No i się w końcu doczekałam kontynuacji „Pozłacanych wilków”!
Po wydarzeniach z pierwszej części dręczony wyrzutami sumienia Séverin postanawia odnaleźć przedmiot dający moc równą mocy Boga. Droga do niego prowadzi go wraz z przyjaciółmi do mroźnej Rosji, gdzie czeka na nich wiele niebezpieczeństw. Czy będzie to warte ryzyka?
Tak jak w przypadku większości kontynuacji - „Srebrzyste węże” są tym samym, co „Pozłacane wilki”, ale pomnożone razy kilka. Tym sposobem jest jeszcze więcej akcji, jeszcze więcej zwrotów akcji, jeszcze więcej zagadek, jeszcze więcej niebezpieczeństw, jeszcze więcej emocji. I to właśnie lubię! Tego od tej książki oczekiwałam i dokładnie to dostałam.
Nie będę wszystkiego dokładnie omawiać, bo jestem od zachęcania do sięgnięcia po książkę, a nie po to, by ją spoilerować. No ale o finalnym zwrocie akcji MUSZĘ wspomnieć. NO WOW! Jestem pod ogromnym jego wrażeniem. Byłam niesamowicie zaskoczona, przez cały kolejny dzień tylko o tym myślałam. No po prostu niesamowite.
Ogromnym plusem książki jest też klimat. On także bardzo przypadł mi do gustu. Zimy samej w sobie nie lubię, ale mroźny klimat idealnie pasował do tej książki. Mogłabym tylko czytać i czytać. Świetnie nadaje się do czytania w długie jesienno-zimowe wieczory pod kocykiem i z kubkiem cieplutkiej herbaty.
No i nie zapominajmy o bohaterach. Jak ja się za nimi stęskniłam! Uwielbiam to, w jaki sposób autorka kreuje (a właściwie powinnam powiedzieć „formuje”) bohaterów. Widać przemianę postaci – a to właśnie w książkach lubię. Jedynie trochę gorzej czytało mi się fragmenty, gdzie występował Séverin, który zmienił się najbardziej – to już nie jest ten Séverin, którego pokochałam (odgłos płaczu). Pomimo to i tak jestem pod wrażeniem kreacji wszystkich bohaterów.
Minusem książki jest jedynie zakończenie – przychodzi się ono za szybko. Tę serię mogłabym czytać i czytać, a tu nagle pojawia się końcówka, mocny zwrot akcji i koniec książki. No tak się nie robi!
Chyba nie muszę mówić, że polecam „Srebrzyste węże”? Daję tylko radę, by zacząć przygodę z tą serią od pierwszej części, czyli od „Pozłacanych wilków”, bo kilka rzeczy może w drugim tomie być niezrozumiałych.arcytwory 2020-10-16 19:23:51

Srebrzyste węże - to zdecydowanie lepszy wybór, niż pierwsze część. Aż dziwię się, że aż tak przypadła mi do gustu. Książka pełna jest zawiłych łamigłówek i zagadek. Dlatego tym przyjemniej obserwowałam w jaki sposób bohaterowie krok po kroku dochodzą do rozwiązania. Oczywiście nie obyło się tutaj bez żartobliwych przepychanek Zofii i Enrique za którymi bardzo się stęskniłam! A skoro jesteśmy przy postaciach. Rzadko mi się zdarza żeby polubiła wszystkich bohaterów, a tutaj miałam problem kogo wolę bardziej. Jednak wydaje mi się, że cudowne trio w postaci Hypnosa, Enrique i Zofii (która swoją drogą ma polskie korzenie!) skradło moje serce. Podsumowując: zdecydowanie jest to godna kontynuacja! Po którą nie tyle wypada, co trzeba sięgnąć. Nawet osoby, które mogły nie do końca polubić się z pierwszym tomem, w tym przypadku powinny być usatysfakcjonowane. A zakończenie? Ech… dajcie mi już trzeci tom!!NatSaczek 2020-11-05 17:58:58

Długo oczekiwany kolejny tom przygód grupy "magicznych złodziei". Tak jak pierwszy tom do bólu przypominał mi "Szóstkę wron" tak ten stał się mieszanką filmów Bibliotekarze i Iluzja. Chociaż moja pamięć odnośnie Pozłacanych wilków była dziurawa jak ser szwajcarski to nie przeszkadzało mi to zbytnio we wgryzieniu się w fabułę kolejnego tomu. Autorka często wraca we wspomnieniach bohaterów do wydarzeń z poprzedniego tomu, co latało moje nieszczęsne dziury 😅 Severin wciąż szuka "Boże słowa", które mają dać mu moc Boga. Trafia na pewien trop i wraz ze swoimi przyjaciółmi rusza na Syberię. Wspólnie rozwiązują zagadki, odnajdują artefakty, używają wiedzy, magicznych zdolności i razem stawiają czoła złu i ludziom Upadłego Domu. Każdy ma swoje tajemnice i mroczne sekrety, każdy skrywa jakiś lęk i kieruje się w tej wyprawie własnymi pobudkami. Czy przez to ich połączone siły nie wyjdą im na złe? O tym to już trzeba przekonać się samemu. W tej historii na plus zasługują bohaterowie. Jest ich wielu i każdy jest inny. To bardzo urozmaica historię, szczególnie, że jest ona pisana z ich perspektywy. Każdy odbiera dane wydarzenia na swój sposób przez co czytelnik ma zarysowany całkowity obraz historii. Oczywiście bohaterowie nie są idealni i popełniają błędy za które nie raz miałam ochotę kopnąć ich w goleń. Najbardziej lubię Zofię, chyba mamy że sobą wiele wspólnego. Historia jest ciekawa. Od razu uprzedzam, że nie ma co się tu doszukiwać niewiadomo jakich sztuczek magicznych, jest to raczej subtelne. Podoba mi się to, iż w książce znajdują się rozrysowane zagadki, dzięki czemu czytelnik sam może spróbować je rozwiązać nim uzyska odpowiedź od bohaterów. Historia jest wartka i dużo się dzieje, szczególnie gdy zbliżamy się ku końcowi. Zakończenie zaskakuje i urywa historie w takim momencie, że nic tylko łapać za kolejny tom. Czytelnik od razu zastanawia się jak to się potoczy. Czy Severin to zrobi? Czy go uratują? A co się stanie z Lailą? Autorka potrafi zostawić niedosyt. Jedyne co mnie odrzucało to zbytnią malowniczość miejsc akcji. Ja rozumiem, że to XIX wiek ale kogo interesuje aż tak szczegółowy opis pałaców? Poza tym nie mam się do czego przyczepić. Jest akcja, jest magia, są uczucia i wątpliwości, walka dobra że złem, czego chcieć więcej. Polecam tą serię wszystkim miłośnikom przygód i odrobiny fantazji.Hoshi 2020-11-24 19:06:00

Srebrzyste węże to książka, w której poznajemy Séverina i jego towarzyszy. Wspólnie wyruszają w podróż, by odnaleźć tajemniczy przedmiot. Dzięki niemu rzekomo posiądą moc równą Bogu. Jednak czy ich podróż się powiedzie? Czy może sekrety wprowadzą rozłam wśród przyjaciół i wszystko się zawali?
Jest to jedna z tych książek, w których po przeczytaniu pierwszych kilku stron, byłam przekonana, że trafiłam na ciekawą i wciągającą lekturę. I nie myliłam się. Malownicze opisy, które pomagają wejść w wymyślony przez autorkę świat, zagadki i tajemnice ukrywane przez wieki, a do tego niesamowita fabuła, która nie pozwala się oderwać od lektury.
Sami bohaterowie też są niezwykli. Chwilami wydawało mi się, jakby byli realnymi osobami. Dobrze wykreowani, popełniający błędy, dojrzali odpowiednio do swojego wieku. A każdy z nich ma szczególny dar, który na pewno przyda się podczas podróży.
Jest to jedna z lepszych lektur, po jakie sięgnęłam w ostatnim czasie. Wyważona, bez przesytu, z dobrze zbudowaną fabułą, świetnymi bohaterami i historią, którą naprawdę chce się poznawać.
AleksandraRK 2020-12-05 14:29:54