Czekałam dokładnie trzy lata na możliwość przeczytania kolejnej powieści autorstwa Ellen Marie Wiseman. Poprzednia książka, z jaką miałam styczność, czyli „To, co zostawiła”, zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Nadal lubię do niej wracać i ponownie przeżywać te same emocje, a czasami odkrywając coś nowego. Dlatego z wielkim zainteresowaniem zasiadłam w fotelu, sięgając po „Dla jej dobra”. Tym razem również się nie zawiodłam! Pisarka wprowadziła czytelników w barwnie stworzony świat, chwilami gorzki, smutny, ale zawsze tchnący nadzieją. Akcja bardzo mnie interesowała, jednak postanowiłam dawkować sobie każde zdanie, aby móc jak najdłużej cieszyć się lekturą. Myślę, iż to najlepsza rekomendacja! A uwierzcie, naprawdę chciałam szybciutko skończyć całość, poznać finał, lecz z perspektywy czasu nie żałuję obranego toku czytania. Jeśli nie lubicie zachwytów, to możecie ominąć dalszą część recenzji — brak wad!

Kiedy poznawałam wstrząsającą historię Lilly zamkniętej przez matkę w pokoju, a potem sprzedanej, czułam spory ból, choć to postać fikcyjna. Autorka niezwykle opisowo przedstawiła dość okrutną egzystencję w cyrku. Lilly wywarła na mnie emocjonalne wrażenie. Odebrano jej dzieciństwo, gdy najpierw zmuszono ją do życia na strychu, następnie traktując ją niczym rzecz. Owszem, cyrk był dla niej surowym miejscem, ale zaoferował też przyjaźnie oraz dojrzewanie, naukę do stawania w swojej własnej obronie. Tam, pośród kolorowych świateł, śmiechu widowni, nasza bohaterka została zaproszona do przyspieszonej lekcji odkrywania, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem…

Historie opowiedziano w różnych perspektywach dwóch niezwykłych młodych kobiet — Lilly Blackwood w latach trzydziestych i Julii Blackwood w latach pięćdziesiątych. Trudno mi wybrać, która z opowieści mocniej mnie ujęła. Są ze sobą ściśle powiązana, bez siebie nawzajem nie mają najmniejszego sensu. Chociaż, owszem, mam pewną słabość do Lilly. Nie wiem, jak można być tak bezdusznym, jak jej matka!? Momentami prowadziłam dialogi w swojej głowie, gdzie mówiłam tej paskudnej osobie, co o niej myślę. Choć irracjonalnie to brzmi!

Autorka wykonała wspaniałą pracę, badając opisywany przez siebie okres, wplatając kilka prawdziwych wydarzeń z historii. Świadomość, że sporo fragmentów zostało zainspirowanych faktami kreuje jeszcze bardziej wciągającą całość. Wiem też jedno — miłośnicy „braci mniejszych” mocno się spłaczą. Sama odczuwałam głęboki smutek oraz przerażona okrutnym traktowaniem zwierząt przedstawionym w tej powieści. Tak, maltretowanie w cyrkach było czymś zupełnie normalnym. Mogę tylko się domyślić, co przeżywała Wiseman, gdy robiła research. Jednak realne odwzorowanie rzeczywistości sprawiło, jakbym istniała tuż obok bohaterów, przeniesiona do ich czasów. To zawsze swoisty prezent od pisarza, możliwość zabrania czytelnika w dowolne miejsce na świecie. Dziękuję, Ellen!

Książki Marie Ellen Wiseman polecam przede wszystkim osobom przepadającym za retrospekcjami, masą rodzinnych tajemnic i wzruszeniami. A tych ostatnich naprawdę nie brakuje! „Dla jej dobra” pozostanie w moim umyśle na długo, a swój egzemplarz zamierzam pożyczyć kilkorgu bliskim (niechaj ustawią się w kolejkę!), bo sądzę, że lektura wywoła w nich podobne wrażenie. A nie ma nic lepszego od świetnej powieści, która staje się później przyczyną interesujących dyskusji — przy herbacie, przy regale z wieloma publikacjami…Erna 2020-10-08 22:57:13

"Dla jej dobra" to kolejna książka Ellen Marie Wiseman wydana w Polsce. Autorka debiutowała u nas świetnie przyjętą powieścią "To, co zostawiła". Czy udało się jej utrzymać ten sam, wysoki poziom?

Lata trzydzieste
Lily ma tylko 9 lat i mieszka na strychu, nie zna innego życia i nie zna miłości. Matka nazywa ją straszydłem i odrażającym upiorem, srodze karze za najmniejsze przewinienie powołując się na Biblię. Trzymana pod kluczem, w ukryciu a potem sprzedana do wędrownego cyrku. Jaki los czeka to dziecko?

Lata pięćdziesiąte
19-letnia Julia Blackwood, otrzymuje w spadku po rodzicach posiadłość ze stadniną koni. Podczas porządkowania rzeczy, trafia na wycinki z gazet przedstawiające dziewczynkę, będącą największą atrakcją w cyrkowej galerii osobliwości. Dziewczyna postanawia odkryć kim jest Lilly. Nie zdaje sobie sprawy, że dwór Blackwood Manor kryje w sobie potworne sekrety. Czy poznając tajemnicę Lilly, dziewczyna upora się z przeszłością?

"Ludzie boją się tego, czego nie rozumieją".

Konstrukcja tej powieści jest tożsama z książką "To co zostawiła", dwie perspektywy czasowe, w których przeszłość wpływa na to, co tu i teraz. Już od pierwszych stron zalewa nas fala emocji. Autorka porwała mnie w wykreowany przez siebie świat. Z niecierpliwością przewracałam kolejne strony, chcąc dowiedzieć się, czy Lilly zazna w swym życiu szczęścia i jakie sekrety rodzinne odkryje Julia. Obraz życia cyrku i tresury zwierząt kontra życie z faktycznie religijną matką. Obie historie wywarły na mnie duże wrażenie, równie wstrząsające i szokujące. Choć po początkowym napięciu następuje wyciszenie i opowieść toczy się już o wiele spokojniej.

"Dla jej dobra" to dramatyczna historia o braku miłości, empatii i zrozumienia oraz ich wpływie na resztę naszego życia.

Coolturka 2020-10-12 21:44:40