Ciekawa lektura, pełny obraz informacji o właściwym sposobie odżywiania, zgodnym z naszymi potrzebami. Książka świetnie pokazuje, że można jeść i można schudnąć oraz być zdrowym. Głodówki są passe.. AgnesP-k 2020-05-29 10:33:14

Książka "Jedz dobrze i nie tyj", to swego rodzaju kamień milowy w rozwoju myśli o czerpaniu przyjemności z jedzenia. Buduje ona przekonanie, że odżywianie - nawet w chorobie - nie musi być przykrą koniecznością, okraszoną zakazami i nakazami. Może w zamian stanowić okazję do odkrywania doznań smakowych, jak i wzmocnienia świadomości, że wyrzekanie się ulubionych pokarmów wcale nie musi sprzyjać zdrowieniu. Doza przyjemności z jedzenia, to rozkwit radości.Marta.k30 2020-06-01 10:34:52

Książka Zbigniewa Młynarskiego i Katarzyny Kołodziej zainteresowała mnie ze względu na wieloletnie poszukiwania sposobu, który w moim przypadku wreszcie okazałby się być skutecznym w walce ze zbędnymi kilogramami. Do sięgnięcia po nią zachęcił mnie w głównej mierze jej tytuł, ponieważ do tej pory słyszałem głównie zewsząd o tym, czego nie powinienem jeść, by schudnąć, a nie po jakie produkty sięgać, by żyć zdrowo i jednocześnie cieszyć się szczupłą sylwetką. Po skończeniu lektury praktycznie od razu zdecydowałem się sprawdzić na sobie, czy zawarte w książce wskazówki okażą się skuteczne. Mam nadzieję, że efekty (oczywiście jak najbardziej pozytywne) zostaną zauważone już niebawem. Poza mnogością praktycznych porad ujętych w opisywanej pozycji wśród jej plusów wymienić należy przede wszystkim niezbyt zawiły język. Autorzy posługują się w swojej książce zwrotami prostymi do zrozumienia przez każdego, co niestety nie jest normą, jeśli chodzi o utwory proponowane nam przez ekspertów w dziedzinie żywienia. Poza tym treść jest bardzo konkretna. Zbigniew Młynarski i Katarzyna Kołodziej unikają w swojej książce niepotrzebnego rysowania obszernego tła dla swoich wywodów (jak ma to w zwyczaju znaczna część innych autorów), dzięki czemu można być cały czas skupionym na tym, co najważniejsze.Adrian94 2020-06-28 23:11:42

Książka taka jaką szukałem. Pomogła mi zrozumieć, coś do czego nigdy nie przykładałem wagi. Nigdy nie miałem jakiś szczególnie wielkich problemów z wagą, aż do czasu... Może to też wynikało z tego, że moja młodość to czasy komuny. Nie było takich rarytasów jak dzisiaj. Człowiek jadł co było, a najczęściej było ekologicznie: własne ziemniaki, warzywa, owoce z sadu. Popijało się wodą ze studni, maślanką. Biło się świnkę czy kurę. Rosół był, nikt się nie zastanawiał, czy smalec jest zdrowy, czy szkodliwy. Przyszły tłuste lata 90-te, gdzie człowiek zachłysną się wszystkim co było w sklepach. Nie zwracał uwagi na żywność przetworzoną czy popularną margarynę. O tym, że zajadł się fastfoodami, które znał wcześniej tylko z amerykańskich filmów czy kurczakami hodowanymi na hormonach wzrostu czy antybiotyk to człowiek nawet nie wiedział. Dziś wiele się zmieniło. Przybyło lat, a także i sporo kilogramów ponadprogramowych. Zdrowie też nie to i człowiek zrozumiał, że nie może jeść co chce i jak chce. Zaczyna zastanawiać się czy to co je bardziej pomaga, czy szkodzi. Wertując artykuły, trafiłem na książkę Jedz dobrze i nie tyj. Książka okazała się dla mnie encyklopedią w pigułce. Opisano w niej to o czym człowiek wiedział, ale nie przykładał do tego wagi. Zrozumienie zagadnień jak pragnienie, głód oraz to jak składniki odżywcze wpływają na nasze samopoczucie stało się wstępem do tego, że zmieniłem swoje podejście do sposobu odżywiania. Czytając książkę czułem się jakby to pisano o mnie, o moich błędach w odżywianiu się czy rozumienia diety. Najbardziej ucieszyła mnie część odnosząca się do odżywiania w chorobie cukrzycowej. Nigdy nie miałem z tym problemów, ale się zaczęło. Kontrolowanie poziomu cukru stało się moją codziennością, ale wcale nie okazało się, że muszę odstawić słodycze, czy ulubione pierogi. Książka pokazała konkretnie jakie należy zmienić składniki, aby zjeść ciastko czy ulubioną potrawę. Taka wiedza była mi potrzebna i jest potrzebna dla osób starszych, którzy dbają o swoje zdrowie w ostatniej dekadzie swojego życia. Szczerze polecam, czytelnik Mariusz Wójcik.Mariusz 2020-07-13 11:06:37