„Dzieci Hamamatsu” to absolutnie wspaniała, porywająca i niezwykle ciekawa książka, w której będziecie świadkami zderzeń dwóch zupełnie różnych światów, kultur i tradycji. Wspólnie z Laurą i jej nowymi przyjaciółmi będziecie świętować niezwykłą Wigilię Bożego Narodzenia, w czasie której nie zabraknie choinki z lampkami w kształcie Hello Kitty, tradycyjnego japońskiego tortu truskawkowego i wizyty Świętego Mikołaja. Zobaczycie też dlaczego Miyu, Uso i Zen uważają zabawę sylwestrową za najnudniejsze wydarzenie w ciągu roku! Sprawdzicie też jak na Hamamatsu obchodzi się Setsebun czy Dzień Lalek.

Co najbardziej zaskoczyło mnie w „Dzieciach z Hamamatsu”? Nie były to nowinki technologiczne, o których swoją drogą całkiem sporo przeczytacie w tej książce. Co ciekawe, część z nich będzie nieco podkoloryzowanych dziecięcą wyobraźnią. Bo czy ktoś z Was widział motorówkę, zamieniającą się w helikopter po wciśnięciu jednego przycisku? Jednak to nie dziwna motorówka czy gadające wanny były dla mnie największym zaskoczeniem, a ogromne różnice w podejściu do wychowania dzieci! Z jednej strony zobaczymy, że los Miyu czy bliźniaków Zen i Uso jest dla ich rodziców niezwykle ważny. Z drugiej zaś strony przeczytamy o tym, że po trzecim roku życia matki w zasadzie przestają przytulać swoje dzieci. A takich zaskoczeń i różnic w stosunku do tego, do czego przywykliśmy będzie zdecydowanie więcej!

Jednak najważniejszą moim zdaniem część tej opowieści stanowią cudowne spotkania z duchowością Japończyków. Muszę przyznać, że świat wierzeń i tradycji, przedstawiony w „Dzieciach z Hamamatsu” jest niezwykle urzekający. Przeczytacie tam o dobrych i złych duchach, niezwykłych świętach, klątwach i spełnionych marzeniach… Dzięki temu ma się wrażenie, że książka zabiera Was w rzeczywistość pełną magii i pewnej mistyczności, gdzie ciało i dusza stanowią jedność i nie mogą bez siebie funkcjonować. Do tego niezwykła narracja, prowadzona przez 6-letnią Laurę miesza rzeczywistość z dziecięcą fantazją. Sprawia to, że książka staje się naprawdę fascynującą przygodą.

W moim odczuciu „Dzieci z Hamamatsu” to książka, która dla dzieci i dla dorosłych będzie zupełnie czymś innym. Mali czytelnicy odbiorą ją z pewnością jako niezwykłą przygodę w egzotycznym kraju, zaś dla dorosłych będzie ona niezwykłym duchowym przeżyciem. Dla mnie była ona chwilą wyciszenia, niemalże medytacji, która przypomniała mi, jak piękny jest świat dziecka, pełny nieskrępowanej ciekawości i odwagi do odkrywania tego, co nieznane.

Pisząc o „Dzieciach z Hamamatsu” nie sposób nie wspomnieć o ilustracjach. Obrazki Ka Mochi, która jest zarówno autorką jak i ilustratorką książki, bardzo jednoznacznie nawiązują do japońskiej kultury. Są one przepiękne i cudownie dopełniają tekst. Bez nich ta książka naprawdę nie byłaby taka sama. Jest to według mnie arcydzieło dziecięcej literatury, po które naprawdę trzeba sięgnąć!

Gorąco polecam „Dzieci z Hamamatsu” czytelnikom od 6. roku życia i starszym, bowiem na tą książkę nie można być za dużym.
Czytelnicze Podwórko 2020-11-12 16:54:59