"Samolot z papieru" autorstwa Ewy Pruchnik to bardzo udana powieść obyczajowa z nutą historii w tle. To piękna, poruszająca, nieprzewidywalna, wzbudzająca wiele emocji książka o miłości, przyjaźni, tęsknocie i nadziei. Przedstawione w niej wydarzenia z młodości głównej bohaterki rozgrywające się w czasach PRL-u, przeplatane tymi z 2015 roku nadają jej niepowtarzalnego klimatu. To historia o trudnych wyborach, która skłania do refleksji, a jej wielowątkowość sprawia, że każdy z nas może odnaleźć w niej coś dla siebie. Myślę, że jest to pozycja z którą warto się zapoznać.Natalia 2021-06-21 15:41:41

Nie jestem zwolenniczką książek polskich autorów, jednak dobra cena w księgarni przekonała mnie do zakupu „Samolotu z papieru”. I o matko! Jaka to była dobra decyzje, ta historia jest niezwykle ciepła, idealna na zimniejsze wieczory. Czyta się ją tak dobrze, że aż ciężko się oderwać, bardzo mi się spodobał zabieg „powrotu” do przeszłość - historia jest opowiedziana z dwóch różnych perspektyw czasowych. Dzięki takiemu zabiegowi, jesteśmy wstanie dobrze poznać nasza główna bohaterkę, oraz zaznajomić się z emocjami jakie jej w tamtym czasie towarzyszyły. Jestem bardzo zadowolona z zakupu i gorąco polecam udać się do księgarni po swój egzemplarz.Ania23 2021-07-15 07:16:30

Jaka ta książka była piękna. Opowieść o pierwszej i ostatniej miłości, o wielkiej tęsknocie i nieustającym czekaniu. I możemy zadać sobie pytanie: ile możemy zrobić dla miłości? Czy warto czekać w nieskończoność. Książka wywołuje wiele emocji, a nawet wyciśnie nie jedną łzę. Ale to nie tylko opowieść o miłości, ale też o pięknej, czystej przyjaźni aż do końca. Powieść czyta się błyskawicznie, a zakończenie jest niezwykle emocjonalne. Bardzo polecam. Książka idealna na wakacje:)Gosia - Pachnące Inspiracje 2021-07-17 09:33:50

Główna bohaterka do szaleństwa zakochuje się w nieznajomym. Zna jedynie jego imię oraz to, że jeździ motorem. Dziwnym trafem coraz częściej na siebie wpadają. Jednak Jeremi ma plany na przyszłość i nie chce z nich zrezygnować. Postanawia opuścić kraj i wyjechać do Paryża oraz dołączyć do Legii Cudzoziemskiej. Emilia zostaje w Polsce zaczyna studiować medycynę jednak już od początku czuje, że to nie jest to co chciałaby robić. Od zawsze wiedziała, że chce być jak jej tata lekarz, nawet nie myślała o niczym innym. Jednak zdała sobie sprawę, że by zostać lekarzem to wcale nie jej marzenie tylko rodziców. Postanawia rzucić studia i dzięki listowi od Jeremiego jedzie do domu dziecka, w którym postanawia zostać na dłużej by tam pracować a zaocznie studiować.

Czy Emilia odnajdzie się jako wychowawczyni w domu dziecka? Czy Jeremi ma szansę wrócić jeszcze do Polski? I co dalej z ich uczuciem? Koniecznie musicie sami przeczytać.


"- I powiem ci jeszcze jedno! Naczytałaś się tych wszystkich książek, a ciągle jesteś tępa jak but, ślepa jak kret, a o życiu nadal nic nie wiesz."


Powiem Wam, że to była naprawdę rewelacyjna historia. Autorka świetnie przedstawiła lata 80, przy czytaniu czuło się klimat tamtych czasów. Bo książka dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych. Raz poznajemy przeszłość głównej bohaterki w latach 1980-1991, ale mamy też możliwość czytania historii teraźniejszej czyli 2015-2016. Tę książkę czytało się rewelacyjnie, szybko, przyjemnie i nie raz nie mogłam się od niej oderwać.


" Zakochany mężczyzna zrobi dla swojej kobiety wszystko. Zawsze ją znajdzie. Zawsze znajdzie do niej drogę."


Ja nie należę do osób, które łatwo się wzruszają a ta książka sprawiła, że płakałam jak bóbr. Autorka porusza tyle ważnych tematów. Na przykład jak ważne jest to, że mamy na kim polegać, że zawsze jest osoba, która nas wysłucha i wesprze. A dodatkowo przyjaźń między kobietą a mężczyzną, choć ja osobiście raczej w to nie wierzę bo zawsze kończy się tym, że jedna ze stron czuje coś więcej. Główna bohaterka podejmuje się też trudnej pracy jaką jest opieka nad dziećmi z domu dziecka. Co na początku nie koniecznie podoba się jej rodzicom bo jednak zawód lekarza jest bardziej opłacalny. Emilia jest również bardzo wierna w uczuciach i nie chce słyszeć o spotkaniu z kimś innym tylko czeka na swego ukochanego.

To jest książka, którą naprawdę warto przeczytać i gorąco Wam ją polecam (tylko przygotujcie się, że wywoła w Was ogrom emocji).
MrsBookBook 2021-07-20 12:08:44

"Miłość przychodzi tak nagle.
Przyjaźń dyskretnie, po latach..."

Ewa Pruchnik stworzyła przepiękną, ciepłą i wzruszającą opowieść o miłości i tęsknocie a także o trudnych wyborach i życiu w czasach, kiedy niełatwo było mieć własne zdanie, szczególnie odmienne od zdania partii rządzącej.

Polska początku lat 80. Nastoletnia Emilia, córka cenionego kardiologa, kończy szkołę podstawową i zaczyna naukę w liceum. Jest typową panienką z dobrego domu. Skromna, inteligentna, spędzająca czas przy książkach a nie z chłopcami. Pewnego dnia na jej drodze staje Jeremi - niepokorny ale uroczy zawadiaka. Mimo że tak wiele ich dzieli, Emilia nie może go zapomnieć. I choć odnawia przyjaźń z dzieciństwa z synem przyjaciół rodziców i świetnie się z nim dogaduje, wciąż gdzieś tam z tyłu głowy plączą jej się myśli o Jeremim. Kogo wybierze? Przyjaciela, z którym tak wiele ją łączy czy mrocznego chłopaka, o którym wciąż tak niewiele wie?Agnieszka 2021-07-27 14:31:44

Ta historia to losy trójki młodych ludzi – Emilii, Nikodema i Jeremiego, którzy w stanie wojennym stają przed trudnymi decyzjami. Niby niewiele tła historycznego, ale jest ono dobrze zarysowane i wnosiło do powieści elementy realizmu. Bez problemu przeniosłam się do PRL-u i wydarzeń z lat 80. i 90. Autorka w powieści stawia na emocje. Kotłują się one w bohaterach i przenoszą na czytelnika. Ładunek emocjonalny łagodzi humor.
Emila to subtelna dziewczyna z dobrego domu, która żyje pod kloszem. Bez własnych planów i ambicji drażniła mnie. Jeremi vel Kmicic przykuwa uwagę pewnością siebie i marzeniami o Legii Cudzoziemskiej. Między tym dwojgiem stoi Nikodem, przyjaciel i brat. Mieć takiego przyjaciela to skarb, jednak ja miałam ochotę nim potrząsnąć, by zdobył się na coś więcej.
Autorka zastosowała dwie płaszczyzny czasowe. Przeszłość obejmuje lata 1980-1991. Wydarzenia retrospektywne stanowią główny trzon akcji, są bardziej rozbudowane, bogate w szczegóły i emocje. Współczesność to rok 2015 i 2016. Obie płaszczyzny przeplatają się ze sobą. Książkę napisaną dobrym stylem przeczytałam szybko, lecz bez większego zaangażowania. Przewidziałam, jak potoczą się losy Emilii. Bardziej interesowały mnie wątki poboczne, m.in. Dworek pod Akacją, życie w czasach komuny. Moją uwagę przykuły nieliczne listy oraz bohaterowie – pani Jadzia, Krzyś, dyrektor Tarczyński. Zakończenie rozłożyło mnie na łopatki. Wzruszyłam się. Naszły mnie refleksje o sile miłości, poświęceniu, wielkiej przyjaźni i symbolice samolotu z papierowej serwetki.
„Samolot z papieru” to dobra, wielopłaszczyznowa powieść obyczajowa o ulepiona z miłości, przyjaźni, poświęcenia, samotności, odpowiedzialności, tęsknoty, podejmowania trudnych decyzji, nadziei i wiary na tle sytuacji politycznej Polski, doprawiona mądrościami życiowymi. O byciu na wyciągnięcie ręki. Emocjonalna historia, która bawi i wzrusza.
Martak180 2021-08-14 19:53:59

Emilia dorasta w zamożnej rodzinie, jako jedyna i ukochana córka swoich rodziców. Jej ojciec jest szanowanym kardiologiem i ma nadzieję, iż córka pójdzie w jego ślady. Chcąc dla dojrzewającej córki wszystkiego, co najlepsze, umawiają ją na spotkanie z synem znajomego kardiochirurga – Nikodemem. Dziewczyna początkowo sceptycznie podchodzi do ustawionego spotkania, jednak nie jest jeszcze świadoma, jak bardzo duży wpływ ta znajomość będzie miała na jej życie.
Emilia nie darzy Nikodema romantycznym uczuciem, jednak bardzo odpowiada jej on w roli zaufanego przyjaciela. Zgadza się jednak iść z nim na studniówkę, gdzie po raz kolejny spotyka chłopaka, którego uznała za przywódcę grupy zaczepiających ją w wieczór spotkania z Nikodemem mężczyzn. Jeremi ma w sobie coś, co przyciąga Emilię jak magnes, mimo iż wydawać by się mogło, że należą do zupełnie różnych światów. Czy takie zauroczenie ma szansę zmienić się w coś poważniejszego? A może wytrwałość Nikodema sprawi, że Emi wybierze go na swego życiowego partnera?
***
Piękna historia, która porusza do głębi już od pierwszych stron. Główni bohaterowie mają w sobie coś takiego, że od razu da się ich polubić i z wypiekami na twarzy obserwuje się ich dalsze poczynania. Już sama fabuła zasługuje na najwyższe uznanie, świetnie skonstruowana i przemyślana w każdym calu, żaden, nawet najmniejszy drobiazg, nie ma prawa znaleźć się nie na swoim miejscu. Autorka serwuje nam piękną historię trudnej miłości i udowadnia, że z uczuciami nie ma żartów, a podejmowane decyzje mają swoje konsekwencje nawet po upływie wielu lat.
Siła uczuć łącząca głównych bohaterów jest czymś niesamowitym. Oparcie, jakie wzajemnie sobie dają w trudnych chwilach niejednokrotnie wzbudzało moją zazdrość. Przeżywałam upadki i wzloty głównej bohaterki, jakby dotyczyły mnie samej. Podczas tej podróży nie da się odseparować od losów Emilii, Nikodema i Jeremiego. Każdą chwilę, każde opisywane zdarzenie przeżywa się wraz z nimi i na czytelnika ma ono wpływ niemalże tak mocny, jak na bohaterów.
Książka skłania do przemyśleń nad własnym postępowaniem oraz uczuciami. Nie jest możliwe bierne przyglądanie się temu wszystkiemu, w pewnym momencie każdy z nas postawi siebie na miejscu wykreowanych postaci zastanawiając się, jak sam postąpiłby w opisywanych sytuacjach. Piękna historia, która pozostaje w czytelniku na długo i zdecydowanie warto po nią sięgnąć.
zaczytanalala 2021-08-16 14:21:33