Frank i Maggie są szczęśliwym małżeństwem z długim stażem.Chociaż przeżyli już wiele zawirowań,nie potrafią poradzić sobie ze śmiercią ich jedynej córki.Rozpacz,cierpienie i poczucie winy sprawiają,że Frank zamknął się w sobie i od pół roku nie zamienił z żoną nawet jednego słowa.
Właśnie ta cisza staje się dla Maggie nie do zniesienia i pewnego dnia kobieta postanawia odebrać sobie życie.Frankowi w ostatniej chwili udaje się zadzwonić po pomoc.W szpitalu lekarze wprowadzają kobietę w stan śpiączki farmakologicznej,a zrozpaczony Frank postanawia ujawnić żonie powód swojego milczenia.
********************************************
Nie wiem co mam powiedzieć o tej książce.
Na pewno nie to,że ,,milczenie jest złotem",bo tutaj akurat doprowadziło do ogromnej tragedii.Rodzice tracą dziecko,ale już wcześniej wali im się cały świat.Bo córka również ukrywa swoją traumę i oddala się od rodziny.
Żadne nie potrafi pomóc drugiemu.
Wolą milczeć.
W tej książce z każdej kartki wychodzi taki smutek i taka rozpacz,że naprawdę ciężko przejść obok niej obojętnie.
Ja też nie przeszłam i dlatego polecam Wam ją przeczytać.Może dzięki temu ktoś inny nauczy się rozmawiać.Asia_bookasia 2020-07-03 13:42:25

“Nie mogę tego dłużej wytrzymać. Powiedziałam, że nigdy cię nie zostawię; w trakcie naszego małżeństwa powtarzałam to pewnie tysiące razy, zawsze z przekonaniem. Ale nigdy nie wyobrażałam sobie, że dojdzie do czegoś takiego”
Małżeństwo Meggie i Franka jest z pozoru idealne i pełne miłości. Prawda jest taka, że od pół roku nie zamienili oni ze sobą ani jednego słowa. Żyją razem w milczeniu. Meggie zastanawia się, co się stało, że Frank zamknął się w sobie. Dla kobiety ta cisza staje się nie do zniesienia. Pewnego dnia Frank znajduje ją nieprzytomną w kuchni. To próba samobójcza, do której popchnęło ją milczenie męża. Kobieta trafia do szpitala, gdzie lekarze wprowadzają ją w stan śpiączki farmakologicznej. Frank wie, że ma ostatnią szansę, żeby wytłumaczyć żonie powód swojego milczenia.
“Ciche dni” to bardzo dobry debiut, który mnie zaskoczył. To przejmująca, mroczna opowieść o małżeństwie. Od samego początku autorka pokazuje jak ważna jest rozmowa. Frank i Meggie mają tajemnice i problemy, które dałoby się rozwiązać, gdyby szczerze porozmawiali. Jednak Frank czuje tak wielkie poczucie winy, że zamyka się w sobie. “Ciche dni” to opowieść o stracie, milczeniu i poczuciu winy, które prowadzi do próby samobójczej głównej bohaterki. Frank czuwając przy szpitalnym łóżku żony pogrążonej w śpiączce opowiada historię ich miłości i wyjawia sekret, który spowodował jego milczenie.
KarkaReads 2020-07-07 13:55:56

Gdy milczenie jest głośniejsze od najgłośniejszego krzyku.

Książka zaczyna się dość mocno: od próby popełnienia samobójstwa przez Maggie, jednej z głównych bohaterek. Sposób w jaki to uskutecznia: zimny i opanowany, sprawia, że mam ciarki.
Sześć miesięcy wcześniej: trawiące Franka poczucie winy powoduje, iż przestaje on odzywać się do swojej żony. Boi się jeszcze mocniej ją zranić, lub nie daj Boże stracić. Dręczony wstydem wybiera więc ciszę.
Teraz, gdy Maagie jest w śpiączce Frank otwiera się przed nią i zanurza w świecie słodko-gorzkich wspomnień. Jedno jest pewne mimo, że to małżeństwo z ponad 40-letnim stażem z jego słów przebija ogromna miłość.
On profesor biologii, ona emerytowana pielęgniarka. Mieli kiedyś córkę i właśnie jakieś wydarzenie z nią związane jest początkiem całej tragedii.
Ona była dla niego wszystkim lecz jej do pełni szczęścia brakowało tylko dziecka. Po latach starań zdarza się cud lecz co zrobić gdy największe marzenie zamienia się w bolesne rozczarowanie.
Studium rodziny, relacji dziecko - rodzic, problemy i bezradność, gdy Twoje dziecko staje się kimś obcym.

"Żadnej choroby nie da się porównać ze stanem matki, która rozpaczliwie stara się nawiązać kontakt ze swym jedynym dzieckiem".

Ta książka to poziom "level hard", niezwykłe dojrzała proza, która tak jak muzyka klasyczna, nie spodoba się każdemu.
Inteligentna i wzruszająca historia, która aż wibruje od uczuć, jej znaczenie i ukryte piękno docenią prawdziwi wrażliwcy.
Ja ryczałam i przeżywałam piekło razem z Frankiem, ktoś kto szuka adrenaliny i rozrywki będzie głośno ziewał.
Drżąca od niewypowiedzianych emocji atmosfera, dławiący sekret, który staje się przyczyną ogromnej tragedii, znoszony latami ból.
W trakcie lektury odczuwam nostalgię i smutek, oraz lekką obawę - w końcu też jestem matką.
Ogromnym atutem jest niebywale piękny, wręcz poetycki język.
"Na tym przecież polega miłość. Na dawaniu bez nadziei na otrzymanie. Oczywiście zawsze istnieje nadzieja, że coś dostaniemy. Maleńka, cenna i krucha. Nie zniknie nawet po tysiąckrotnym odtrąceniu, zbyt drobna, by ją wziąć w palce i wyrzucić".

Coolturka 2020-07-15 20:40:03