„Dziewczyny w przestworzach” autorstwa Noelle Salazar to wspaniały debiut.
Uwielbiam powieści z silnymi, wyrazistymi postaciami kobiecymi, które mają wielkie marzenia. Dlatego z główną bohaterką, Audrey, bardzo się polubiłam. Ta kobieta depcze wszelkie stereotypy dotyczące płci (ku wielkiej rozpaczy matki i radości ojca, który pragnął syna). Wyznacza sobie jasny cel, doskonale wie, czego pragnie, jak to osiągnąć i do tego dąży. Jej plany o posiadaniu własnego lotniska muszą zostać zrewidowane, kiedy po nalocie na wyspę, decyduje się wziąć udział w szkoleniu w Kobiecych Siłach Powietrznych.
Losy bohaterki wywołują śmiech i radość, łzy i rozpacz oraz wielką nadzieję na zakończenie wojny. To opowieść o prawdziwych przyjaźniach w niezwykle trudnych czasach. O wsparciu, jakie może dać tylko jeden człowiek drugiemu. O osobistych dramatach… gdy wojna odbiera najbliższych, przyjaciół i znajomych oraz o sile i determinacji wypływających z ogromnej straty.
To książka inspirowana prawdziwymi przeżyciami. To historia pilotek z czasów II Wojny Światowej, które wiele ryzykowały, i których wysiłek został doceniony długo po zakończeniu wojny. To też wspaniały przyczynek do dalszego zgłębiania historii dziewczyn z Woman Airforce Service Pilots. Bo to niezwykły wycinek historii, który nie często pojawia się w literaturze, a zdecydowanie jest wart uwagi.

Noelle Salazar zgrabnie i umiejętnie połączyła cechy romansu z ciekawą i trudną historią ataku na bazę w Pearl Harbor, tworząc niezwykle wzruszającą i dającą do myślenia opowieść o oddaniu, odwadze, sile charakteru, wierze i miłości.

Cudownie zarysowani bohaterowie, ciekawa akcja i dużo wzruszeń to wszystko znajdziemy w „Dziewczynach w przestworzach” i dlatego gorąco Wam polecam tę lekturę.
LadyPasja 2020-12-03 09:40:08

Autorka przedstawia losy niezwykłych kobiet, które podczas II wojny światowej służyły w lotnictwie, przygotowując się do obrony kraju. Książka inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami.

Audrey Coltrane zawsze chciała latać. Dlatego kiedy rozpoczęła się wojna w Europie, bez wahania została instruktorem pilotów wojskowych na Hawajach. Jest 1941 rok. Audrey całymi dniami oddaje się swojej pasji, czyli lataniu, w wolnych chwilach bawi się z przyjaciółkami, również pilotkami i choć nie ma czasu na romanse, nie potrafi się oprzeć niezwykle pociągającemu porucznikowi Jamesowi Hartowi.
Gdy w pewnego dnia japońskie bombowce zrównują wyspę z ziemią, widok cierpienia i strata tak bliskich jej osób powodują, że
wkrótce dołącza do korpusu kobiet pilotek.

„Dziewczyny w przestworzach” to niezwykle piękna i wyruszająca historia cichego bohaterstwa i odwagi, pasji, jaką jest latanie, przyjaźni i porozumienia dusz.

Zachwycił mnie klimat tej książki, niezwykle subtelny i delikatny, a kiedy trzeba chwytający za gardło. Nie mam większych zastrzeżeń, choć spodziewałam się więcej faktów, a mniej fikcji oraz więcej wydarzeń wojennych, a tych nie otrzymałam prawie wcale.
Język, którym operuje pisarka, jest po prostu piękny, a sama lektura sprawiła mi dużo przyjemności, choć były momenty, gdy odrobinę się dłużyła.

Urzekła mnie kreacja dwójki głównych bohaterów i relacje między nimi.
Audrey i porucznik Hart, stają się sobie coraz bliżsi, choć przecież nie tego szukali. Pragną spełniać marzenia, latać, zwiedzać świat. Mimo to pasują do siebie niczym dwie połówki jabłka i nic nie mogą poradzić na rodzące się między nimi uczucie. Wspaniale było w tym uczestniczyć, będąc cichym obserwatorem narodzin miłości i prawdziwej przyjaźni. Cały ten proces został niezwykle subtelnie przedstawiony.

Na końcu książki znajduje się ciekawy wywiad z autorką, przede wszystkim traktujący o kulisach powstania tej powieści.
Coolturka 2021-01-02 16:12:44