Nadszedł czas, by wszystkie popielice zapadły w zimowy sen. Mała popielica nie jest jednak zadowolona, że ma przespać aż siedem miesięcy. Wcale nie chce jej się spać, poza tym jest tyle ciekawych rzeczy do zrobienia! Niestety, jak mówi mama „popielica, która by nie umiała spać, nie byłaby prawdziwą popielicą”! Tylko co tu zrobić, kiedy sen nie przychodzi?

Nie pomaga przewracanie się z boku na bok. Ziewanie też nie przywołuje snu. Do norki popielicy zaczynają zaglądać różni leśni sąsiedzi, zaciekawieni dlaczego malutkie zwierzątko jeszcze nie śpi. Postanawiają podzielić się z maluchem swoimi sposobami na szybki sen. Liczenie owiec pomaga lisowi (choć na początku sprawia, że czuje się on bardzo głodny). Słowik stawia na piękne kołysanki. Ślimak i sowa też mają swoje recepty na zasypianie. Czy pomogą one popielicy usnąć? Sprawdźcie sami!

„Historia małej popielicy, która nie mogła zasnąć” to niezwykle ciepła i urocza opowieść o tym, że nie ma jednego dobrego sposobu na usypianie. W końcu każdy z nas jest inny, to i recept na wyciszenie przed snem jest wiele. Mała popielica przetestuje prawie wszystkie! Jej przykład pomoże dzieciom przekonać się, że warto tworzyć własne wieczorne rytuały.

Zarówno historia małej popielicy, jak i towarzyszące jej ilustracje bardzo mnie urzekły. Opowieść jest bardzo spokojna i wyciszająca, choć nie zabraknie w niej zabawnych sytuacji. Ważnym jej elementem są obrazki. Bohaterowie książki budzą przeogromną sympatię, a popielicę ma się wręcz ochotę przytulić! Jestem przekonana, że usypianie przy „Historii małej popielicy, która nie mogła zasnąć” będzie czystą przyjemnością.

Książka będzie odpowiednia dla dzieci od 2. roku życia.Czytelnicze Podwórko 2020-08-28 09:35:52