„Siostra słońca” to historia Elektry, najmłodszej z adoptowanych sióstr, ciemnoskórej piękności. Tej, która została uznaną w świecie top modelką, zdobyła sławę i pieniądze. Wielu patrzy na nią z zazdrością, w końcu ma wszystko o czym marzy wiele młodych dziewcząt. Czemu więc czuje się jakby nie miała nic? Nie widzi celu w swoim sterowanym przez innych życiu, nie wie kim jest i dokąd zmierza. Ucieka używki, alkohol, kokainę żeby zagłuszyć zagubioną i nieszczęśliwą dziewczynkę, która w niej siedzi. W chwili gdy osiąga dno, niespodziewanie kontaktuje się z nią kobieta, która podaje się za jej babcię.

Mimo początkowej niechęci i nieufności, w Elektrze zwycięża ciekawość, by odkryć skąd pochodzi, jakie są jej korzenie. I tu historia Elektry zaczyna przeplatać się z opowieścią o życiu Cecily, którą los rzucił do Kenii. Czy słowa babki pomogą wyrwać się Elektrze z błędnego koła, w którym się znalazła? Czy przyzna, że nie jest w stanie poradzić sobie sama i pozwoli sobie pomóc?

To cudowna opowieść z życia dwóch kobiet, toczona równolegle. Gdy odkrywamy dalsze losy Cecily, śledzimy również zmiany, które dokonują się w Elektrze. To historia o poszukiwaniu swojego miejsca, odkrywaniu siebie, popełnianych błędach i trudnych wyborach.

Ważnym motywem, który autorka wplotła w swą opowieść jest sytuacja ciemnoskórych zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w koloniach brytyjskich początku XX wieku. Segregacja rasowa, praktycznie brak dostępu do edukacji, czy opieki medycznej. Widzimy też jak sytuacja Afroamerykanów zmieniła się na przestrzeni lat. Autorka nie omija również problemów uzależnień i przemocy w rodzinie.

Barwna historia charakternej Elektry, klimatyczna opowieść z egzotycznej Kenii i do tego tak istotne wątki społeczne i kulturowe – czego chcieć więcej? Dokładając do tego kunszt pisarski i lekki język autorki powiem jedno, kto nie czytał niech żałuje. Albo szybko nadrabia. czytanie.na.platanie 2020-05-11 12:16:17

Lucinda Riley po raz kolejny nas nie zawiodła. Stanęła na wyżynach twórczości i tam nas również zabrała. Jej nazwiska nie trzeba reklamować, każda opowieść wychodząca spod jej pióra nie jest w stanie zawieść czytelnika. Piękny i trafiający do odbiorcy język, płynąca spokojnie akcja, chociaż niespodziewanych zwrotów wydarzeń nie brakuje. Z każdej opowieści tryska miłości i nadzieja, każda dotyka trudnych problemów, a przez to skłania do refleksji, zabiera nas w życiową wędrówką po zakamarkach ludzkich dusz. Gdzie się skończy twoja przygoda? Nie wiem, wszystko zależy od ciebie.
„Trzeba mieć dużo siły, by przyznać, że ma się problem. To nie jest oznaka słabości. Wręcz przeciwnie”.
Siostra słońca to chwytająca za serce subtelna opowieść o miłości i nadziei, o poszukiwaniu swojej tożsamości. Dojście do prawdy staje się celem poszukiwań, próbą odkrycia własnego „ja”. Na drodze spotyka się bariery w postaci alkoholu, narkotyków, bólu i strachu, braku zrozumienia. Niemoc ogarnia bohaterów, niweczy ich poczynania i zamiary. Ale to również obraz ufności i wiary w drugiego człowieka, widzimy, że ludzie potrafią ofiarować i nieść bezinteresowną pomoc drugiemu człowiekowi. Poznajemy wartość przyjaźni i wybaczania, poświęcania się dla dobra innych, często kosztem własnych korzyści i przyjemności. Ale nie brakuje w tej historii również młodzieńczej naiwności i lekkomyślności, krzywd i upokorzeń. Każda historia ma dobre i złe strony, ta również jest tego doskonałym przykładem. Na pewno nie można powiedzieć, że w tej historii wszystko było piękne i kolorowe. Było życiowo, czyli smutek przeplatał się ze łzami. Całkiem jak w życiu. Historia Elektry pokazuje, że ludzie potrafią się zmieniać, dostrzec drugiego człowieka i wyciągnąć do niego pomocną dłoń. Wartości materialne i bycie za wszelką cenę w centrum zainteresowania schodzą na drugi plan, liczy się bezinteresowna pomoc biednym i potrzebującym. Ale do takich decyzji trzeba dojrzeć. To bardzo budujący obraz, ukazujący, jaka w ludziach – pod wpływem określonych wydarzeń – zachodzi metamorfoza, jak się diametralnie zmieniają oraz jak zmienia się hierarchia ich dotychczasowych wartości. Piękne i godne naśladowania, nie każdego dzisiaj stać na takie gesty, ale na pewno są ludzie, którzy chociaż w małym stopniu starają się pomóc innym.
„Życie można zrozumieć, patrząc na nie tylko wstecz. Żyć jednak trzeba naprzód”.
Magiczna i elektryzująca powieść, czytając ją czułam się błogo i nastrojowo. Nawet nie wiem, kiedy dotarłam do końca. Całkowicie się zatraciłam w ten wzruszającej historii. A na koniec popłynęły po moim policzku łzy wzruszenia, radości i spełnienia. Mocna i głęboka w swoim przekazie, jestem pewna, że pozytywnie wpłynie na wiele zagubionych dusz, wskaże im właściwą i jedyną drogę w przyszłość, drogę prawdy i miłości …
Tę powieść warto już teraz przytulić do serca, na pewno znajdzie w nim swoje godne miejsce. Warta grzechu!Ambros 2020-05-18 20:03:16

,,Życie można zrozumieć patrząc tylko wstecz.Żyć jednak trzeba naprzód."
*********************************************
Sześć sióstr.Choć urodziły się na różnych kontynentach,wychowywały się w bajecznej posiadłości Atlantis pod okiem Pa Salta.
Kiedy dorosły,każda ułożyła sobie życie po swojemu,ale po nagłej śmierci ojca,dzięki zostawionym przez niego listom i wskazówkom-każda z dziewczyn zaczyna szukać swoich korzeni.
W ,,Siostrze Słońca" poznajemy Elektrę.
Piękną i bogatą modelkę,która jest uzależniona od narkotyków i alkoholu.
Pewnego dnia otrzymuje list od kobiety,która twierdzi,że jest jej babką.
Spotykają się...
I tak zaczyna się opowieść o Cecily Huntley-Morgan,która po zerwanych zaręczynach opuszcza Nowy Jork i na zaproszenie matki chrzestnej Kiki jedzie na kilka tygodni do Kenii.
Tam,wśród śmietanki towarzyskieh z Wesołej Doliny poznaje pewnego mężczyznę,który sprawi,że odda swoje serce Afryce na trochę dłużej.
******************************************
Możecie myśleć sobie co chcecie,ale ja tak bardzo uwielbiam tę serię Lucindy Riley,że nawet nie mam zamiaru być obiektywna.
Chociaż dla niektórych z Was książka okaże się zbyt melodramatyczna i przewidywalna,dla mnie i tak była to najpiękniejsza opowieść,którą nie kocha się za coś,tylko za to,że jest.
Zwłaszcza historia Cecily z dziką Afryką w tle sprawiła,że nie miałam ochoty rozstawać się z tą książką nawet na minutę.Starałam się czytać wolno i delektować się każdym zdaniem,ale niestety...wciągnęła mnie maksymalnie i sama nie wiem kiedy dobiegła końca,jak zawsze zostawiając niedosyt.
I co ja mam teraz biedna zrobić???
Znowu muszę czekać na kolejną część...Asia_bookasia 2020-06-04 08:20:59