nie brakuje tutaj także psychologicznej analizy sprawcy i ofiary; autorowi nie obca jest kryminologia i udowadnia to wielokrotnie na kartach swojej książki.

Jedną gwiazdkę odejmuję za zakończenie, które zamiast rozwiać u czytelnika wszelkie wątpliwości tylko potęguje ilość niedopowiedzeń i pozostawia czytelnika z jeszcze dłuższą listą pytań niż przy rozpoczęciu lektury. We mnie finał wywołał zmieszanie i uczucie niedosytu, jednak nie na tyle duże bym żałowała przeczytania tej książki.

Pozycja ta w moim odczuciu jest gwarantem dobrej rozrywki i odrobiny dreszczyku. Fabuła książki wciąga na tyle, że można na dobre zagłębić się „w labiryncie”, a nawet pozostać w nim na chwilę po lekturze. oczytanakryminolog 2020-02-26 13:27:53

Powieść „W labiryncie” czyta się zaskakująco szybko. Może to przez dynamiczną akcję, może przez bardzo sugestywne i plastyczne opisy, mam wrażenie jakbyśmy oglądali film. Całkiem dobry film, trzeba dodać.
Akcja toczy się dwutorowo. Śledzimy próby zdemaskowania i złapania człowieka, który stoi za porwaniem i więzieniem nastolatki, towarzysząc prywatnemu detektywowi w sprawie, której nie udało mu się rozwiązać 15 lat wcześniej. Czuje on wewnętrzny dług wobec rodziców dziewczynki i chce doprowadzić swoje ziemskie sprawy do końca. Jest to charyzmatyczna i sympatyczna postać człowieka, pogodzonego ze swoim losem, której nie sposób nie lubić. Im bliżej jest odkrycia tożsamości sprawcy, tym większe niebezpieczeństwo mu grozi.
Drugim sposobem na pojmanie sprawcy, jest powrót do wspomnień ukrytych w umyśle ocalonej kobiety. Zaskakujące jak wiele trudnych przeżyć, jesteśmy w stanie wyrzucić lub przeinaczyć, by poradzić sobie z przeżytą traumą. Powrót do korytarzy labiryntu dla Samanathy, jest ponownym przeżywaniem swojego dramatu. Jednak czy uda się znaleźć bestię, musicie przekonać się sami.
Ja mogę tylko dodać, że mamy tutaj naprawdę zaskakujące zakończenie. Macie czasem tak, że oglądając film po raz pierwszy, zakończenie całkowicie wytrąca was z równowagi, na tyle mocno, że musicie obejrzeć go jeszcze raz, by zrozumieć co tutaj się w ogóle stało? Ja tak miałam z „Czarnym łabędziem” i z „Incepcją”. W przypadku „W labiryncie” jest podobnie!

Mam lekki niedosyt po przeczytaniu tej książki, ponieważ w moim odczuciu skończyła się ona za szybko. Zanim na dobre się w nią zagłębiłam, już przewracałam ostatnią stronę. Ale przez to nie można narzekać na nudę. Jeśli lubicie powieści sensacyjne z dość nieoczywistym zakończeniem polecam wam sięgnąć po ten tytuł!


CherryLadyReads 2020-03-02 17:03:28

Donato Carrisi stworzył genialną kompozycję, wędrówkę, przy zgaszonym świetle i wiejącym przez otwarte okna chłodzie, po zakamarkach ludzkiego umysłu, opętanego i skrzywdzonego przez nieludzkiego potwora. Przeżyliśmy szaloną eskapadę uwieńczoną niebywałym zakończeniem. Myślicie, że na końcu Labiryntu było upragnione światełko? Aby dojść do prawdy, musieliśmy dotrzeć do umysłu Samanthy, by poznać bliżej jej oprawcę. Czy to jest możliwe? To jest niestrudzenie trudne i niebezpieczne. Nie wiadomo, jak taka ingerencja może się zakończyć, trzeba się liczyć z najgorszymi skutkami.
W Labiryncie to nieodgadniona i balansująca na cienkiej granicy walka o prawdę. Walka niestrudzona i momentami pozbawiona złudzeń i nadziei. Ale nikt nie powiedział, że bez cienia nadziei na jej poznanie. Ale warto w tym momencie zadać sobie pytanie, czy nie boimy się prawdy, czy niej jest tak, że czasami bywa ona niewygodna i niebezpieczna? Czy zawsze jej poznanie gwarantuje rozwiązanie wszelkich problemów? Przeciwnie, prawda często dopiero stwarza kłopoty i ujawnia tajemnice skrywane skrzętnie przez lata. Czy więc warto za wszelką ceną dążyć do jej poznania? Sami sobie odpowiedzcie na to pytanie …
Muszę przyznać, że autor emocje na wysokim poziomie stężenia serwuje nam od pierwszych stron. Wydawać by się mogło, że z każdym kolejnym wersem jesteśmy bliżej poznania prawdy i rozwiązania zagadki, jakaż to bestia porwała dziewczynę, ale to tylko złudzenia. Im dalej brniemy, tym mniej wiemy. Odwrotnie niż moglibyśmy się spodziewać i oczekiwać. Autor trzyma nas w napięciu do samego końca, ale za to jakie dostajemy w prezencie zatrważające zwieńczenie całej historii. Zaskoczenie, to zbyt delikatne określenie. Szok, już trochę lepiej. Ale tak naprawdę efekt końcowy wbija w fotel, zatem proszę usiąść przy tej lekturze wygodnie, nie gwarantuję spokojnego czytania, nie ma takiej opcji, pozbądźcie się wszelkich złudzeń.
Ta powieść jest jak narkotyk, wciąga i uzależnia. A co najgorsze, nieustannie potrzebujesz zwiększenia dawki, tak jesteś nią pochłonięty. W tej powieści od początku nic nie jest oczywiste i pewne, traci się poczucie czasu i miejsca, trzeba się pilnować, by nie zbłądzić i nie skończyć w Labiryncie … Tam już nie będzie tak olśniewająco i miło …
W Labiryncie to właśnie ta powieść, którą się czyta zachłannie i pazernie, nie zważając uwagi na to, co powiedzą inni na nasze zachowanie. Wiem, że jesteście spragnieni tak jak ja, więc sięgnijcie czym prędzej po powieść W Labiryncie. Na długo pozostaniecie nasyceni emocjami i wrażeniami … Czyż można więcej oczekiwać od dobrej lektury?Ambros 2020-03-10 12:38:52