Po pierwszym bardzo satysfakcjonującym spotkaniu z komisarzem Robertem Kreftem i zakończeniu, które zostawiło mnie z apetytem na więcej, z przyjemnością sięgnęłam po drugą część cyklu. I mogę Wam powiedzieć, że się nie zawiodłam. Ba, jestem zachwycona.

Tym razem Kreft musi zmierzyć się nie tylko z psychopatycznym mordercą, ale również własnymi demonami. Tylko on podejrzewa jakie jest drugie dno popełnionych okrutnych zbrodni i domyśla się prawdziwego znaczenia dostarczanych makabrycznych przesyłek. Jak daleko się posunie, ile zaryzykuje, by uchwycić obietnicę poznania prawdy o swej bolesnej przeszłości?

Napięcie, towarzyszące każdej niepokojącej zbrodni, podsycają przemyślenia głównego bohatera i podróż do jego młodości obarczonej sekretem, którym nie podzielił się dotąd z nikim. Sekretem, który niczym blizna, jest z nim zawsze przypominając o przeszłości, bez względu na to, jak bardzo chciałby zatrzeć ją w swojej pamięci. Sekretem, który odciska swe niezatarte piętno i determinuje całe jego dorosłe życie.

Wpleciona w znakomicie poprowadzony wątek kryminalny obyczajowa strona powieści, potęguje odczuwane względem bohaterów emocje. Problemy związane z nierozliczoną przeszłością, rozpadem małżeństwa, czy przemocą domową odczuwałam, jakby dotyczyły osób mi najbliższych.

Zakończenie ponownie zostawia czytelnikowi smakowitą przystawkę do dania głównego, które autor zaserwuje nam w części trzeciej. I już wiedząc czego mogę oczekiwać po piórze Przemysława Żarskiego, kolejny raz nie mogę się wręcz doczekać ciągu dalszego. Zachęcam do czytania w kolejności chronologicznej, w przeciwnym razie możecie nie być w stanie uchwycić ważnych powiązań i kontynuowanych wątków.
czytanie.na.platanie 2020-09-23 18:23:16

Idąc za ciosem, natychmiast sięgam po kontynuację "Śladu", czyli "Bliznę".

W noworoczny poranek, w stodole znaleziono zwłoki młodej kobiety, a w pobliżu, inna dziewczyna, wysiada z rozbitego auta Błażeja Urygi, współpracownika Krefta. Nie pamięta, skąd się tam wzięła.
O co chodzi z tajemniczymi przesyłkami zawierającymi fragment ludzkiej skóry z bliznami przypominającymi ślady po przypaleniach? Czy te sprawy się ze sobą łączą? I co ma z tym wspólnego Uryga? Tego będzie próbował dowiedzieć się komisarz Robert Kreft.

”Błędy, które popełniamy, są niczym utrwalone na skórze blizny.”

Autor idealnie połączył kryminał z wątkami obyczajowymi, a przeszłość z teraźniejszością. Mamy dwie płaszczyzny czasowe, tą z obecnym śledztwem i tę z przeszłości Krefta. Pozwala nam to jeszcze lepiej go poznać, a na to właśnie liczyłam najbardziej. Śmierć matki pozostała dla niego wciąż otwartą raną, która nie może się zabliźnić. Jego przeszłość, dzieciństwo, pierwsze przyjaźnie, prześladowania przez starszych chłopaków, przypominają mi paczkę przyjaciół z "TO" Kinga, ten słodko - gorzki, a jednocześnie złowieszczy czas. Wszystkie te przeżycia spowodowały, że dziś jest takim, a nie innym człowiekiem, nie potrafi zbudować trwałych relacji z kobietami, a przed problemami ucieka w pracę. Gdy czytam o chłopcach szykanowanych przez starszych kolegów, gdy obserwuję coraz większą podłość męża wobec żony, czuję dojmującą bezradność ofiar, narastający w nich niemy krzyk i sprzeciw.

Umiejscowienie akcji to wisienka na torcie - wszystkie gminy są mi dobrze znane, bowiem mieszkam tuż obok. Od zawsze chciałam przeczytać coś, co będzie działo się w miejscach, które znam.

To historia o dążeniu do prawdy za wszelką cenę i o tym, że niektóre rany na zawsze pozostaną otwarte.

PS. Nie czytajcie poza kolejnością!

"Śmierć matki uodporniła go na cierpienie. Wycofywał się, nim udało mu się zbudować coś trwałego. Nosił na sobie wiele blizn, które przebijały spod skóry i których nie był w stanie schować nawet pod grubą warstwą tuszu".Coolturka 2021-06-26 07:42:15