Patrząc na to, co dwuletni pobyt na emeryturze zrobił z jednym z najlepszych profilerów w Polsce Rudolfem Heinzem, wcale się nie dziwię, że moja mama mimo, że mogłaby od wielu lat odpoczywać, ciągle pracuje. To nasz samotny wilk z Katowic niezłomnie i zaangażowaniem łapał morderców, często narażając życie, kiedy zawód profilera w Polsce raczkował. A teraz? Wegetuje pomiędzy depresją, a nudą, nie znajdując przyjemności nawet w ulubionej grze na gitarze.

Gdy dostaje nieformalną propozycję współpracy przy sprawie brutalnego morderstwa kobiety, nie wie, że i on sam znajdzie się w niebezpieczeństwie. Z pewnością jednak wyrwie go to z marazmu, w którym utknął.

Tym razem autor skupia się bardziej na głównym bohaterze, jego zmianie z aktywnego zawodowo policjanta w człowieka, który niczego już od życia nie oczekuje. Skąpi natomiast informacji o mordercy, ukazując nam jedynie jego smoliste oczy. Ten wybieg sprawia, że akcja początkowo nieco leniwa, zaczyna wciągać i budzić niepokój. A zwroty akcji, których za nic nie przewidziałam oraz dość brutalne opisy, naprawdę potrafią przyspieszyć tętno.

Trudno zakończyć serię i rozstać się z bohaterem tak, by wszystkich usatysfakcjonować, jednak według mnie, to bardzo trafiony „cios kończący”. Z jednej strony wciągający nas po raz kolejny w ciekawą intrygę kryminalną, a z drugiej pokazujący nieuchronność mijającego czasu, z którą trzeba się pogodzić.

Na koniec cytat, który poruszył mnie bardziej, niż opisy zbrodni: „Gdy umiera człowiek, pozostaje po nim pusty bujany fotel. Przez chwilę siedzisko jest ciepłe, pamięta jeszcze ludzkie ciało, fotel na biegunach kołysze się, aż wreszcie zastyga bez ruchu.”czytanie.na.platanie 2020-10-08 14:17:38

Mariusz Czubaj to niezwykle ciekawa osobowość, która wymyka się wszelkim schematom. Posiada wiele talentów, nie tylko w dziedzinie literatury. A wszystkie te umiejętności zostały wykorzystane podczas tworzenia fabuły serii "Polski psychopata".
Pora na długo wyczekiwany finał a "Cios kończący" jest szóstą i ostatnią częścią przygód profilera Rudolfa Heinza.

"Nic już nie ogarniam z tego świata. Jestem starym, zdartym winylem".

Powyższe zdanie najlepiej obrazuje Heinza i jego spojrzenie na otaczającą go rzeczywistość. Na emeryturze ma za dużo wolnego czasu, miewa lepsze i gorsze chwile, ze znaczną przewagą tych drugich.
Jest zgorzkniały i rozczarowany kierunkiem, w jakim potoczyło się jego życie. Kiedyś łowca seryjnych morderców, zdystansowany do świata i ludzi ucieczki szukał w pracy.
Teraz wie, że wiele rzeczy zrobiłby inaczej ale na wiele z nich, jest już za późno. Te czarne myśli powodują u niego depresję a wyjść z niej, pozwala mu gra na gitarze i prośba o nieoficjalną pomoc w sprawie brutalnego morderstwa. Okazuje się, że łączy się ono z serią tajemniczych zaginięć i zabójstw, znika również sam Heinz.

Niewątpliwie to najbardziej krwawa i mroczna z części, a opisywane zbrodnie są bardziej brutalne. Mamy do czynienia z dwoma sprawami: morderstwem młodej dziewczyny sprzed roku, której zabójcy/ów nigdy nie odnaleziono oraz z samozwańczym mścicielem, który dokonuje zemsty na tych, którzy są bezkarni i nigdy nie odpowiedzieli, za swe złe uczynki. Obie te sprawy w pewnym momencie staną się jedną.

Świetna intryga kryminalna przedstawiona w krótkich, mocnych zdaniach, które nadają całości niesamowitej energii.
Nie brak tu inteligentnego i ironicznego poczucia humoru, które bardzo cenię, co w połączeniu z dość duszną atmosferą tworzy ciekawą mieszankę. W ogóle uwielbiam ten swoisty i charakterystyczny styl Czubaja.
Czekam na więcej.

Coolturka 2020-10-26 21:37:22