Dawno, dawno temu...a może całkiem niedawno...żyła sobie dziewczynka o imieniu Alicja. Nikt nie chciał jej uwierzyć, że spotkała Królika i piła z nim herbatkę. Ba...nawet ona sama pamięta tylko krew i długie, białe uszy.
Dlatego umieszczono ją w Starym Mieście w szpitalu psychiatrycznym, w którego murach słychać krzyki dusz zapomnianych przez świat.
To właśnie tutaj nasza dzieweczka poznaje sąsiada z pokoju obok-Topornika i razem z nim ucieka, kiedy w szpitalu wybucha pożar.
Razem z nimi wydostaje się również ktoś jeszcze. Potężny Dżaberłak.
Alicja i Topornik,aby pokonać Dżaberłaka i poznać prawdę o swojej przeszłości, będą musieli zmierzyć się z bossami Starego Miasta, a droga do odkrycia tajemnic będzie trudna i niebezpieczna.
Do tego prowadzi tylko w jednym kierunku-do Królika.
*********************************************
Odkąd pamiętam, uwielbiałam baśnie.
Ten magiczny, nierzeczywisty świat, gdzie wszystko jest możliwe i dobro zawsze zwycięża. Dlatego ta książka ogromnie mnie zaciekawiła. Nie wiedziałam,czego mogę się tutaj spodziewać, otworzyłam więc umysł i chłonęłam...
A było co chłonąć!
Po zwyczajnym początku mamy pożar. Nie tylko na kartach, ale i w głowie. Pali się wszystko, co dobre, a kiedy ulotni się dym - pozostanie smród i duchota.
A Ty, w tej dusznej atmosferze, razem z bohaterami będziesz przemierzał najgorsze zaułki miasta, by bajce stało się zadość. Miniesz po drodze krew, burdele i łajdaków, aby na koniec stanąć oko w oko z tym, który zniszczył Ci życie.
Czy to będzie szczęśliwe zakończenie?
Jak w bajkach?
Tego nie powiem.
Dowiecie się, kiedy przeczytacie ,,Alicję".
A ja zaręczam, że warto.
Bo to była zabójcza książka.
Dla mnie-jedna z najlepszych baśni, jaką kiedykolwiek przeczytałam.Asia_bookasia 2020-07-19 10:08:04

Retellingi powszechnie znanych książek to zawsze duże wyzwanie, ponieważ z reguły jesteśmy przywiązani do bohaterów i ich przygód, często niekonieczne chcielibyśmy coś zmieniać. Z tego powodu nie zawsze opowiadanie na nowo danej historii jest udane i odnosi sukces. W przypadku Alicji Christiny Henry nic takiego nie ma miejsca - to ciekawe i dobrze opowiedziane na nowo przygody tytułowej bohaterki. Autorka znakomicie posługuje się elementami znanymi z książki Lewisa Carrolla do stworzenia czegoś odmiennego, z nową fabułą i osadzoną w bardziej mrocznych klimatach niż oryginał. Dlatego z wielką przyjemnością śledziłem losy Alicji oraz Topornika, którzy przemierzają niebezpieczne i ciemne zaułki Starego Miasta.

W książce Christiny Henry spotkamy postacie znane z Alicji w Krainie Czarów - Cheshire'a, Królika, czy Gąsienicę. Nie są to bynajmniej te same osoby, co w powieści Lewisa Carrolla, lecz bezwzględni bossowie przed którymi drży całe Stare Miasto. Jest i Dżaberłak, który stanowi jedno z największych zagrożeń czyhających na Alicję w Starym Mieście i wokół którego koncentruje się fabuła. Bardzo przypadło mi do gustu nadanie tym postaciom nowych ról, jakże różnych niż w oryginale. Może zastanawiać brak Kapelusznika, który jest jedną z bardziej rozpoznawalnych postaci z powieści Lewisa. Nie zdradzę zbyt wiele, jeśli napiszę, że jest nim Topornik. Niestety w języku polskim nie udało się oddać gry słów, która jest lepiej widoczna w języku angielskim (Hatter to Hatcher).

Wszystkie wydarzenia mają miejsce w Starym Mieście, w którym żadne z nas nie chciałoby się znaleźć. Szczególnie kobiety wiodą tam okropny żywot - wiele z nich jest okaleczanych, wykorzystywanych seksualnie, a wszystko ku uciesze rzeszy mężczyzn. Pełno w tym mieście śmierci, krwi, wnętrzności i innych okropieństw. Okazywanie słabości jest równoznaczne ze śmiercią, a najlepszą obroną jest atak, stąd bohaterowie często muszą z kimś walczyć, aby samemu przeżyć. Zwłaszcza Alicja musi szybko wyzbyć się skrupułów przed zabijaniem, aby sama nie zginąć. Od pierwszych stron możemy poczuć, że Stare Miasto to mroczne i nieprzyjazne miejsce, dlatego nie jest to nie jest to powieść dla dzieci, a raczej dla starszej młodzieży i dorosłych. Dodatkowo ten niepokojący i tajemniczy nastrój pogłębiają znakomite ilustracje Macieja Kamudy, który jest też autorem pięknej okładki zdobiącej książkę.

Alicja Christiny Henry to bardzo dobry i ciekawy retelling Alicji w Krainie Czarów Lewisa Carrolla. Autorka stworzyła mroczniejszą historię tytułowej bohaterki, wprowadzając do niej nowe elementy, ale jednocześnie mocno czerpiąc z oryginału.Hrosskar 2020-07-26 19:07:22

„Pewnego dnia, dawno temu, Alicja wybrała się na poszukiwanie przygód, a znalazła grozę. Ten dzień zmienił jej życie, sprawił, że jej ręce okryły się krwią”.

Szpital psychiatryczny, w którym przebywa Alicja i mężczyzna zwany Topornikiem – płonie. Wspomnianym osobom udaje się uciec, jednak wydostanie się na zewnątrz nie załatwia problemu. W porównaniu do świata zewnętrznego szpital był bezpieczną przystanią. W pogoń za uciekinierami rzuca się Dżaberłak – monstrum, które karmi się śmiercią.

Mam wrażenie, że ta książka jest pełna symboliki i ukrytych znaczeń, do których trzeba się dokopać. Począwszy od podziału, w którym Stare Miasto przypomina getto po różnej maści postacie, będące odpowiednikiem, tego, co w ludziach najgorsze. Dla jednych przestawiona tutaj brutalność będzie nadmierna i wręcz groteskowa – dla mnie była ciekawą odmianą i lustrem nawet nie szarej, a czarnej rzeczywistości. W książce mamy do czynienia ze skumulowanym złem – bestialskie zabójstwa, niewolnictwo, handel żywym towarem, stręczycielstwo to tylko niektóre z patologii, jakie można tu znaleźć. Nie należy traktować tej pozycji jako kalkę „Alicji w Krainie Czarów”. Pierwowzór stanowił jedynie fundament pod tę historię, natomiast cała reszta fabuły została skonstruowana w sposób skrajnie inny, niż można by się spodziewać.

Wadą książki według mnie jest niespójność i brak logiki w niektórych jej częściach. Z jednej strony mamy przed sobą bestialski świat, a z drugiej nieadekwatną cukierkowość. Misja, jaką mają do wypełnienia bohaterowie bez wątpienia jest ponad ich siły, ale podczas fabuły okazuje się, że wszystko idzie im jak z płatka. Autorka nie tyle rzuca im kłody pod nogi, co zwykłe gałązki, które bez żadnego problemu udaje im się przeskoczyć.

Christina Henry podjęła się niezwykle trudnego zadania, jednak z dobrym efektem końcowym. Autorka opowiedziała historię bazującą na znanym wszystkim klasyku, ale w bardziej mrocznej i brutalnej interpretacji. Niezwykle trudno oszacować, jakiej grupie czytelniczej ten eksperyment literacki może przypaść do gustu, dlatego zachęcam do osobistego zweryfikowania tej pozycji.oczytanakryminolog 2020-08-27 11:51:39